Την περίοδο αυτή του εγκλεισμού, σαν να μην έφτανε η κακουχία και ο δύσκολος χωρισμός από τους μαθητές μας, έχει αρχίσει ξανά το κοσκινάκι της απαξίωσης του κλάδου των εκπαιδευτικών από κάποιους δημοσιογράφους.

– από ανάρτηση στη σελίδα του στο facebook

Εννοείται πως οι κατηγορίες και οι απειλές που εκφράζουν εναντίον των εκπαιδευτικών είναι όχι απλά άδικες και αβάσιμες αλλά στερούνται κάθε ίχνος αποδεικτικού στοιχείου ή αξιόπιστων πηγών. Τα στοιχεία που στηρίζουν τις κατηγορίες τους είναι αυθαίρετα και ψευδή.

Θεωρώ όμως πως η αντίδραση μεγάλου μέρους των εκπαιδευτικών είναι λάθος, είναι απολογητική και ως εκ τούτου παθητική. Το να βγαίνουμε και να λέμε πως ξενυχτάμε πάνω από το e-class, το e-me και το webex και πως όλη μέρα προσπαθούμε να συνδεθούμε στις πλατφόρμες του ΠΣΔ που σέρνονται, παρόλο που αντιπροσωπεύει την αλήθεια, δεν έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τρεις δημοσιογραφίσκοι αυτή την στιγμή μας στοχοποιούν ενώ εμείς παλεύουμε να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως από εμάς αυτή ακριβώς την αντίδραση επεδίωκαν. Αντίδραση θυμωμένων πετροβολισμών που άθελά τους κάνουν την κοινή γνώμη να στρέψει προς τα εκεί την προσοχή της και να καταλήξει, έστω και από μέσα της, πως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Αυτό τον καπνό θέλουν οι δημοσιογραφίσκοι αυτοί και εμείς με τη στάση μας τον φυσάμε να πάει παντού.

Επίσης το να θέλουμε να αποδείξουμε πως είμαστε καλά παιδιά μήπως και δεν πραγματοποιηθούν οι απειλές για μειώσεις μισθών στον Δημόσιο θεωρώ πως δεν έχουν καμία λογική. Οι μειώσεις αν γίνουν (που δεν το πιστεύω λόγω του πολιτικού κόστους) δεν θα έχουν ως σκεπτικό το «για όσους ήταν τεμπέληδες και δεν εφάρμοσαν την εξ αποστάσεως» αλλά το «για όσους εργάζονται από το σπίτι» συνεπικουρούμενο από το διαχρονικό «το ταμείον είναι μείον» . Τα μηνύματα μέσα στα λόγια των αρμοδίων υπουργών είναι σαφή. Μονά ζυγά χαμένοι δηλαδή είμαστε άμα αποφασιστούν μειώσεις.
Προσωπικά θεωρώ πως η αντίδραση των εκπαιδευτικών πρέπει να είναι δυναμική και να φανερώνει αυτοεκτίμηση, αποφασιστικότητα και κυρίως συλλογικότητα:

1) Χρειάζεται συλλογική αντίδραση. Οι ατομικές τουφεκιές δεν μπορούν να αποκρούσουν τις βόμβες που αφήνουν οι κύριοι αυτοί. Μπορούν όμως να αποτελέσουν ένα σαφές μαζικό μήνυμα προς τα σωματεία μας: «Αντιδράστε επιτέλους». Όχι άλλη παθητική στάση από τα σωματεία. Δεν μπορούν να θεωρηθούν ως δυναμική αντίδραση οι ανακοινώσεις μελών του ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ περί αδικίας. Σωματεία που εκπροσωπούν 170.000 εργαζόμενους δεν επιτρέπεται να απολογούνται. Οφείλουν να απαιτούν τον στοιχειώδη σεβασμό και να καταγγέλλουν τα ψεύδη.

2)Να οργανωθεί από τα σωματεία των εκπαιδευτικών μαζική αγωγή για προσβολή προσωπικότητας και ηθική βλάβη εναντίον όσων συκοφαντούν αβάσιμα και δημόσια τον κλάδο. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ψευδή στοιχεία όπως το ότι οι εκπαιδευτικοί δεν εφαρμόζουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Τα χρήματα δε της αποζημίωσης να είναι γνωστό από πριν πως θα διατεθούν στα σχολεία μας. Δυστυχώς, μόνο τέτοιου είδους αντιδράσεις μπορούν να σταματήσουν τέτοιου είδους αναιδείς επιθέσεις.

3) Τα σωματεία μας να απαιτήσουν από την Υπουργό Παιδείας να προστατεύει το όνομα και την αξία των εκπαιδευτικών, δηλαδή των υφιστάμενών της, με το να εξηγήσει ξεκάθαρα στην κοινή γνώμη τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή με τα τεχνικά και πρακτικά προβλήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Επίσης πρέπει να απαιτήσουμε από την Υπουργό να ξεκαθαρίσει πως η ευθύνη για την οποίαν οι εκπαιδευτικοί αυτή την στιγμή είναι σε αναγκαστική απουσία από τα σχολεία τους είναι δική της και της κυβέρνησης. Αυτά μπορούν να ακούγονται προφανή αλλά όσο δεν διατυπώνονται με σαφήνεια αφήνουν να αιωρούνται στην κοινή γνώμη αιχμές για ευθύνες των εκπαιδευτικών.

4) Στηρίζουμε τους μαθητές μας αυτή την περίοδο επικοινωνώντας μαζί τους με οποιοδήποτε τρόπο. Οι δίαυλοι είναι πλέον είναι πάρα πολλοί και οι ιθύνοντες του Υπουργείου δεν απαιτούν πλέον να γίνεται χρήση μόνο των εγκεκριμένων μέσων επικοινωνίας. Βασικά το έχουν αφήσει στη διακριτική ευχέρεια των εκπαιδευτικών. Στηρίζουμε λοιπόν τους μαθητές μας πρωτίστως συναισθηματικά, συμβουλευτικά και παιδαγωγικά. Πρέπει να τους καταστήσουμε σαφές πως αυτό που θα κάνουμε δεν είναι το κανονικό μάθημα που γνωρίζουν και πως δεν θα προχωρήσουμε σε ύλη. Όταν τους κάνουμε κάτι σχετικό με το μάθημα ας μην είναι βαρύ, δύσκολο ή σοβαρό. Ας έχει έναν δημιουργικό και ευχάριστο χαρακτήρα. Ο σκοπός μας πρέπει να είναι να κρατήσουμε το μυαλό τους σε εγρήγορση χωρίς όμως να τους βαρύνουμε την ψυχολογία τους. Οι μαθητές μας αυτή την στιγμή έχουν ανάγκη παιδείας από περίσσευμα καρδιάς παρά απαιτητικής εκπαίδευσης.