ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΣΙΩΝ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΛΘΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΚΡΗΤΗ
Ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κύριλλος απέστειλε Μήνυμα προς τους Προκαθημένους και τους εκπροσώπους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, τους συνελθόντας στη νήσο Κρήτη. Ακολουθεί το πλήρες Μήνυμα.

Πρὸς τὸν Παναγιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην
κ.κ. Βαρολομαῖον,
Πρὸς τοὺςἉγιωτάτους καὶ Μακαριωτάτους Προκαθημένους τῶνἉγίων τοῦ ΘεοῦἘκκλησιῶν,
Πρὸς τοὺς Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Μονάζοντας καὶ Λαϊκοὺς, τοὺς συνελθόνταςἐν τῇ νήσῳ Κρήτῃ
Παναγιώτατε Πατριάρχα Βαρθολομαῖε,
Ἁγιώτατοι καὶΜακαριώτατοι,
Πεφιλημένοι ἈδελφοὶἈρχιερεῖς,
Σεβάσμιοι ἐκπρόσωποι τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,
Ἀπευθύνω πρὸς Ὑμᾶς ἐγκάρδιον χαιρετισμὸν ἐκ μέρους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καὶἐξ ὀνόματος τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανών τῆς Ρωσσίας, τῆς Οὐκρανίας, τῆς Λευκορωσσίας, τῆς Μολδαβίας καὶ τῶν λοιπῶν χωρῶν, τῶν συναποτελούντων τὸπολυπληθὲς ποιμνίον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.
Πάντες ἡμεῖς, ἀδελφοὶ, εἴμεθα ἕν Σῶμα Χριστοῦ (Α’ Κορ. 12.27). Ἐκ τοῦ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦπαρελάβομεν τὸἀνεκτίμητον δῶρον τῆς ἑνότητος. Διατήρησις τοῦ δώρου τούτου εἶναι ἐκ τῶν ἡμετέρων βασικῶν καθηκόντων καὶἄμεσος ἐντολὴ τοῦΣωτῆρος (Ἰω. 17. 21).
Μὴν προκαλεῖ σύγχυσιν εἰς ἡμᾶς τὸ γεγονὸς ὅτι διίστανται αἱἀπόψεις τῶν Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν ὡς πρὸς τὴν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καὶΜεγάλης Συνόδου. Κατὰ τὸ λόγιον τοῦἈποστόλου Παύλου «δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα καὶ οἱδόκιμοι φανεροὶγένωνται ἐν ὑμῖν» (Α’ Κορ. 11.19). Κατὰ τὰς ἡμέρας προπαρασκευῆς τῆς Συνόδου αἱδιχογνωμίαι αὗται διεπιστώθησαν σαφῶς, ἐν τούτοις δέν πρέπει νά ἀφήνωμεν ταύτας νά ἀποδυναμώνουν τὴν θεοκέλευστον ἑνότητα, προκειμένου νά καταλήξουν εἰς διεκκλησιαστικὴν διαφορὰν, νά διασπείρουν διχασμὸν καὶ νά προκαλοῦν ἀναστάτωσιν εἰς τοὺς κόλπους ἡμῶν. Παραμένομεν μία Ὀρθόδοξος οἰκογένεια καὶ πάντες ἔχομεν κοινὴν εὐθύνην διὰ τὴν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν.
Ἡ βαθεῖα πεποίθησις μου εἶναι ὅτι αἱἘκκλησίαι, καὶὅσαι ἀπεφάσισαν νά μεταβοῦν εἰς τὴν Κρήτην, καὶὅσαι ἀπέσχον, εἰς τὰς σχετικὰς ἀποφάσεις αὐτῶν ὡς κριτήριον ἔσχον τὴν συνείδησιν αὐτῶν, καὶὡς ἐκ τούτου σεβασμόν ὀφείλομεν ἔναντι τῆς θέσεως ἑκάστης αὐτῶν.
ἩὈρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας πάντοτε εἶχεν ὡς γνώμονα τὴν ἀρχὴν τῆς μή περιφρονήσεως τῆς φωνῆς οἱασδήποτε τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀδιακρίτως, μικρᾶς ἤ μεγάλης, παλαιφάτου ἤ νεοπαγοῦς. Ἡ μή ἀποδοχὴἐκ μέρους τῆς κατά Ἀντιόχειαν Ἐκκλησίας τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου σημαίνει ὅτι δέν ἔχομεν ἐξασφαλίσει τὴν πανορθόδοξον ὁμοφωνίαν. Ἐπίσης ἀδυνατοῦμεν νά παραθεωροῦμεν καὶ τὰς φωνὰς τῶν Ἐκκλησιῶν Γεωργίας, Σερβίας καὶΒουλγαρίας, τῶν ταξαμένων ὑπὲρ ἀναβολῆς τῆς Συνόδου.
Πιστεύω ὅτι μὲ καλὴν διάθεσιν ἡἐν Κρήτῃσυνάντησις δύναται νά ἀναδειχθῇ σπουδαῖον βήμα πρὸς ἄρσιν τῶν προκυψάντων διαφωνιῶν. Ὡσαύτως δύναται νά συμβάλῃ εἰς τὴν προετοιμασίαν ἐκείνης τῆς Ἁγίας καὶΜεγάλης Συνόδου, ἥτις θά ἑνώσῃ πάσας τὰς κατὰ τόπους Ἀυτοκεφάλους Ἐκκλησίας ἀνεξαιρέτως, ἀποτελοῦσα ὁρατὴν ἀντανάκλασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγίας τοῦΧριστοῦὈρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπερ ἦτο ἄντικείμενον τῶν δεήσεων καὶ προσδοκιῶν πάντων τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν.
Διαβεβαιοῦμεν Ὑμᾶς ὅτι αἱπροσευχαὶἡμῶν θά συνοδεύουν Ὑμᾶς κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦἐπικειμένου Ὑμῖν ἔργου.
Μετὰ πολλῆς ἐν Χριστῷἀγάπης, διατελῶ.
† Ο ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΣΙΩΝ
ΚΥΡΙΛΛΟΣ