ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ» ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Σχετικά με το νέο νομοσχέδιο που κατέθεσε εσπευσμένα το Υπουργείο Παιδείας στη Βουλή:

Αποδεικνύεται πως όλη η ρητορική της πολιτικής ηγεσίας του τις προηγούμενες ημέρες, περί δήθεν στήριξης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που εργάζονται σε δυσπρόσιτες περιοχές, ήταν αβάσιμη. Η υπόσχεση ότι θα μετράει διπλάσια η προϋπηρεσία τους… όταν διοριστούν μόνιμοι καταντά κοροϊδία. Με μηδενικούς διορισμούς τα τελευταία χρόνια, πρόκειται ουσιαστικά για κακόγουστο αστείο πάνω στην αγωνία των αναπληρωτών συναδέλφων μας. Το Υπουργείο Παιδείας ούτε αυτή τη φορά δεν ικανοποιεί το αίτημά μας για άνοιγμα των πινάκων προϋπηρεσίας μετά τις 30-6-10 με την αντίστοιχη κατάργηση των διατάξεων του ν.3848/10.

Ως ΟΛΜΕ δεν διαφωνούμε με την αυξημένη μοριοδότηση των δυσπρόσιτων περιοχών. Θεωρούμε ότι η μοριοδότηση χωρίς το άνοιγμα των πινάκων είναι κοροϊδία και για αυτό πρέπει να καταργηθεί ο σχετικός νόμος (3848/10).

Προφανώς όμως δεν είναι η μοριοδότηση που αφήνει τα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς για μεγάλο διάστημα, αλλά η πολιτική του Υπουργείου και της κυβέρνησης, που έχουν περικόψει δραματικά τους διορισμούς εκπαιδευτικών (μόνιμων και αναπληρωτών) τα τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός της τεράστιας μείωσης του αριθμού των εκπαιδευτικών κατά 35% (36.000 περίπου), καθώς και η μη αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους με το κλείσιμο των πινάκων (ν. 3848/2010), γεγονός που τους οδηγεί να αρνούνται την πρόσληψή τους σε απομακρυσμένες περιοχές, πόσο μάλλον όταν καλούνται να αναλάβουν υπηρεσία στα μέσα της χρονιάς ή και πολύ αργότερα σε αρκετές περιπτώσεις!

Ζητούμε να καλυφθούν όλα τα κενά εκπαιδευτικών από την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, με προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών, πουπρέπει να είναι τουλάχιστον τόσοι, όσες και οι συνταξιοδοτήσεις αυτής της χρονιάς, αφού όμως αθροιστεί και ο αριθμός των αναπληρωτών που εργάστηκαν την σχολική χρονιά 2013-14. Η κυβέρνηση, επιμένοντας να καλύπτει όλα τα κενά με αναπληρωτές και ωρομίσθιους, αυξάνει δραματικά στην πράξη, χρόνο με το χρόνο, το ποσοστό των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε καθεστώς ελαστικής εργασίας. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο.

Η θεσμοθέτηση ενός Συμβουλίου Παιδείας με τη συμμετοχή όλων των πρώην Υπουργών Παιδείας, ανθρώπων δηλαδή που υλοποίησαν πολιτικές που είναι υπεύθυνες για τα σοβαρά προβλήματα του δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών, εκτός του «επικοινωνιακού θορύβου» προφανώς δεν μπορεί να προσφέρει απολύτως τίποτε το σημαντικό στο χειμαζόμενο δημόσιο σχολείο