Τι αναφέρει η Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης αναφορικά με την αξιολόγηση :

ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΥΛΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ!
ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ!
ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΙΣ ΕΛΜΕ ΚΑΙ ΣΕΠΕ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΛΟ
ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ

Μία μέρα μετά τις ηλεκτρονικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, με ανακοίνωσή του, το ΥΠΑΙΘ, πανηγύριζε για τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις ηλεκτρονικές εκλογές που, κατά δική του δήλωση και με πρωτοφανείς αδιαφανείς διαδικασίες, άγγιξε το 34%!! Τίποτε καινούργιο…Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει συνηθίσει στην τακτική της αντιστροφής της πραγματικότητας από την Κεραμέως. Αντίστοιχα και για την αξιολόγηση. Ενώ η ίδια ισχυρίζεται ότι η πλειονότητα των σχολείων υλοποιεί την αξιολόγηση, ομολογεί, ταυτόχρονα, ότι αυτό έγινε “με δυσκολίες  και αναγκαστήκαμε να πάμε και μέχρι τα δικαστήρια  για να εφαρμοστεί ο νόμος”. Αποκαλύπτει ουσιαστικά αυτό που γνωρίζουν όλοι/ες όσοι/ες ζουν και μάχονται μέσα στο σχολείο, ότι το σχέδιο της διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης και των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών είναι πλήρως απονομιμοποιημένο στις συνειδήσεις των εκπαιδευτικών. Κι αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην αντίσταση του εκπαιδευτικού κινήματος.
Από πέρσι ως φέτος, εξάλλου, έχει “μπει πολύ νερό στο αυλάκι”. Οι εκπαιδευτικοί ήδη βιώνουν την εντατικοποίηση και τον αυταρχισμό του υπό διαμόρφωση σχολείου-επιχείρηση με το διευθυντή-manager. Την ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου τους, όταν καλούνται σε συναντήσεις και συνεδριάσεις εκτός ωραρίου ή καλύπτουν κενά μέχρι και σε πέντε σχολεία ή εκβιάζονται σε υποχρεωτικές υπερωρίες. Τη διαμόρφωση κλίματος ανταγωνισμού, διαχωρισμού και διάσπασης των εκπαιδευτικών σε πρόθυμους και μη. Στην υποβάθμιση του διδακτικού τους έργου, όταν εξαναγκάζονται να αναλώνονται σε δράσεις και προγράμματα όπου απλά συμπληρώνουν τους δείκτες της αξιολόγησης. Στους πολλαπλούς ρόλους που καλούνται να εκτελούν, του παιδαγωγού, διοικητικού υπαλλήλου, του παιδοφύλακα, της καθαρίστριας, του νοσηλευτή, του ψυχολόγου, του κοινωνικού λειτουργού και όλα αυτά σε καθεστώς δυσφήμισης και υπονόμευσης του έργου τους, με μισθούς εξευτελιστικούς. Πάνω από όλα η διαδικασία αυτή δεν είναι ούτε αθώα, ούτε για τη “βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου”, όπως υποκριτικά τη βάφτισαν.
Η αυτοαξιολόγηση, όπως και οι νέοι θεσμοί των ενδοσχολικών συντονιστών και μεντόρων, στρώνουν το έδαφος για την ατομική αξιολόγηση η οποία προβλέπεται να γίνει από τον Δ/ντή του σχολείου, τον σύμβουλο ειδικότητας και παιδαγωγικής ευθύνης. Όλοι αυτοί θα μπουν δυο φορές στην τάξη και θα βγάλουν συμπέρασμα για την επάρκεια ή μη των εκπαιδευτικών!! Είναι αφελές να το πιστεύει κανείς. Όλα όσα γίνονται, λοιπόν, στο πλαίσιο των ομάδων δράσεων και των ενδοσχολικών συντονιστών και μεντόρων- οι οποίοι παίρνουν μόρια- παρέχουν τα τεκμήρια στα οποία θα πατήσει η ατομική αξιολόγηση που κάποιους θα τους κατατάξει στους επαρκείς και κάποιους στους ανεπαρκείς. Το εκπαιδευτικό έργο και ο ρόλος του εκπαιδευτικού στραγγαλίζεται από ανούσιες φόρμες και ποσοτικά δεδομένα. Οφείλουμε να το υπερασπίσουμε από αυτόν τον εξευτελισμό. Το εκπαιδευτικό έργο προϋποθέτει την ενεργοποίηση αστείρευτων νοητικών, ψυχοσυναισθηματικών διεργασιών. Μπορεί να επιτελεστεί με επιτυχία μόνο αν εκπαιδευτικοί και μαθητές νιώθουν ότι έχει πραγματικό νόημα αυτό που κάνουν που πηγάζει από το αίσθημα προσφοράς στη διαπαιδαγώγηση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και προσφέρει ικανοποίηση και ευχαρίστηση!
Η εμπειρία των εκπαιδευτικών από όλο τον κόσμο που εφαρμόζονται αντίστοιχα αξιολογικά συστήματα μας δείχνει το μέλλον και τα καθήκοντα στο παρόν. Από το πρόσφατο κίνημα της “μεγάλης παραίτησης” χιλιάδων εκπαιδευτικών στην Αμερική, τους εκπαιδευτικούς της Γαλλίας που διαδήλωναν κρατώντας πλακάτ με σύνθημα “Θυμωμένοι δάσκαλοι, άρρωστο σχολείο, δημοκρατία σε κίνδυνο”, με αυξανόμενο το ποσοστό των εκπαιδευτικών που στρέφονται σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας και αντικαταθλιπτικά, σε σχολεία που έχουν γίνει «αυτοδύναμα», και λειτουργούν επίσημα ως επιχειρήσεις με μειωμένη χρηματοδότηση (μέσω της αξιολόγησης) και καταθέτουν προϋπολογισμούς με σκοπό να πιάσουν τους οικονομικούς κι όχι τους μαθησιακούς στόχους, όπως θα ήταν το σωστό με βάση τις ανάγκες των μαθητών τους”.
Η αξιολόγηση δεν θα κάνει το σχολείο καλύτερο
Αντίθετα, θα αποτελέσει μοχλό για το σχολείο των λίγων και εκλεκτών, για τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και σε σχολεία και το διχασμό του εκπαιδευτικού σώματος, για την κατηγοριοποίηση σχολείων, για την κατάργηση της ακώλυτης βαθμολογικής και μισθολογικής προαγωγής, για διαθεσιμότητες και απολύσεις, ακόμα και για την υπαγωγή των σχολείων στους Δήμους. Αν επιτρέψουμε να εφαρμοστεί, τα επόμενα βήματα θα είναι ακόμα πιο σκληρά, με πρώτο και κύριο τη σύνδεση της επαγγελματικής μας προοπτικής με τις επιδόσεις των μαθητών μας.
Αν η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, όπως και προηγούμενες κυβερνήσεις, είχαν πρόθεση να στηρίξουν τη λειτουργία των σχολείων και να βοηθήσουν στην «αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου» θα είχαν ικανοποιήσει τις δίκαιες διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών σωματείων, των γονιών και των μαθητών.
Ένας δρόμος υπάρχει και ήδη τον βαδίζουμε για να σταματήσουμε την αξιολόγηση
Είναι ο δρόμος που άνοιξαν τα πρωτοβάθμια σωματεία, ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, που κήρυξαν Απεργία-Αποχή κατά της αξιολόγησης. Είναι μέσο πάλης που χρησιμοποίησαν οι δημόσιοι υπάλληλοι το 2014-15 και απέτρεψαν αξιολόγηση και απολύσεις. Είναι ο δρόμος που όλο και περισσότερες ΕΛΜΕ ακολουθούν, ενώ κηρύχθηκε τρεις φορές φέτος από τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας.
Από πέρσι δεν έλειψαν οι απειλές και οι προσπάθειες τρομοκράτησης από Υπουργείο, Διευθύνσεις, διευθυντές, εκπροσώπους των “υπεύθυνων’’ παρατάξεων. Την περσινή χρονιά οι κυβερνητικές παρατάξεις σε Γενική συνέλευση προέδρων αλλοίωσαν τη θέληση του κλάδου για να σταματήσουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης. Με τη στάση τους στις ηλεκτρονικές εκλογές Κεραμέως συναινούν στα κυβερνητικά σχέδια για διάλυση των σωματείων.
Τις τελευταίες μέρες το Υπουργείο και η Κεραμέως τρίζουν και πάλι τα δόντια στους εκπαιδευτικούς. Διοργανώνουν σεμινάρια για διευθυντές, μέντορες, συντονιστές, όπου το μόνο που κάνουν είναι να διατάσσουν και να απειλούν. Συγχρόνως ο Κόπτσης ανακοίνωσε, όπως και πέρσι, παράταση για την ανάρτηση του προγραμματισμού, ομολογώντας και με αυτό τον τρόπο ότι η εφαρμογή της αξιολόγησης δεν προχωράει και τόσο ομαλά.
Η κ. Κεραμέως δηλώνει ότι η ατομική αξιολόγηση θα εφαρμοστεί το 2022-23. Είναι στο χέρι του εκπαιδευτικού κινήματος αν θα το επιτρέψει. Ως εκπαιδευτικό κίνημα που δίνουμε αυτό τον αγώνα εδώ και τριάντα χρόνια, αποδείξαμε ότι έχουμε τη δύναμη να ακυρώσουμε στην πράξη ακόμη και ψηφισμένους νόμους.

Γι αυτό:
Συμμετέχουμε στην απεργία – αποχή που έχει αποφασίσει η Ε΄ ΕΛΜΕΘ, όπως και άλλες 24 ΕΛΜΕ από τις διαδικασίες αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων που προβλέπονται από τον νόμο 4692/2020 (ΦΕΚ 12 Ιουνίου 2020) που αφορούν την αξιολόγηση και συγκεκριμένα τα άρθρα 33, 34, 35, 36, καθώς και από την Υ.Α. 6603/ΓΔ4 (ΦΕΚ 140 20 Ιανουαρίου 2021). Στη φάση ανάρτησης του σχεδιασμού των Δράσεων των ομάδων από τους Συντονιστές που κλείνει στις 10/12 ακολουθούμε τις οδηγίες της Ε΄ ΕΛΜΕ– Θ (επισυνάπτονται σε ξεχωριστό κείμενο) Η δήλωση της απεργίας-αποχής μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε φάση της διαδικασίας (προγραμματισμός, ομάδες δράσης, αποτίμηση).
Υπογράφουμε τη δήλωση συμμετοχής στην απεργία-αποχή που έχει κηρύξει η ΕΛΜΕ για τους θεσμούς των ενδοσχολικών συντονιστών και μεντόρων.
Συμμετέχουμε μαζικά στις Γ.Σ. και επιμένουμε να απαιτούμε από την ΟΛΜΕ να κηρύξει νέα απεργία-αποχή από κάθε μορφή αξιολόγησης
Καλούμε όλες τις ΕΛΜΕ να συνταχθούν με τα 25 σωματεία που έχουν κηρύξει απεργία-αποχή από την αυτοαξιολόγηση και τα 32 από μέντορες-συντονιστές.