Τα προηγούμενα χρόνια έχουμε παρατηρήσει φαινόμενα λαϊκισμού και διχασμού από τις παλαιότερες γενιές και μας οδηγούν σε πολιτικές και επιλογές, οι οποίες ανήκουν στις αυστηρές ιδεολογικές γραμμές των κομμάτων που εκπροσωπούν. Σε όλες αυτές τις συγκρούσεις και τους λαϊκισμούς η γενιά του ευρώ μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο και να αλλάξει το πολιτικό πλαίσιο που ισχύει μέχρι τώρα.

Του Άγγελου Τζίτζιρα

Ένα σημαντικό παράδειγμα λαϊκισμού είναι τα μνημόνια, όπου οι κομματικές και ιδεολογικές αυστηρές γραμμές των παλαιότερων γενεών δεν επέτρεψαν να υπάρξει η ανάπτυξη της χώρας όσο πιο γρήγορα μπορούσε να γίνει. Στην αρχή η ΝΔ με τα Ζάππεια και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ με τα νταούλια και τον ζουρνά έταζαν έξοδο από τα μνημόνια και ψήφιζαν κατά τους, ενώ όταν ανέλαβαν την εξουσία έκαναν το ακριβώς αντίθετο.

Στην κορυφή της εποχής των μνημονίων κυριάρχησε η λογική του διχασμού και του λαϊκισμού με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι εκφράσεις ή μας τελειώνουν ή τους τελειώνουμε’. Αν εκείνη την περίοδο δεν είχαμε όλο αυτό τον διχασμό και τα δύο μεγάλα κόμματα στήριζαν το 1ο μνημόνιο, τότε σίγουρα θα είχαμε μια τελείως διαφορετική χώρα.

Την περίοδο της πανδημίας ευτυχώς είμαστε ενωμένοι αλλά το ζήτημα είναι το τι θα γίνει μετά. Την επόμενη μέρα μπορεί να βρεθεί η οικονομία της χώρας μας σε χειρότερη κατάσταση από αυτή του 2009 και θα πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί ποια θα είναι η στάση του. Θα είναι η στάση της σοβαρότητας ή αυτή του διχασμού;

Ως προς την γενιά του ευρώ, αυτή η οποία έζησε την οικονομική κρίση του 2009, την πανδημία και πιο πιθανό είναι να ζήσει μια δεύτερη οικονομική κρίση, δεν θα πρέπει να είναι διχασμένη. Θα πρέπει να παλέψει για τα όνειρα της, όπου εξαιτίας του παρελθόντος της χώρας, δεν θα μπορέσει να τα διεκδικήσει τόσο εύκολα όσο είχε μάθει, από τα σχολικά βιβλία που έδειχναν μια άλλη Ελλάδα, χωρίς προβλήματα και οικονομική κρίση και με ένα πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής.

Για να καταφέρει αυτή η γενιά που δεν έχει ζήσει την δραχμή να κερδίσει το μέλλον της, θα πρέπει να παλέψει για αυτό, αλλά όχι στους δρόμους. Μετά την άφιξη της πανδημίας στην χώρα μας, κάθε είδους συνωστισμός είναι επικίνδυνος για όλους μας. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι διαμαρτυρίας όπως τα , που πολλές φορές έχουν φέρει αλλαγές.

Επιπλέον θα πρέπει να είναι μια γενιά με ρεαλισμό, λογική και σοβαρότητα στις προτάσεις και τα αιτήματά της. Η προηγούμενη γενιά ζητούσε πολλές φορές την κατάργηση των ως ένα δύσκολο και άδικο σύστημα ένταξης των παιδιών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η σημερινή γενιά δεν ζητάει κάτι τέτοιο, καθώς αναγνωρίζει πως είναι η καλύτερη δυνατή λύση και απλά ζητάει την βελτίωση τους πχ με την επιστροφή του μαθήματος της κοινωνιολογίας, την κατάργηση της βάσης εισαγωγής κλπ.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί η γενιά του ευρώ να διεκδικήσει το μέλλον της και να μην είναι σαν τις προηγούμενες γενιές. Τον καιρό της πανδημίας δεν ζήτησε την εύκολη λύση της κατάργησης των , καθώς γνωρίζει ότι θα υπήρχε πρόβλημα. Καταθέτει ρεαλιστικά αιτήματα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα τους παρά το συμβάν της πανδημίας. Απλά χρειάζεται, τις κρίσιμες στιγμές, οι παλαιότερες γενιές να δείξουν παρόμοια ωριμότητα και να πράξουν αυτό που χρειάζεται για το καλύτερο όλων μας.

Άγγελος Τζίτζιρας, Φοιτητής και μέλος της Γραμματείας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής