Τα νέα δεδομένα για την ψυχική υγεία των εργαζομένων στην Ελλάδα

Η ψυχική υγεία και η ευεξία των εργαζομένων αποτελούν κρίσιμους παράγοντες για τη λειτουργία και τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, όπως επισημαίνει η Ευτυχία Κασελάκη, Εταίρος, Organization, Change and People Consulting, EY Ελλάδος. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τρίτης μεγάλης έρευνας που πραγματοποίησε η EY Ελλάδος σε συνεργασία με την Hellas EAP και το Εργαστήριο Πειραματικής Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ, η κρίση ψυχικής υγείας στον εργασιακό χώρο όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά βαθαίνει. Τα προβλήματα άγχους, εξουθένωσης και συναισθηματικής κόπωσης φαίνεται να αποκτούν μόνιμο χαρακτήρα, επηρεάζοντας την απόδοση, την αντοχή και τη γενικότερη ευεξία των εργαζομένων στην εργασία.

Η έρευνα, που βασίστηκε σε δείγμα 4.457 εργαζομένων, δείχνει ότι περισσότεροι από τους μισούς βιώνουν επαγγελματικό burnout, ενώ μόλις ένας στους τρεις αισθάνεται ότι μπορεί να ανακάμψει γρήγορα από μια δύσκολη περίοδο. Την ίδια στιγμή, αυξημένα είναι τα φαινόμενα σωματοποίησης, με σχεδόν ένας στους δύο να αναφέρει αδυναμία ή ζαλάδα, έναντι ενός στους τρεις το 2021. Οι γυναίκες, οι νεότεροι εργαζόμενοι και όσοι απασχολούνται σε μικρότερες επιχειρήσεις ή σε μη διοικητικές θέσεις φαίνεται να επηρεάζονται περισσότερο.

Διαβάστε εδώ Έμφραγμα ή κρίση πανικού  – Πώς να ξεχωρίσουμε τα συμπτώματα

Ενδείξεις εξουθένωσης και μειωμένης κινητοποίησης

Η κούραση και η χαμηλή ενέργεια χαρακτηρίζουν την πλειονότητα των συμμετεχόντων. Το 61% δηλώνει ότι αισθάνεται κουρασμένο ήδη από το ξεκίνημα της ημέρας, ενώ μόλις το 30% αναφέρει ότι νιώθει χαρούμενο και κινητοποιημένο στην εργασία του. Παράλληλα, τέσσερις στους δέκα δηλώνουν δυσκολία συγκέντρωσης, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα.

Παρά τα ανησυχητικά αυτά δεδομένα, η έρευνα καταγράφει και κάποια θετικά σημάδια. Το 79% των εργαζομένων δηλώνει ότι ενδιαφέρεται πλέον περισσότερο για την ψυχική του υγεία, ενώ 69% είναι διατεθειμένοι να αναζητήσουν βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας όταν αισθάνονται αυξημένο άγχος. Επιπλέον, 45% θεωρούν ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ουσιαστικά βήματα για τη μείωση του κοινωνικού στίγματος γύρω από τα ζητήματα ψυχικής υγείας, κάτι που δείχνει μια σταδιακή αλλαγή κουλτούρας.

Οι ευθύνες και οι ελλείψεις των επιχειρήσεων

Παρά την αυξημένη ευαισθητοποίηση, οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα φαίνεται να μην ανταποκρίνονται επαρκώς στις ανάγκες των εργαζομένων τους. Μόλις το 21% των συμμετεχόντων πιστεύει ότι ο οργανισμός του φροντίζει για την ψυχική υγεία και την ευεξία του προσωπικού, ενώ μόνο το 29% δηλώνει ότι αισθάνεται άνετα να συζητήσει σχετικά ζητήματα με τους προϊσταμένους του. Ακόμη, μόλις το 35% αναφέρει ότι η εταιρεία του διαθέτει προγράμματα ή δράσεις υποστήριξης ψυχικής ευεξίας.

Η έρευνα αναδεικνύει την ανάγκη οι επιχειρήσεις να υιοθετήσουν μια πιο ανθρώπινη και υποστηρικτική προσέγγιση, επενδύοντας στην ανάπτυξη ηγεσίας, στην καλλιέργεια εμπιστοσύνης και στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος συμπερίληψης. Μεταξύ των δράσεων που προτείνουν οι εργαζόμενοι ξεχωρίζουν η καλύτερη επιλογή προϊσταμένων (48%), οι εκπαιδεύσεις στελεχών στη διαχείριση στρες και στην ψυχική ευεξία (47%), η καθιέρωση νέων τρόπων εργασίας που σέβονται τον προσωπικό χρόνο (46%) και η παρουσία ψυχολόγου στον χώρο εργασίας (42%).

Η τηλεργασία και οι νέες προκλήσεις

Η απομακρυσμένη εργασία εξακολουθεί να αξιολογείται θετικά από τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων. Το 88% θεωρεί σημαντικό να έχει τη δυνατότητα να εργάζεται από απόσταση, ενώ 60% δηλώνουν ότι αποδίδουν καλύτερα εκτός γραφείου. Το ποσοστό όσων βιώνουν αυξημένο στρες λόγω τηλεργασίας έχει μειωθεί αισθητά στο 8%, έναντι 23% το 2021.

Ωστόσο, παρά τα οφέλη, αρκετοί εργαζόμενοι εκφράζουν ανησυχία για την επαγγελματική τους εξέλιξη μέσα από αυτό το μοντέλο εργασίας. Μόλις το 45% δηλώνει σιγουριά ότι μπορεί να αναπτυχθεί επαγγελματικά, γεγονός που δείχνει ότι η τηλεργασία χρειάζεται νέες πολιτικές και πρακτικές για να λειτουργεί ισότιμα και υποστηρικτικά για όλους.

Δείτε Συνδέεται η μοναξιά με προβλήματα υγείας;

Η συνολική εικόνα της έρευνας αναδεικνύει πως η κρίση ψυχικής υγείας στους χώρους εργασίας έχει αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα. Η αντιμετώπισή της απαιτεί στοχευμένες ενέργειες από τις επιχειρήσεις, με επένδυση στην ευεξία, την εκπαίδευση και τη δημιουργία ενός εργασιακού περιβάλλοντος που προάγει την ισορροπία, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό προς τον άνθρωπο.