Το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια στα Χανιά στο ζήτημα της εύρεσης κατοικίας αποτελεί μείζον ζήτημα στο οποίο το κράτος και ο Δήμος οφείλουν να παρέμβουν βρίσκοντας λύσεις.

Σύλλογος ΠΕ Χανίων

Η απουσία μόνιμων διορισμών εδώ και χρόνια έχει δημιουργήσει μια συνεχώς αυξανόμενη, μετακινούμενη ομάδα χιλιάδων εκπαιδευτικών η οποία κάθε χρόνο καλείται να παρουσιαστεί και να αναλάβει υπηρεσία σε ελάχιστο χρόνο. Η αναζήτηση στέγης ιδιαίτερα σε τουριστικές περιοχές είναι ολοένα και πιο δύσκολη όταν πρέπει να εγκατασταθούν ταυτόχρονα εκατοντάδες άτομα.

Η αδυναμία να βρεθούν σπίτια προς ενοικίαση, τα πανάκριβα (σε βαθμό παραλογισμού) ενοίκια που ζητούνται από τους ιδιοκτήτες, αλλά και οι παράλογες απαιτήσεις (ενοικιάσεις μόνο για μικρά χρονικά διαστήματα πριν το άνοιγμα της τουριστικής σεζόν, οι αιφνιδιαστικές εξώσεις κλπ) έχουν διαμορφώσει μια ασφυκτική κατάσταση για εκατοντάδες εκπαιδευτικούς (και όχι μόνο) που ψάχνουν σπίτι.

Πώς είναι δυνατόν να επιβιώσει ένας αναπληρωτής με μισθό 700 – 800€ όταν του ζητούν για μια γκαρσονιέρα έως και 350€; Για να μη μιλήσουμε για συναδέλφους με οικογένειες που μοιραία αναζητούν μεγαλύτερα σπίτια. Τα πράγματα είναι ακόμη δυσκολότερα για ανθρώπους που αναγκάζονται να έρθουν στα Χανιά εγκαταλείποντας τις οικογένειές τους λόγω δεσμεύσεων και είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν δύο ενοίκια. Πώς είναι δυνατόν να έρθει ένας αναπληρωτής εκπαιδευτικός στα Χανιά όταν θα ξοδέψει τη μισή σχεδόν σχολική χρονιά ψάχνοντας να βρει σπίτι; Έχουμε αναρωτηθεί τι θα σημάνει αν οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί, οι φοιτητές κλπ θα πάψουν να έρχονται στα Χανιά λόγω του απαγορευτικού κόστους διαβίωσης; Θα είναι οι εκπαιδευτικοί υπεύθυνοι που τους «καλούν και δεν πάνε» ή το ότι οι συνθήκες που επικρατούν έχουν κάνει απαγορευτική τη διαμονή των ανθρώπων αυτών στα Χανιά; Θα αναζητούμε τότε εθελοντές ανάμεσα στους τουρίστες και επισκέπτες της πόλης για να μας θεραπεύσουν και να διδάξουν τα παιδιά μας;

Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα της περαιτέρω προσαρμογής των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία, κλπ) στους νόμους της ελεύθερης αγοράς. Είναι αποτέλεσμα της παράδοσης βασικών δικαιωμάτων όπως η στέγαση στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Είναι αποτέλεσμα ότι για δεκαετίες η προσοχή των τοπικών αρχών στράφηκε αποκλειστικά στη μέριμνα για να εξασφαλιστεί το επιχειρηματικό κέρδος και όχι να καλυφθούν οι κοινωνικές ανάγκες. Η κερδοσκοπία στη γη και τα ακίνητα με την καραμέλα της τουριστικής ανάπτυξης αποτελούν παράγωγα της καπιταλιστικής κρίσης. Αποτελεί απόλυτο παραλογισμό ενός συστήματος σε μια πόλη με τόση μεγάλη προσφορά στέγης, δωματίων ξενοδοχείων να μην υπάρχουν σπίτια για τους εκπαιδευτικούς.

Σημειώνουμε επίσης, ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στην πόλη των Χανίων αλλά και στους υπόλοιπους δήμους του νομού όπως η Παλαιόχωρα και το Καστέλι. Εκεί ο νόμος 4483/17 προβλέπει ότι <<οι νησιωτικοί δήμοι με πληθυσμό μικρότερο των 18.000 κατοίκων, μπορούν να παρέχουν δωρεάν σίτιση και κατάλληλο κατάλυμα διαμονής στους … αναπληρωτές εκπαιδευτικούς>>. Όλα αυτά τα χρόνια, που η κατάσταση αυτή παρουσιάζει έξαρση, είτε σήκωναν αδιάφορα τους ώμους είτε επέλεγαν να βρίσκουν αχούρια.

Απαιτούμε από το Δήμο να πράξει τα δέοντα και ας μην υποχρεώνεται από το νόμο ώστε να ληφθούν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση του ζητήματος και την ανακούφιση των συναδέλφων.

Διεκδικούμε:

Να διαμορφωθούν κτίρια με ευθύνη και χρηματοδότηση του Δήμου ώστε να στεγάζονται οι νέοι συνάδελφοι.
Να χρηματοδοτηθούν από το Δήμο Χανίων και τους άλλους Δήμους του Νομού, με φτηνό αντίτιμο δωμάτια ξενοδοχείων.
Να υπάρξουν κονδύλια από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για να χτιστούν στις τουριστικές πόλεις εργατικές εστίες ώστε να αντιμετωπιστεί σε βάθος το πρόβλημα.