Αυτές τις μέρες χιλιάδες και ακόμα περισσότεροι πτυχιούχοι σπεύδουμε να καταθέσουμε τα «διαπιστευτήριά» μας ότι είμαστε επαρκείς και ικανοί εκπαιδευτικοί. Πολλοί από εμάς έχουμε περιφερθεί για χρόνια ανά την Ελλάδα, στελεχώνοντας τα σχολεία σε όποιο μέρος μάς έχει ζητηθεί. Αλλοι δεν έχουν ακόμα μπει στην «Οδύσσεια» της , αλλά βιώνουν την ανασφάλεια της ανεργίας, της εργασίας στην ιδιωτική εκπαίδευση ή της απασχόλησης σε άλλο αντικείμενο από αυτό που σπούδασαν.

Αφού λοιπόν δεν φτάνουν οι βασικές σπουδές και η εμπειρία στην τάξη, οι σημερινοί και οι μελλοντικοί αναπληρωτές έχουμε ήδη ξεκινήσει εδώ και καιρό να συγκεντρώνουμε τις απαραίτητες «αποδείξεις», οι οποίες είναι ακριβοπληρωμένα (περισσότερα χρήματα = περισσότερα μόρια), σεμινάρια και άλλα πιστοποιητικά, με αμφίβολο περιεχόμενο όσον αφορά την ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης. Το άγχος για το αν θα δουλέψουμε την επόμενη χρονιά και αν θα πρέπει ξανά να αφήσουμε την οικογένεια και το σπίτι μας, αυτή την περίοδο συμπληρώνεται με το άγχος για το αν θα προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τον εκάστοτε κύκλο σπουδών, ώστε να κατατεθεί το «πολύτιμο» χαρτί εντός ημερομηνιών, αφού η επόμενη «ευκαιρία» θα δοθεί 3 χρόνια μετά την έκδοση των οριστικών πινάκων…

Πολλοί, προκειμένου να αυξηθούν οι πιθανότητες να δουλέψουμε έστω ως , προσπαθούμε να προλάβουμε να μαζέψουμε μερικά ακόμα μόρια, μέσα από κάποιο σύντομο σεμινάριο. Και επειδή τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και οι διάφορες ιδιωτικές σχολές νοιάζονται, όπως και τα εκάστοτε , για την ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και το δικαίωμά μας στη δουλειά, δεν μας αφήνουν «αβοήθητους»! Ολα τα sites που επισκέπτονται εκπαιδευτικοί είναι ασφυκτικά γεμάτα με διαφημίσεις πανάκριβων μεταπτυχιακών ή πιστοποιητικών, τα οποία κυριολεκτικά μπορείς να τα αγοράσεις, χωρίς να αποκομίσεις ούτε τις ελάχιστες γνώσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα αναδυόμενα παράθυρα που εμφανίζονται μπροστά σου με ελκυστικούς τίτλους όπως «Σε 10 μέρες πάρε 4 μόρια» ή «4 μόρια για τις προσλήψεις σε 10 μέρες στο σπίτι σου»!

Ταυτόχρονα, όσοι παίρνουν το πτυχίο τους τον Ιούνη, στην καλύτερη περίπτωση θα δουλέψουν σε τρία χρόνια, οπότε έχουν όσο χρόνο χρειάζονται για να μαζέψουν τα απαραίτητα μόρια, δουλεύοντας οπουδήποτε βρουν και με οποιουσδήποτε όρους, ώστε να μπορέσουν να τα πληρώσουν… Το αποτέλεσμα όμως θα τους ανταμείψει, αφού θα αυξήσουν τις πιθανότητές τους να δουλέψουν σε ένα σχολείο, άγνωστο πού, για λίγους μήνες και μετά να ξαναμείνουν άνεργοι, άγνωστο για πόσο!

Οι υποσχέσεις όλων των κυβερνήσεων αποτελούν πραγματική κοροϊδία προς όλους αυτούς που για χρόνια γυρίζουν την Ελλάδα στηρίζοντας τα δημόσια σχολεία, αλλά και προς τους σημερινούς πτυχιούχους που δεν εργάζονται ως αναπληρωτές, τη στιγμή που οι διορισμοί είναι ελάχιστοι σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων, όταν αυτή τη στιγμή δουλεύουν συνολικά πάνω από 40.000 εκπαιδευτικοί.

Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ διατηρεί και εφαρμόζει τον νόμο Γαβρόγλου του ΣΥΡΙΖΑ, τον πιο αντιδραστικό και αντιεκπαιδευτικό νόμο, έως τώρα, σε σχέση με τις προσλήψεις και τους διορισμούς. Θέλουν, μας λένε πρώην και νυν υπουργός, μέσα από το νέο σύστημα «να βλέπουν τον εαυτό τους όλοι οι εκπαιδευτικοί»… Εμπόριο ελπίδας, λοιπόν, για όλους και την ίδια στιγμή διορισμοί με το σταγονόμετρο.

Τελικά, αυτό που θα έχει αλλάξει μετά τους διορισμούς, που ακόμα είναι αβέβαιο το πότε θα γίνουν, δεν θα είναι η εκρηκτική κατάσταση στα σχολεία, ούτε οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών, παρά μόνο ο τρόπος . Αυτός ο τρόπος που μετατρέπει εξολοκλήρου τη μόρφωση σε ακριβό εμπόρευμα και παγιώνει την «ευέλικτη» εργασία με τσακισμένα δικαιώματα, στέλνοντας ταυτόχρονα χιλιάδες εκπαιδευτικούς στην ανεργία. Τα χρόνια δουλειάς και εμπειρίας των εκπαιδευτικών πετιούνται στα σκουπίδια και οι βασικές σπουδές τους απαξιώνονται – με αποκορύφωμα την εξίσωση του βασικού πτυχίου με αυτά των κολεγίων. Το δικαίωμα των εκπαιδευτικών στη δουλειά, αλλά και το δικαίωμα των μαθητών στη μόρφωση, εξαρτάται πλέον αποκλειστικά από το πόσο αντέχει η τσέπη εκπαιδευτικών και γονέων.

Η εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης συνδέεται και με τις παρεχόμενες «γνώσεις», οι οποίες ουσιαστικά αποτελούν αποσπασματικές δεξιότητες, και πρέπει να αλλάζουν με βάση τις ανάγκες της οικονομίας: Τα παιδιά ως μελλοντικοί εργαζόμενοι πρέπει να μαθαίνουν, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, ό,τι έχει ανάγκη ο εκάστοτε επιχειρηματίας. Αρα η «διά βίου μάθηση» στην ουσία είναι το κυνήγι πιστοποιητικών για τους εκπαιδευτικούς, που πρέπει να διαρκεί εφ’ όρου ζωής, γεμίζοντας κέρδη κάθε είδους ιδιωτική σχολή, αλλά και τους επιχειρηματίες, αφού θα τους στέλνουμε «δώρο» τους μαθητές μας – ως εργαζόμενους – προετοιμασμένους και προσαρμοσμένους στις ανάγκες της κερδοφορίας τους!

Οι αναπληρωτές, συνολικά οι εκπαιδευτικοί, δεν είμαστε εναντίον της : Παλεύουμε αυτή να γίνεται με επιστημονικό τρόπο, δωρεάν και ενιαία για όλους. Οσο κι αν προσπαθούν να μας μετατρέψουν σε ατομιστές, συλλέκτες ακριβών προσόντων, με μια ζωή χωρίς δικαιώματα και γεμάτη ανασφάλεια, στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η δική μας φωνή, η δύναμη και το δίκιο. Η διεκδίκηση για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, το αίτημα για πτυχία με αξία, η πάλη για μόρφωση των παιδιών του λαού με βάση τις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες. Η πείρα που αποκτήσαμε από τους αγώνες και τις απεργιακές μάχες του προηγούμενου διαστήματος είναι το δικό μας όπλο…

Μια δασκάλα που εδώ και χρόνια (ανα)πληρώνει…
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ- 18 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ