Προτάσεις στην ΟΛΜΕ και σε ΕΛΜΕ της Αθήνας για την ανάγκη επικοινωνίας των εκπαιδευτικών με την κοινωνία: Προτάσεις δράσης και αντίδρασης προς το .

Βαγγέλης Δήμας 1ο ΓΕΛ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

Πρώτα πρώτα να εκφράσω τη μεγάλη μου χαρά για το υπέροχα μεγάλο ποσοστό συμμετοχής των συναδελφισσών και συναδέλφων, μόνιμων και αναπληρωτριών/τών στην απεργία – αποχή. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε το ενωτικό πνεύμα που κατόρθωσε να εμφυσήσει η ΟΛΜΕ αλλά και οι τοπικές ΕΛΜΕ μέσα από τις πολυάριθμες διαδικτυακές συναντήσεις ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων. Επίσης, να σας ευχαριστήσουμε για τις αναλυτικές ενημερώσεις από τις συναντήσεις σας με τα στελέχη του υπουργείου.
Πιστεύω πως μεγαλύτερο κέρδος θα προκύψει να πείσουμε όχι το υπουργείο (το οποίο άλλωστε δεν θέλει να πειστεί) αλλά την υπόλοιπη κοινωνία για το δίκαιο των αιτημάτων μας και γενικότερα για τις απόψεις μας.

Η ανάγκη άλλωστε για άνοιγμα προς την κοινωνία εκφράστηκε και στις διαδικτυακές ενημερώσεις για την απεργία – αποχή (έχω παρακολουθήσει ήδη αρκετές είτε απευθείας είτε στο διαδίκτυο). Πρώτα-πρώτα να απευθυνθούμε σε αυτούς που περισσότερο σχετίζονται με το σχολείο, τους μαθητές, τους γονείς/κηδεμόνες τους και έμμεσα σε όσους συνδέονται συγγενικά με τα παιδιά, άρα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Αν τους έχουμε με το μέρος μας, αυξάνουμε την πίεσή μας στο υπουργείο και στην κυβέρνηση για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας με απώτερο σκοπό ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα το χαιρόμαστε μαθητές, γονείς και δασκάλες-οι, ολόκληρη η κοινωνία.
Είναι ανάγκη να τους πλησιάσουμε με διάθεση αυτοκριτικής, να ομολογήσουμε τα λάθη και τις ελλείψεις μας, αλλά να τους δείξουμε και το όραμά μας. Μπορούμε να διατυπώνουμε την άποψή μας με ατομικά, αλλά κυρίως με συλλογικά κείμενα (από ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ, συλλόγους εκπαιδευτικών) κάθε φορά που προκύπτει αφορμή και ανάγκη, για παράδειγμα καταλήψεις, τηλεκπαίδευση, άρνηση κατάθεσης βαθμολογίας, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση.

Όχι πολλά λόγια, λίγα και καλά (π.χ. ανακοινώσεις με έκταση το πολύ μία σελίδα). Οι γονείς γενικώς τρέχουν, δε διαθέτουν χρόνο να διαβάζουν κατεβατά. Επίσης, να ενθαρρύνουμε να γράφουν κείμενα και οι σύλλογοι γονέων απευθυνόμενα στο υπουργείο και την εκάστοτε κυβέρνηση. Π.χ. με χαρά διάβασα την ανακοίνωση – απάντηση από την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) προς την υπουργό Παιδείας σχετικά με την αξιολόγηση αλλά και από άλλους συλλόγους γονέων.
Επίσης, μπορεί η ΟΛΜΕ αλλά και οι ΕΛΜΕ να οργανώσουν διαδικτυακές συναντήσεις με τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, όπως επίσης και κάθε σχολείο ξεχωριστά με τους γονείς των μαθητών. Εάν, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, δεν μιλήσουμε, πάρα πολλοί θα εννοήσουν ότι είμαστε τεμπέληδες και όχι μόνο. Το δεχόμαστε;
Τι απαντάμε π.χ. στην υπουργό ( επικοινωνώντας το στην κοινωνία) που δηλώνει πως η αξιολόγηση δεν είναι μόνο υπηρεσιακή αλλά και ηθική υποχρέωση; Μήπως ότι προτάσσοντας το υπηρεσιακό σε σχέση με το ηθικό, υποδηλώνει ( ή μήπως αποκαλύπτει;) ότι ακόμη και αν δεν ήταν η αξιολόγηση ηθική, θα έπρεπε να υλοποιηθεί, γιατί είναι υπηρεσιακή υποχρέωση!!!;;; Μήπως να υπενθυμίσουμε στους γονείς – και όχι μόνο – ότι είναι ηθικότατη υποχρέωση του υπουργείου να νοιαστεί για τις υποδομές, για την έγκαιρη στελέχωση των σχολείων, για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κλπ κλπ;

Μήπως ότι η δική μας ηθική υποχρέωση είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να αποκτήσουν σκέψη κριτική, να μάθουν να συνεργάζονται, να εκτιμούν την ομορφιά, να είναι δημιουργικά, να δείχνουν αλληλεγγύη κλπ κλπ;
Μήπως να βροντοφωνάξουμε ότι και υλοποιούμε την αξιολόγηση καθημερινά αλλά και την θέλουμε, όχι όμως έτσι όπως επιβάλλεται. Μήπως ότι το υπουργείο θέλει να περάσει το δόγμα της ατομικής ευθύνης και στην εκπαίδευση, όπως έχει κάνει και με τον κορωνο΄ί΄ο, ρίχνοντας το φταίξιμο κυρίως σε εμάς; Κλπ κλπ.

Τι απαντάμε στα κείμενα που σωρηδόν δημοσιεύονται στις εφημερίδες ή αναρτώνται στο διαδίκτυο κι αναφέρονται – τα περισσότερα από αυτά – υποτιμητικά στον κλάδο μας με αφορμή την άρνηση μας γι΄ αυτή την αξιολόγηση; Με χαρά διάβασα την απάντηση του προέδρου της ΟΛΜΕ προς τον αρθρογράφο κύριο Τάκη Θεοδωρόπουλο στις 8/3.( Επί τη ευκαιρία: πώς απαντάμε στο άρθρο του κυρίου Πάσχου Μανδραβέλη στην ίδια εφημερίδα, την Καθημερινή με τίτλο ”μισθός και επανάσταση” που αναφέρεται απαξιωτικά στην απεργία – αποχή των εκπαιδευτικών;).
Τελειώνω με μερικές προτάσεις ακόμη: πρώτον στη γραφειοκρατία του υπουργείου μπορούμε να απαντάμε με καταιγισμό κειμένων με αιτήματα, ενστάσεις, απορίες. Σύμφωνα με το νόμο οφείλουν να τα πρωτοκολλήσουν και να μας απαντήσουν (έχω προσωπική εμπειρία). Δεύτερον με αφορμή μία ιδέα που άκουσα σε διαδικτυακή συζήτηση – ενημέρωση ( προεκτείνοντας την), να προτείνω να φτιαχτεί ερωτηματολόγιο – αξιολόγηση που θα δίνεται από την ΟΛΜΕ στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς και θα αξιολογεί την πολιτεία σύμφωνα με συγκεκριμένους δείκτες (π.χ. δαπάνες, υποδομές, επιμόρφωση εκπαιδευτικών.

Εμείς θα έχουμε 108 δείκτες. Αστειεύομαι! ). Οι αξιολογήσεις θα δημοσιεύονται ανά ΕΛΜΕ και θα στέλνονται στο υπουργείο! Τρίτον, αν επιβληθεί η τράπεζα θεμάτων μπορούμε στα πλαίσια μίας ιδιότυπης ατομικής απεργίας – αποχής, δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο ( στην ουσία καλύπτοντας τις ελλείψεις που δημιουργούνται λόγω των ανισοτήτων ανάμεσα στους μαθητές) να βαθμολογήσουμε όλες τις μαθήτριες και όλους τους μαθητές με είκοσι, ακυρώνοντας στην πράξη τις μεθοδεύσεις του υπουργείου για την παγίωση – διεύρυνση των ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Τέταρτον να προτείνουμε το δικό μας τρόπο αξιολόγησης που θα δημιουργηθεί με τη συμβολή επιστημόνων που έχουν ασχοληθεί σε βάθος με το θέμα.
Κλείνοντας: αν πραγματοποιηθεί το αισιόδοξο σενάριο, δηλαδή αν καταφέρουμε να ακυρώσουμε την επιβαλλόμενη αξιολόγηση, υπάρχει ο κίνδυνος το υπουργείο να επιδοθεί σε εκστρατεία συκοφάντησης των εκπαιδευτικών που βάζουν δήθεν ανυπέρβλητα εμπόδια. Άρα, πάλι θα μας στήσουν στον τοίχο ως ενόχους εσχάτης προδοσίας της Παιδείας που το καλοπροαίρετο τάχα υπουργείο πασχίζει να βελτιώσει! Θα χρειαστεί, λοιπόν, να οργανώσουμε με αποφασιστικότητα, ευγένεια και συνεργατικότητα αλλά και δημιουργικότητα τη δική μας εκστρατεία – απάντηση.