Η ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ. ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ.

Γράφει ο  Νικόλαος Ταμπουρέας Εκπαιδευτικός


Δεν έχουν περάσει παρά μερικές μέρες από την κατάθεση του νέου προεδρικού διατάγματος για την παιδεία και τα μάτια όλων έπεσαν στη ρύθμιση για τον στο δημοτικό σχολείο. Εύλογο από τη μια γιατί η σημαία αποτελεί σύμβολο του κράτους μας ,θεμιτό όπως και να έχει να δούμε και τις υπόλοιπες ρυθμίσεις που αφορούν το σχολείο. Αλλά ας μείνουμε στο θέμα της σημαίας.
Με το νέο ΠΔ σαφώς ορίζεται οτι πλέον δικαίωμα σε κλήρωση για τη σημαία έχουν όλοι οι μαθητές του τμήματος και όχι οι πρωτεύσαντες όπως όριζε ο προηγούμενος νόμος. Και ενώ φαίνεται πως η ρύθμιση αυτή φέρνει όρους ισότητας μεταξύ των παιδιών αφού όλοι οι μαθητές μπαίνουν στην κλήρωση , αναφύονται στην πράξη άλλα σημαντικά παιδαγωγικά ζητήματα που πρέπει ,θεωρώ,να σχολιάσουμε.
Πάντοτε πίστευα και πιστεύω πως η παιδεία είναι μια ζυμωτική και μακρόπνοη διαδικασία που έχει υπομονή,επιμονή και κόπο από όλους τους εμπλεκόμενους.

Βρίσκει γόνιμο έδαφος στις ψυχές των παιδιών όταν στερείται αυτοματισμών,στείρων πειραματισμών και κούφιων συναισθηματισμών. Ας δούμε για παράδειγμα τη σημαία. Επειδή, όπως προείπαμε, είναι σύμβολο, η κατάκτησή της θα πρέπει να είναι ενταγμένη σε κάποιο εκπαιδευτικό πλαίσιο.

Πόσο ωραίο θα ήταν να είχε στοχοθετηθεί από το Υπουργείο η Ημέρα της Σημαίας. Μια ημέρα που στα σχολεία όλης της χώρας θα γίνονταν επίκαιρες δράσεις με θέμα τη σημαία και τη σημασία της,διαδραστικές παρουσιάσεις,θεατρικές συμμετοχές,παραγωγικός λόγος δηλαδή σε όλα τα επίπεδα. Στο τέλος της ημέρας οι μαθητές θα μπορούσαν να εκφραστούν γραπτά στο θέμα της σημαίας και να ψηφίσουν οι ίδιοι τις καλύτερες εκθέσεις.Αυτοί θα σήκωναν και τη σημαία.

Εναλλακτικά, θα μπορούσε να επιβραβεύεται το ομορφότερο ποιήμα,το πιο μεστό θεατρικό κτλ ώστε να μπαίνουν στην κλήρωση όλοι οι μαθητές. Με λίγα λόγια οι μαθητές να είχαν ζυμωθεί με την έννοια δημιουργικά και να την είχαν αξιολογικά τοποθετήσει μέσα τους!
Προτάσεις υπάρχουν πολλές αρκεί να ακούγονται από τη βάση στην κορυφή της εκπαιδευτικής πυραμίδας και να διέπονται από ζυμωτικές διαδικασίες παιδείας.

Αυτές προάγουν το σχολείο και τις διεργασίες του. Ό,τι άλλο που γίνεται σπασμωδικά και χωρίς διάλογο μόνο επουλώνει τα όποια ζητήματα χωρίς να λύνει ουσιαστικά τα καθημερινά προβλήματα των μαθητών και των εκπαιδευτικών.