Τον προηγούμενο Ιούνιο η Ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής και Πρόεδρος της Επιτροπής για το Μέλλον και τις Νέες Τεχνολογίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (STOA), Εύα Καϊλή, διοργάνωσε εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τίτλο «Το μέλλον της Τεχνητής Νοημοσύνης για την Ευρώπη», με κεντρική ομιλήτρια την Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Margrethe Vestager.

Του , Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Το πάνελ συμπλήρωσαν ο υπεύθυνος επικοινωνιακής πολιτικής του ΟΟΣΑ Anthony Gooch και ο καθηγητής Andrea Renda του high level expert group της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και συμμετείχαν πάνω από 30 ευρωβουλευτές. Η κα Vestager ανέφερε ότι «η Ένωση είναι έτοιμη να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να καταστεί η Ευρώπη πρωτοπόρος στην ανάπτυξη της Τεχνητής νοημοσύνης και να θεσπίσει ισχυρό πλαίσιο ως προς την ηθική χρήση της».

Με πρωτοβουλία της Εύας Καϊλή η STOA ιδρύει το Center4AI με σκοπό να παρακολουθεί την επιστημονική εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης και να παρέχει επιστημονική γνώση στους Ευρωβουλευτές σχετικά με όλες τις επιπτώσεις που θα επιφέρουν οι νέες τεχνολογίες στη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών.

«Το Center4AI είναι μια πρωτοβουλία της STOA που δείχνει ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες των πολιτών για όλα τα θέματα που αφορούν στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, όπως π.χ. η προστασία των προσωπικών δεδομένων τους. Σκοπός του θα είναι να παράσχει την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση στους ευρωβουλευτές για την καλύτερη προετοιμασία του νομοθετικού τους έργου». Δήλωσε η Ελληνίδα ευρωβουλευτής.

Είναι κοινός τόπος ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη αποτελεί βασική αιχμή των σημερινών εξελίξεων, των αυριανών προοπτικών. Και αν στον τομέα της οικονομίας αναδεικνύεται το δίπολο ΗΠΑ – Κίνας, στις νέες τεχνολογίες τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και η Ευρώπη έχει πολλές δυνατότητες και στις υποδομές και στην εμπειρία και στο επιστημονικό δυναμικό.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν θα προστεθεί απλά και μόνο ως μια καινοτομία στο υπάρχον σκηνικό της οικονομίας και της κοινωνίας. Θα μετασχηματίσει την εργασία, την παραγωγή, τις υπηρεσίες, τον πολιτισμό στο σύνολό του. Και φυσικά, κανένας δεν μπορεί να προσεγγίσει τις προεκτάσεις αλλά και τις επιπτώσεις του όλου φαινομένου.

Ας μην ξεχνάμε ότι στο πεδίο αυτό ίσως και να γίνει (μερική;) υπέρβαση της ίδιας της αφεντιάς μας, της βιολογικής και κοινωνικής μας ταυτότητας. Ποιος μπορεί να αγνοήσει άλλωστε ότι ακόμα και σήμερα η σκέψη μας και οι σχεδιασμοί μας στηρίζονται εν πολλοίς στις νέες τεχνολογίες, οι οποίες επιτελούν λειτουργίες, που δεν θα μπορούσε ποτέ ο ανθρώπινος νους!

Οφείλουμε ως χώρα, ως κοινωνία, ως πολίτες να εξοικειωθούμε με τις νέες εξελίξεις. Να στοχαστούμε σε δύο απλά ερωτήματα. Πριν 30 χρόνια μπορούσε κανένας να προβλέψει ή να φανταστεί τη σημερινή εικόνα του διαδικτύου και του ψηφιόκοσμου; Ποιος μπορεί να σκιαγραφήσει το πως θα είναι ο κόσμος μας μετά 20 χρόνια όταν τα σημερινά παιδιά του Δημοτικού σχολείου θα είναι η παραγωγική τάξη του 2040; Δεν ξέρω αν ένας σύγχρονος Ιούλιος Βερν θα μπορούσε να φανταστεί το τόσο ανατρεπτικό αύριο…

Είναι θετικό το γεγονός ότι άρχισε στην Ε.Ε. μια συζήτηση για την εισαγωγή της Τεχνητής Νοημοσύνης στο εκπαιδευτικό σύστημα. Και φυσικά είναι απόλυτα αναγκαία η επεξεργασία ενός όσο το δυνατόν καλύτερου σχεδιασμού. Στη χώρα μας η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν πρόσθεσε ούτε καν έναν εκσυγχρονιστικό μετασχηματισμό στο Ψηφιακό Σχολείο του 2011. Έχει άλλες, κομματικές αγωνίες.

Παρόλα αυτά, υπάρχει ήδη πρόσφορο έδαφος και νεανική κινητικότητα. «Το 2019 η ελληνική ομάδα διακρίθηκε στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής που έγινε στην Ουγγαρία, καταγράφοντας την καλύτερη επίδοση μαζί με την Ρωσία. Τρία κορίτσια του 2ου Γυμνασίου Πάτρας βραβεύτηκαν για μια κατασκευή ρομπότ, η οποία με βοήθεια GPS και πάνελ ηλιακής ενέργειας μπορεί και κινείται αυτόνομα στην πόλη. Δύο παιδιά από την Λάρισα κατασκεύασαν ένα καινοτόμο αυτοκινούμενο ρομπότ σε ηλικία 11 ετών» (ΑΠΕ-ΜΠΕ).

Θεωρώ ότι απαιτείται η συγκρότηση δύο Επιτροπών, μια Επιστημονική και Εκπαιδευτική / Παιδαγωγική (με καταξιωμένα πρόσωπα και αρμόδιους φορείς) και μία Πολιτική και Κοινωνική (με κόμματα και φορείς), για να διαμορφώσουν τα βασικά στοιχεία της εισαγωγής του εκπαιδευτικού συστήματος συνολικά στις Ψηφιακές εποχές και στην Τεχνητή Νοημοσύνη.

Και το πιο σημαντικό, μπορεί η εκπαίδευσή μας να έχει χίλια δυο προβλήματα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αμελεί έναντι των νέων τεχνολογικών εξελίξεων – δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη και προτεραιότητα. Και αυτό αφορά και τον εκπαιδευτικό κόσμο, που έχει αγωνίες για το σχολείο και την πρώτη των πρώτων των κοινωνικών ευθυνών, την παιδαγωγική ευθύνη!