Η αύξηση των ωρών διδασκαλίας για διευθυντές και υποδιευθυντές είναι το πρώτο σημείο τριβής των κατώτατων στελεχών εκπαίδευσης με το υπουργείο.Μέχρι πρότινος, οι διευθυντές δίδασκαν το πολύ 4 ώρες και με διάφορα τεχνάσματα(π.χ.συμμετοχή σε προγράμματα) ελαχιστοποιούσαν ή και μηδένιζαν τη διδακτική τους συνεισφορά.
Η σταδιακή μετάβαση από το σύστημα καταγραφής δεδομένων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τον γνωστό survey, στο my school,είναι όμως η πράξη εκείνη του υπουργείου που ναρκοθετεί τις σχέσεις του με τους διευθυντές σχολικών μονάδων.Η επικαιροποίηση στοιχείων που αφορούν το μητρώο μαθητή θα γίνεται αποκλειστικά από το σχολείο, μεταφέροντας όλο τον εργασιακό φόρτο στη μονάδα από τις κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου.
Αυτό το διπλό εργασιακό βάρος καθιστά τους διευθυντές θλιβερά υποζύγια ενός ανίκανου να προγραμματίσει υπουργικού μηχανισμού.Η μοναδική μέριμνα για κυνήγι κεφαλών από τους θηρευτές του υπουργείου καθιστά αδύνατη τη διευθέτηση τόσων διοικητικών εκκρεμοτήτων από ένα ουσιαστικά πρόσωπο.Ενδεχόμενα , το πρόσωπο αυτό να μετακυλίσει τόση γραφειοκρατική λάντζα στους συναδέλφους που ήδη θα εργάζονται με αυξημένο ωράριο.
Μήπως και οι διευθυντές πρέπει να αναλογιστούν επιτέλους τις ευθύνες τους και να συμπαραταχθούν στις απεργιακές κινητοποιήσεις των υπόλοιπων συναδέλφων, τώρα που η πολιτεία δείχνει την πλήρη απαξίωση της προς αυτούς;
Μην ξεχνάμε ότι τους προορίζουν και για ένα άλλο δυσβάσταχτο έργο , ως αξιολογητές , όπως και τους συμβούλους .Οι δεύτεροι μάλιστα καλούνται να μας κρίνουν με βάση ένα ζωντανό οργανισμό ,τους μαθητές εν τη τάξει, που μας απογειώνουν τη μια στιγμή στους εφτά ουρανούς με την επιμέλειά τους, και την άλλη στιγμή μας βυθίζουν στα Τάρταρα με την αδιάφορη στάση τους.
Μαχόμενη Δευτεροβάθμια