Η διαδικτυακη ομάδα “Γονείς που διεκδικούν δημόσια παράλληλη στηριξη” και ο Συλλογος Γονεων Κηδεμόνων και Φίλων παιδιών με αυτισμό και ειδικές ανάγκες “Η Αγία Σκέπη” ενημερώνουν για τις ελλείψεις στην παράλληλη στήριξη.

Η ανακοίνωση

«Κάποιος μου κλέβει συστηματικά τα καλοκαίρια μου! Κάποιος μου κλέβει τη χαρά και τη λαχτάρα της έναρξης της σχολικής χρονιάς! Μου παίρνουν το χαμόγελο και σε αγωνία το τυλίγουν.» Δυο μέρες για να ανοίξουν τα σχολεία. Κι εγώ πάλι δεν ξεκουράστηκα αυτό το καλοκαίρι, όπως κάθε καλοκαίρι άλλωστε. Δυο μέρες και δυο νύχτες κι εγώ ακόμη δεν ξέρω αν το παιδί μου θα έχει Παραλληλη στήριξη φέτος.

Μέχρι προχτές δεν ξέραμε καν ποτε θα έχουμε δασκάλα. Κι ο μικρός μου κλαίει γιατί δεν θέλει άλλη Παραλληλη δίπλα του! -Θέλω την κυρία Κατερίνα που με φωνάζει γουρουνάκι! – Μα θα μας στείλουν καινουρια κυρία και θα είναι ακόμη πιο καλή! – Δεν χρειάζομαι άλλη! Θέλω την κυρία Κατερίνα την κρητικιά! Ίσως πάλι χρειαστεί να κάτσω δίπλα του στο σχολείο μέχρι να στείλουν . Μα εγώ δεν την παλεύω πια…είναι πολλά τα καλοκαίρια και οι χειμώνες που μου κλέβουν το χαμόγελο και την ξεγνοιασιά μου. Είμαι τυχερή τουλάχιστον που με αφήνουν να είμαι δίπλα του σκέφτομαι για να παρηγοριεμαι. Μα εγώ δεν την παλεύω… Στο ειδικό σχολείο που πηγαίνει ο μεγάλος ακόμη δεν έχουν καθηγητές. Παιδιά με απόλυτη ανάγκη το προγραμμα και τη σταθερότητα δεν έχουν ποτε τους ίδιους καθηγητές με περσυ.

Και θα φταίνε αυτά που δεν θα την παλεύουν! Κάθε πρωί προσπαθώ να χαμογελάσω και να ζήσω τις στιγμές μας, τα καλοκαίρια μας! Μα μέσα στο κεφάλι μου τριγυρνούν χίλιες και μια αγωνιες. Αλήθεια το λέω…δεν χωρανε εκεί μέσα. Περνάει η ζωή, περνάνε τα καλοκαίρια κι εγώ εκεί να μιλάω κάθε νύχτα στο φεγγάρι και να χώνω έγνοιες μέσα σε κουτιά και σε χαρτιά γιατί πια δεν χωρανε μέσα μου. Δεν την παλεύω να παρακαλώ για τα αυτονόητα. Δεν την παλεύω να βλέπω πως δεν χωράμε σε κανένα σύστημα!

Τώρα που είμαστε εμείς κι εμείς έχω μια εξομολόγηση να κάνω! Όσο με δυσκολεύουν όλα αυτά ποτε δεν με δυσκόλεψαν τα ίδια τα παιδιά μου! Και όσο κι αν μου κλέβουνε τα καλοκαίρια μου, κι όσο κι αν δεν την παλεύω, τους χρωστάω τον πιο δυνατό μου εαυτό! Τους χρωστάω τα καλοκαίρια που τους κλέβω εγώ, τους χρωστάω να την παλέψω! Στα παιδιά μου το χρωστάω!Σε εμένα το χρωστάω! Σε εσάς δεν χρωστάω τίποτα! Μόνο μου χρωστάτε!”