Τσίμπημα εντόμου: Πότε γίνεται απειλή για τη ζωή – Τα συμπτώματα που δεν πρέπει να αγνοήσετε

Ένα περιστατικό που κατέληξε μοιραία έδειξε πόσο επικίνδυνο μπορεί να αποδειχθεί ένα τσίμπημα εντόμου. Η αλλεργιολόγος Σοφία Σολιδάκη, επιστημονικά υπεύθυνη του Αλλεργιολογικού Τμήματος στο Metropolitan General, τονίζει ότι οι κίνδυνοι δεν περιορίζονται στην αναφυλαξία, αλλά περιλαμβάνουν και άλλες σοβαρές επιπλοκές που συχνά δεν υπολογίζουμε.

Αναφυλαξία και τοξικές αντιδράσεις

Η αναφυλαξία παραμένει η πιο γνωστή και επικίνδυνη αντίδραση. Εμφανίζεται συνήθως μετά από τσίμπημα μέλισσας, σφήκας ή ορισμένων μυρμηγκιών και προκαλεί πτώση πίεσης, δύσπνοια και πιθανή απώλεια συνείδησης. Σημαντικό στοιχείο διάκρισης είναι ότι ο υψηλός πυρετός δεν σχετίζεται με την αναφυλαξία. Όταν υπάρχει πυρετός, η αιτία πρέπει να αναζητηθεί αλλού.

Άλλη σοβαρή κατηγορία είναι οι τοξικές αντιδράσεις, οι οποίες δεν σχετίζονται με αλλεργία αλλά με την άμεση δράση του δηλητηρίου. Προκαλούνται από πολλαπλά τσιμπήματα ή από έντομα με ισχυρό δηλητήριο και εκδηλώνονται με κακουχία, ρίγη, πυρετό, πονοκέφαλο και σε βαριές περιπτώσεις με βλάβες σε ζωτικά όργανα όπως τα νεφρά ή το ήπαρ.

Λοιμώξεις και μεταδιδόμενα νοσήματα

Συχνά το πρόβλημα προκύπτει από μόλυνση στο σημείο του τσιμπήματος. Τα βακτήρια του δέρματος μπορεί να προκαλέσουν ερυθρότητα, πόνο και πύον, με αποτέλεσμα την εμφάνιση πυρετού. Σε πιο ευάλωτους οργανισμούς δεν αποκλείεται η λοίμωξη να εξελιχθεί σε σηψαιμία.

Απειλή όμως συνιστούν και τα νοσήματα που μεταδίδονται μέσω εντόμων. Κουνούπια, σκνίπες και τσιμπούρια μεταφέρουν παθογόνους μικροοργανισμούς, προκαλώντας ασθένειες όπως ο ιός του Δυτικού Νείλου, η λεϊσμανίαση και η νόσος Lyme. Τα πρώτα συμπτώματα είναι πυρετός, εξάνθημα και γενική κακουχία, χωρίς πάντα να υπάρχει εμφανές τοπικό σημάδι που να παραπέμπει σε τσίμπημα.

Αυξημένος κίνδυνος σε ευάλωτους ασθενείς

Η κ. Σολιδάκη υπογραμμίζει ότι ασθενείς με ιστορικό κακοήθειας ή προηγούμενη χημειοθεραπεία παραμένουν ευάλωτοι ακόμη και μετά την ίαση. Το ανοσοποιητικό τους μπορεί να αντιδρά πιο αργά ή παραπλανητικά, με αποτέλεσμα μια λοίμωξη να εξελιχθεί ταχύτερα και πιο σοβαρά. Ένα απλό τσίμπημα, σε αυτή την κατηγορία ασθενών, μπορεί να πάρει απρόβλεπτη τροπή.

Τα περισσότερα τσιμπήματα δεν δημιουργούν σοβαρά προβλήματα, ωστόσο συμπτώματα όπως υψηλός πυρετός, εκτεταμένο εξάνθημα, δύσπνοια, έντονος πόνος ή ζάλη απαιτούν άμεση ιατρική εκτίμηση και συχνά νοσηλεία. Ο θάνατος μιας νέας γυναίκας έδειξε ότι η ιατρική δεν περιορίζεται σε ένα μόνο σενάριο: ο γιατρός πρέπει να εξετάζει κάθε πιθανότητα – από την αλλεργία έως την τοξικότητα και τη λοίμωξη – ώστε η σωστή διάγνωση και η έγκαιρη αντιμετώπιση να καθορίσουν την πορεία του ασθενούς.