Τμήμα Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ για την τροπολογία διορισμού Διευθυντών Εκπαίδευσης:  Αρκούσε μια απλή κίνηση κι αυτή έγινε με την κατάθεση της τροπολογίας για την παύση των Διευθυντών Εκπαίδευσης και τον διορισμό νέων, για να αποδειχτεί για μια ακόμα φορά ότι η Νέα Δημοκρατία είναι αυτό που ήταν πάντα· ένα κόμμα γαντζωμένο με νύχια και δόντια στην εξουσία.

Ένας μηχανισμός εξουσίας με μια ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κράτος, που τρέφεται και αναπαράγεται από τον αυταρχισμό, την αναξιοκρατία και τον νεποτισμό.

Μεσούντος του θέρους και μόλις ένα μήνα μετά τη δική της απόφαση για παράταση της θητείας των στελεχών της εκπαίδευσης, η κυβέρνηση εισάγει εξαίφνης τροπολογία για την άμεση αντικατάσταση των διευθυντών εκπαίδευσης με εντελώς αδιαφανείς και αναξιοκρατικές διαδικασίες.

Είχε άφθονο χρόνο στη διάθεσή της η κυβέρνηση να διαμορφώσει το δικό της θεσμικό πλαίσιο και να ορίσει τα κατάλληλα -κατά τη ΝΔ- κριτήρια προκειμένου να επιλεγούν νέα στελέχη εκπαίδευσης. Δεν το έπραξε όμως ούτε αυτό. Προτίμησε να διαχειριστεί το θέμα με τον πιο αντιδημοκρατικό τρόπο: «επιλέγω τους αρεστούς και τους χρίζω αρίστους».

Έτσι, ακύρωσε τη νομοθετημένη αξιοκρατική διαδικασία που είχε θεσπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με το ν. 4547/2018 με Συμβούλια Κρίσης, στα οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι του ΑΣΕΠ και της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης. Και προχωρεί σε μια διαδικασία διορισμού χωρίς κριτήρια, χωρίς μοριοδότηση, χωρίς αξιολογικούς πίνακες, μέσω ενός Συμβουλίου Επιλογής πλήρως ελεγχόμενου από το υπουργείο Παιδείας και με αποκλεισμό των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών. Όπως είχε πράξει άλλωστε και το 1990 και το 2004.

Επιπλέον ξηλώνει, με συνοπτικές διαδικασίες, τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, λίγους μόνο μήνες πριν τη λήξη της θητείας τους, προφανώς για να στελεχωθούν και αυτά με «αρεστούς» στο υπουργείο, προκειμένου να διαδραματίσουν ρόλο στην επιβολή μιας σκληρής πολιτικής που επίκειται να εφαρμοστεί στα εργασιακά των εκπαιδευτικών.

Η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως αναλαμβάνει μεγάλη ευθύνη απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα και την ελληνική κοινωνία με αυτή την αντιδημοκρατική και αντιπαιδαγωγική της απόφαση, γυρίζοντας το ρολόι της εκπαίδευσης στο τέλος του προηγούμενου αιώνα. Μια απόφαση που θα στιγματίσει ανεπανόρθωτα το σύντομο πέρασμά της από το υπουργείο Παιδείας.