Συνέντευξη παραχώρησε η κ. Κεραμέως στο The Toc και, μεταξύ άλλων, , στην πανεπιστημιακή αστυνομία και στα φαινόμενα βίας, στα βιομηχανικά διδακτορικά.

Αναλυτικά όλη η συνέντευξη :

Ερ. Ας ξεκινήσουμε με το τελευταίο επεισόδιο στην προεκλογική καμπάνια. Ο .

Απ. Θεωρώ ότι αυτή η αποστροφή του λόγου ενός πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι βαθιά προβληματική. Και λέω βαθιά προβληματική, γιατί περνά ένα μήνυμα και στη νέα γενιά, ότι για ό,τι συμβαίνει φταίνε οι άλλοι, ότι δεν έχει καμία σημασία η προσπάθεια. Η . Ο πρώτος έχει να κάνει με τα ίδια τα παιδιά. Το να μπεις στο Πανεπιστήμιο με ένα βαθμό 0,6 στα 20 όπως γινόταν…

Ερ. Το είδα, το διάβασα σε μια παλαιότερη ομιλία σας. Είναι πραγματικό το νούμερο; Μπήκε φοιτητής στο πανεπιστήμιο που έγραψε 0,6 στα 20;

Απ. Ναι, είναι πραγματικό το νούμερο, συνέβη. Με 0,6 μπήκε φοιτητής στο πανεπιστήμιο, με 3,1, με 4 στα 20. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ. Σας ρωτώ. Όταν θα μπεις με 0,6 στα 20, θα μπορέσεις να αποφοιτήσεις και να πάρεις πτυχίο; Τα στοιχεία δείχνουν πως, κατά πάσα πιθανότητα, όχι.

Ερ. Το χειρότερο είναι ότι τέτοιου είδους φοιτητές, ρίχνουν το επίπεδο του Πανεπιστημίου. Τι σόι πανεπιστήμιο είναι αυτό με φοιτητές του 0,6;

Απ. Το πρώτο ζητούμενο λοιπόν αφορά τα παιδιά. Θέλουμε οι φοιτητές να έχουν μια προοπτική. Και, αν θέλουμε να έχουν προοπτική, πρέπει να τους δείχνουμε ότι ο δρόμος που διάλεξαν μπαίνοντας σε πανεπιστήμιο με 0,6 στα 20 είναι πιθανότατα αδιέξοδος και ότι υπάρχουν σοβαρές εναλλακτικές, όπως τα Δημόσια ΙΕΚ. Το δεύτερο έχει να κάνει με αυτό που λέτε, κύριε Καψή, που είναι το επίπεδο των πανεπιστημίων. Θέλουμε να οδηγήσουμε την πανεπιστημιακή εκπαίδευση προς τα πάνω ή θέλουμε την ισοπέδωση προς τα κάτω;

Ερ. Πάντως το σύνθημα “σε έκοψε η Κεραμέως” έχει περάσει. Η Κεραμέως αφήνει έξω από το πανεπιστήμιο πολλά παιδιά…

Απ. Και η απάντηση έχει να κάνει με το τι επιδιώκουμε. Επιδιώκουμε απλά να βάζουμε παιδιά στο πανεπιστήμιο, ενώ ξέρουμε -τα στοιχεία το δείχνουν- ότι δεν θα μπορέσουν να φοιτήσουν και να αποφοιτήσουν; Αυτό επιδιώκουμε; Αυτό ως πολιτική θέση, προφανώς έχει ένα πολιτικό όφελος. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε και είπε να μπουν όλοι ελεύθερα σε σχολές, αποσκοπούσε κάπου. Ναι, αλλά μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη πρέπει να σκέφτεται σε βάθος χρόνου και να σκέφτεται πώς θα δημιουργήσει πραγματική διέξοδο για τα παιδιά και πραγματικές προοπτικές.

Νίκη Κεραμέως: Αλλαξαν πολλά στα πανεπιστήμια

Ερ. Στο Πανεπιστήμιο πάντως δεν αισθάνομαι ότι μετά τα τέσσερα χρόνια, κάνοντας έτσι έναν απολογισμό, άλλαξε κάτι σημαντικό. Με επεισόδια ξεκινήσαμε, με επεισόδια καταλήγουμε. Έτσι φεύγει η τετραετία, με την ΑΣΟΕΕ υπό κατάληψη.

Απ. Η ΑΣΟΕΕ δεν είναι υπό κατάληψη, και θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με αυτό που λέτε. Άλλαξαν πάρα πολλά στα πανεπιστήμια.

Το πρώτο και πάρα πολύ σημαντικό είναι το πώς χρηματοδοτούνται τα πανεπιστήμια. Για 40 ολόκληρα χρόνια, η κατανομή της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων γινόταν με βάση την αυθαίρετη απόφαση του εκάστοτε υπουργού. Τώρα υπάρχουν κριτήρια, κριτήρια αντικειμενικά, όπως αριθμός φοιτητών, αριθμός καθηγητών, αριθμός πανεπιστημιακών τμημάτων. Κριτήρια ποιοτικά, κατόπιν αξιολόγησης. Αυτό κύριε Καψή είναι από τις πιο σημαντικές αλλαγές στα πανεπιστήμια, διότι περνάει ένα μήνυμα στα ΑΕΙ μας: ότι οφείλουν να πασχίζουν να γίνονται καλύτερα. Κι όσο καλύτερα γίνονται, τόσο περισσότερα χρήματα θα λαμβάνουν από το κράτος. Δεν υπάρχουν πολλοί δημόσιοι φορείς των οποίων η χρηματοδότηση τελεί σε συνάρτηση της αξιολόγησης.

Ερ. Εντάξει, ίσως ήταν αφοριστικό αυτό που είπα, αλλά η βία και η ανομία επιμένουν στα πανεπιστήμια…

Απ. Επιτρέψτε μου να κάνω μια σύντομη αναδρομή στα όσα έγιναν για το Πανεπιστήμιο αυτά τα 4 χρόνια. Πρώτο ήταν λοιπόν το πώς χρηματοδοτούνται. Επιτέλους μπήκε η αξιολόγηση που δεν υπήρχε πουθενά στον χάρτη, η χρηματοδότηση δινόταν βάσει αυθαίρετης απόφασης ενός Υπουργού. Δεύτερον, αυξήθηκε η χρηματοδότηση. Μιλούσαμε πάρα πολύ καιρό για υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Στα πανεπιστήμια, μεταξύ 2019 και 2023, η χρηματοδότηση αυξήθηκε κατά 29%. Τεράστια αύξηση, και αυτή έγινε εν μέσω πανδημίας. Τρίτον, το φοιτητικό στεγαστικό επίδομα από τα 1.000 ευρώ επίδομα, πήγε στα 1.500 ευρώ για όλους τους δικαιούχους και στα 2.000 ευρώ σε περίπτωση συγκατοίκησης.

Ερ. Εγώ νόμιζα ότι θα μου πείτε για την εξωστρέφεια, για τα ξένα πανεπιστήμια που ήρθαν στην Ελλάδα…

Απ. Θα σας πω και για αυτό – και είναι πολύ σημαντικό. Αλλά γιατί είναι τόσο καίρια η αύξηση στο φοιτητικό επίδομα; Γιατί παιδιά που πληρούσαν τις ακαδημαϊκές προϋποθέσεις, δεν μπορούσαν να φοιτήσουν σε τμήμα μακριά από το σπίτι τους, λόγω οικονομικών ζητημάτων. Πλέον είναι πολύ πιο πιθανό να μπορέσουν, χάρη στην αύξηση κατά 50-100% του φοιτητικού στεγαστικού επιδόματος. Τέταρτον, νέες δυνατότητες εσωτερικού Erasmus για τα παιδιά. Η δυνατότητα δηλαδή να εισάγεται κανείς στο τμήμα μηχανολόγων μηχανικών, αλλά επειδή αμφιταλαντεύεται μεταξύ των μηχανικών και, πχ, των οικονομικών, να μπορεί να πάει για ένα εξάμηνο να δει και τα οικονομικά.

Τα Επαγγελματικά Μεταπτυχιακά. Η δυνατότητα για μία ιδιωτική εταιρεία να συμπράττει με ένα πανεπιστήμιο και από κοινού να προσφέρουν ένα επαγγελματικό μεταπτυχιακό. Τα Βιομηχανικά Διδακτορικά. Όλες αυτές είναι πρωτοβουλίες που φέρνουν πιο κοντά την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας. Και έρχομαι στην εξωστρέφεια.

Τριάντα κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια, τα καλύτερα του κόσμου, ήρθαν στην Ελλάδα. Είναι, κύριε Καψή, η μεγαλύτερη αποστολή αμερικανικών πανεπιστημίων σε οποιαδήποτε χώρα εκτός Αμερικής. Και έχουμε απτά αποτελέσματα. Έχουμε ήδη πολλές νέες συνεργασίες των δικών μας πανεπιστημίων με τα ξένα πανεπιστήμια…

Ερ. Να έρθουμε και στο θέμα με τις μολότοφ μέσα και έξω από τις σχολές;

Απ. Ναι, αλλά να συμφωνήσουμε ότι έχουν γίνει πολλά στα πανεπιστήμια. Έρχομαι λοιπόν στο θέμα του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος. Το πρώτο το οποίο αλλάξαμε, ήταν ο πρώτος νόμος της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ήταν ο νόμος για το άσυλο. Τι ίσχυε πριν; Είχαμε καμιά δεκαριά περιστατικά βίας την ημέρα… Έξω από την ΑΣΟΕΕ την οποία αναφέρατε πριν, είχαμε ένα παζάρι. Θυμόσαστε ένα παζάρι μικροπωλητών; Και όποτε ερχόταν η αστυνομία, πριν το 2019, όλοι αυτοί έβρισκαν “άσυλο” στο πανεπιστήμιο. Γιατί αυτά εξαφανίστηκαν; Γιατί έχει ψηφιστεί ένας νόμος, ο οποίος λέει ότι στο πανεπιστήμιο ισχύει ό, τι και σε κάθε δημόσιο χώρο της χώρας.

Ερ. Δεν βλέπω να αποδίδει τα αναμενόμενα…

Απ. Θα σας πω. Έληξε κατάληψη 34 ετών στη Θεσσαλονίκη, στο βιολογικό. Στη θέση της χτίζεται μια περίφημη βιβλιοθήκη. Πώς έγινε αυτό; Έληξε η κατάληψη περίπου 7 χρόνων στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. Ήταν υπό κατάληψη οι φοιτητικές εστίες από κακοποιούς. Βρέθηκαν καλάσνικοφ, ναρκωτικά και ούτω καθεξής. Στη θέση τους ανακαινίζονται 750 φοιτητικές κλίνες σε μία καταπληκτική φοιτητική εστία. Επειδή όμως λέτε για το τι έχει αλλάξει, εγώ αναγνωρίζω απολύτως ότι είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο θέμα και έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας. Αλλά μπαίνουν οι βάσεις – και έχουν ήδη αρχίσει να αλλάζουν τα πράγματα. Από εκεί που είχαμε δέκα περιστατικά βίας την ημέρα, έχουμε πολύ λιγότερα.

Ερ. Αυτό είναι πραγματικό νούμερο; Είχαμε 10 περιστατικά βίας την ημέρα;

Απ. Ναι, κάποιες φορές είχαμε 10 περιστατικά βίας την ημέρα… Έχουν διορθωθεί όλα; Όχι είναι η απάντηση, αλλά έχει μπει το νερό στο αυλάκι. Με τη διάταξη για το άσυλο, με τα σχέδια ασφάλειας, με την ελεγχόμενη είσοδο που ξεκινάει..

Ερ. Το γεγονός ότι εγκαταλείφθηκε η πανεπιστημιακή αστυνομία, έδωσε την εντύπωση πως υποχωρείτε, ότι δεν δίνετε τη μάχη.

Απ. Γι’ αυτό που λέτε πρέπει να σας πω ότι θεωρώ ότι κάναμε ένα επικοινωνιακό λάθος. Και εννοώ ότι, όταν ψηφίστηκε ο νόμος, δεν εξηγήθηκε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, ότι αυτός προέβλεπε ρητά πως, για να εφαρμοστεί αυτή η ρύθμιση, πρέπει πρώτα να αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας κατά πόσο είναι συνταγματική η ρύθμιση ή όχι. Και αυτό γιατί άγγιζε κάποια πολύ ευαίσθητα θέματα συνταγματικής τάξης. Αυτό δεν εξηγήθηκε. Όταν λοιπόν ψηφίστηκε η διάταξη, άρχισαν να λέγονται διάφορα. Δεν εφαρμόζεται, υποχωρεί η κυβέρνηση, κάνει πίσω και τα λοιπά . Δεν εξηγήθηκε ότι έπρεπε να αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας…

Ερ. Ομολογώ ότι δεν με πείθει καθόλου ότι δεν υπάρχει η πανεπιστημιακή αστυνομία λόγω του Συμβουλίου της Επικρατείας…

Απ. Δεν έχει εξαφανιστεί η αστυνομία, είναι μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Αυτός ήταν ο σχεδιασμός της Ελληνικής Αστυνομίας. Διότι να πούμε και το εξής. Το θέμα το οποίο συζητάμε δεν αφορά και τα 24 πανεπιστήμια της χώρας. Δηλαδή για παράδειγμα δεν έχει πρόβλημα το Χαροκόπειο, το Δυτικής Μακεδονίας. Το πρόβλημα της βίας αφορά μεμονωμένες περιπτώσεις. Βεβαίως και είναι σοβαρό, αλλά δεν είναι ένα οριζόντιο ζήτημα. Και να πω και το άλλο. Η πανεπιστημιακή αστυνομία έχει μια λειτουργία, η οποία είναι κυρίως αποτρεπτική.

Τι εννοώ; Ότι προφανώς είναι η κανονική αστυνομία που θα αποδώσει τους χώρους που είναι υπό κατάληψη, όπως έγινε στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, όπως στη Θεσσαλονίκη. Και μετά έρχονται αυτές οι ομάδες των ΟΠΠΙ, οι οποίες στόχο έχουν να αποτρέπουν την τέλεση αξιόποινων πράξεων. Άρα ο στόχος τους είναι κυρίως αποτρεπτικός. Με άλλα λόγια, έχει ληφθεί μια σειρά από μέτρα, με πιο σημαντική, κατά τη γνώμη μου, την αλλαγή του νόμου του ασύλου, που επιτρέπουν πλέον την επέμβαση των Αρχών, όταν υπάρχει ανάγκη. Πώς έληξε η κατάληψη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών πρόσφατα; Μπήκε η αστυνομία.

Μην πάτε μακριά. Έχουμε μια ιδιωτική εταιρεία η οποία συμπράττει με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και οργάνωσαν από κοινού ένα επαγγελματικό μεταπτυχιακό. Πριν από τέσσερα χρόνια, θα μπορούσε να γίνει αυτό; Όχι. Είναι βέβαιο ότι πολλά έχουν αλλάξει. Έχουμε δομές, έχουμε βιομηχανικά διδακτορικά. Τι θα πει βιομηχανικό διδακτορικό; Θα πει ότι ένας υποψήφιος διδάκτορας συνεργάζεται με μια εταιρεία και με το πανεπιστήμιο, για να εστιάσει την έρευνά του πάνω σε ένα πρακτικό ζήτημα της βιομηχανίας. Σύμπραξη άμεση μεταξύ Πανεπιστημίου και εταιρειών. Αυτά ήταν πράγματα τα οποία δεν τολμούσε να ξεστομίσει κανείς πριν από τέσσερα χρόνια.

Γιατί οι έλληνες μαθητές είναι τόσο χαμηλά στην αξιολόγηση της Pisa;

Ερ. Ε αφού ξαναγυρίσαμε στην Παιδεία, εξηγήστε μου γιατί οι δικοί μας μαθητές είναι τόσο χαμηλά στην αξιολόγηση της Pisa;

Απ. Ας ξεκινήσουμε από το εξής. Ας ξεκινήσουμε από το ότι δεν γινόταν ποτέ αξιολόγηση.

Ερ. Είναι μόνο η αξιολόγηση; Πού είμαστε; Τελευταίοι ή προτελευταίοι;

Απ. Όχι, τα τελευταία χρόνια βελτιωνόμαστε. Εάν θέλει κανείς να βελτιώσει την παιδεία σε μια χώρα, πρέπει κατά τη γνώμη κ. Καψή να εστιάσει τουλάχιστον σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι το εκπαιδευτικό υλικό, δηλαδή τα βιβλία, τα προγράμματα σπουδών. Εκεί για 40 χρόνια το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν προσανατολισμένο στη στείρα μετάδοση γνώσης ή αλλιώς στην αποστήθιση. Πώς αλλάζει αυτό; Εισάγοντας στο πρόγραμμα, με πολύ δυναμικό τρόπο, τις δεξιότητες. Δηλαδή μπήκε ρομποτική στα σχολεία, η επιχειρηματικότητα, νέα προγράμματα σπουδών. Φεύγεις από ένα μοντέλο που εστιάζει αποκλειστικά στη στείρα μετάδοση γνώσης και πας σε ένα μοντέλο που δίνει πολύ μεγαλύτερη έμφαση στις δεξιότητες. Τι είναι δεξιότητες; Κριτική σκέψη, ενσυναίσθηση, ομαδική δουλειά, συνεργατικότητα.

Πώς αλλάζει αυτό στην πράξη; Ένα παράδειγμα, στην ιστορία. Αντί να μαθαίνεις απέξω τι έκανε Ελευθέριος Βενιζέλος, σου λέει ο εκπαιδευτικός στα νέα προγράμματα σπουδών, είσαι ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Γράψε μια ομιλία σαν να είσαι εσύ ο ίδιος ο Βενιζέλος. Κι έτσι με πολύ πιο κριτικό τρόπο, αφομοιώνεις κρίσιμα ιστορικά γεγονότα. Έτσι ανεβαίνεις σιγά σιγά και στην διεθνή κατάταξη. Προ ημερών ήμασταν παρόντες με τον πρωθυπουργό στην εγκατάσταση των πρώτων διαδραστικών πινάκων που μπαίνουν στα σχολεία της χώρας. Θα τους δούμε κύριε Καψή σε όλα τα τμήματα Δημοσίων Λυκείων, Γυμνασίων και Πέμπτης και έκτης Δημοτικού. Τι αλλάζει στην προσέγγιση; Γίνεται πολύ πιο διαδραστική. Προχτές μπήκαμε σε ένα μάθημα ιστορίας. Έκαναν μάθημα για την αρχαία Ρώμη. Όσο μάθαιναν για την αρχαία Ρώμη, είχαν μπροστά τους έναν διαδραστικό πίνακα στον οποίο μπορούσε ο μαθητής να κάνει περιήγηση στις αρχαίες ρωμαϊκές κατοικίες, να ψάξουν, να περιηγηθούν, να αναρωτηθούν για τα επαγγέλματα που έκαναν τότε οι κάτοικοι της περιοχής. Να πώς το μάθημα γίνεται πιο βιωματικό. Καλλιεργεί κριτική σκέψη. Άρα πρώτος άξονας είναι το υλικό, η προσέγγιση.

Ποιος είναι δεύτερος άξονας; Ο άνθρωπος, το ανθρώπινο δυναμικό. Πώς επενδύεις στο ανθρώπινο δυναμικό; Επενδύεις με την επιμόρφωση. Κύριε Καψή, εδώ και πολλά χρόνια οι εκπαιδευτικοί έχουν ένα δίκαιο αίτημα. Λένε στην Πολιτεία “επιμόρφωσέ μας”, και έχουν δίκιο. Πλέον λοιπόν έχουν γίνει πάνω από 150.000 επιμορφώσεις. Δεύτερο στοιχείο: αξιολόγηση.

Δεν μπορεί τίποτα να βελτιωθεί σε οποιονδήποτε χώρο, αν αυτό πρώτα δεν αποτυπωθεί και δεν αξιολογηθεί. Μετά από 41 χρόνια ξεκίνησε η ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών.

Ερ. Εντάξει, μόνο για τους νεοπροσλαμβανόμενους…

Απ. Η αξιολόγηση γίνεται πλέον και γίνεται σε τρία επίπεδα. Δεν υπήρχε πριν. Πρώτο επίπεδο, η αξιολόγηση σχολικής μονάδας. Τι αξιολογείς; Τις εκπαιδευτικές μεθόδους που εφαρμόζονται. Την εξωστρέφεια του σχολείου. Πόσο εξωστρεφές είναι ένα σχολείο. Απτό παράδειγμα: ήμουν σε ένα σχολείο στην περιφέρεια, σε έναν ορεινό όγκο, σε ένα απομακρυσμένο σχολείο. Μου έλεγαν το εξής. Ενώ ήταν αρχικά αντίθετοι στην αξιολόγηση, άλλαξαν γνώμη γιατί, όταν οδηγήθηκαν στο να καταγράψουν τι κάνει το σχολείο για την εξωστρέφεια των μαθητών του, συνειδητοποίησαν ότι δεν έκανε αρκετά σε αυτή την κατεύθυνση. Με την πολύτιμη καθοδήγηση του συμβούλου εκπαίδευσης, φέτος αυτό το σχολείο, στον ορεινό απομακρυσμένο όγκο, εφαρμόζει τρία ευρωπαϊκά προγράμματα. Να πώς γίνεται ένα σχολείο καλύτερο. Να πώς καλλιεργείται η εξωστρέφεια. Να πώς ανεβαίνει σιγά σιγά κανείς σε βάθος χρόνου στους δείκτες της PISA.

Δεύτερο επίπεδο, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος, η “ελληνική PISA”. Γιατί; Για να ξέρουμε πού τα πάμε καλά και πού δεν τα πάμε. Αυτό κύριε Καψή, 40 χρόνια δεν το είχαμε. Δεν ξέραμε ποια είναι τα δυνατά μας σημεία και κυρίως ποια είναι τα αδύναμα σημεία μας. Πλέον το βλέπουμε αυτό. Κάθε χρόνο κάνουμε διαγνωστικές εξετάσεις τύπου PISA στα σχολεία, και έτσι μπορούμε πλέον να εστιάζουμε την εκπαιδευτική μας πολιτική στην ενίσχυση των – αποδεδειγμένα – αδύναμων σημείων μας.

Τρίτο επίπεδο, έχουμε την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η οποία έχει να γίνει με οριζόντιο τρόπο από το 1981. 41 χρόνια δεν έχει γίνει με οριζόντια τρόπο, ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Ξεκίνησε λοιπόν, και εστιάζει αφ’ ενός στο επιστημονικό κομμάτι. Ας πούμε ότι διδάσκουμε μαθηματικά. Τα μαθηματικά που διδάσκω είναι σωστά, είναι πλήρη; Ένα το κρατούμενο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Γιατί δεν αρκεί; Διότι μπορεί να είμαι καλή στα μαθηματικά, αλλά μπορεί να μπαίνω στην τάξη και να μην μπορώ να τα μεταδώσω. Γι’ αυτό λοιπόν η αξιολόγηση εστιάζει αφ΄ ετέρου στο παιδαγωγικό κομμάτι. Αξιολόγηση λοιπόν μετά από 41 χρόνια. Και μιλάμε για 170.000 εκπαιδευτικούς, είναι το μεγαλύτερο σώμα δημοσίων υπαλλήλων.

Ναι, ξεκινήσαμε από τους νεοδιορισθέντες Γιατί; Γιατί θεωρούμε πολύ σημαντικό οι νεοδιορισθέντες να αξιολογούνται προτού μονιμοποιηθούν.

Ερ. Φαντάζομαι τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν συζητάτε με τους ψηφοφόρους σας, στα σπίτια που πάτε για την προεκλογική καμπάνια. Τι σας λένε;

Απ. Όλα τα συζητάμε, γιατί είναι τεράστια η ανάγκη που έχει κύριε Καψή ο κόσμος να δει όλα αυτά που αλλάζουν. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος μοχλός κοινωνικής κινητικότητας από την παιδεία. Για παράδειγμα όταν για πρώτη φορά στα δημόσια νηπιαγωγεία της χώρας διδάσκονται αγγλικά, από 4 ετών και δεν χρειάζεται ο γονιός να πληρώσει για να κάνει αγγλικά το παιδί του. Γιατί να κάνουν αγγλικά μόνο τα παιδιά που φοιτούν σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία; Πλέον κάνουν αγγλικά σε κάθε δημόσιο νηπιαγωγείο. Πλέον από τα 4 κάνουν ρομποτική. Σε κάθε δημόσιο νηπιαγωγείο. Προ ημερών ξεκινήσαμε τις παραδόσεις 177 χιλιάδων σετ ρομποτικής. Ήμουν εκεί και είδα τα παιδάκια τεσσάρων ετών να δίνουν φωνητικές εντολές, να προγραμματίζουν. Αυτό είναι επένδυση στη χώρα, κύριε Καψή. Γιατί αν επενδύσουμε τώρα στα παιδιά που είναι σήμερα 4 χρονών και επενδύσουμε ουσιαστικά, επενδύσουμε στις δεξιότητές τους, το 2040, τα παιδιά αυτά θα βγουν στην αγορά εργασίας και στην κοινωνία και θα έχουμε μια άλλη Ελλάδα. Γι’ αυτό λοιπόν λέω ότι η επένδυση στην παιδεία είναι μακροπρόθεσμα η μεγαλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει κανείς στη χώρα.

Ξέρετε η παιδεία είναι ένα πεδίο στο οποίο δεν επενδύουν εύκολα οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο…Γιατί η παιδεία έχει μια ιδιαιτερότητα. Θέλει χρόνο.