Οι μπορεί να είναι από τους λίγους θεσμούς, που δεν επηρεάζεται από διάφορα συμφέροντα ή από την διαφθορά που επικρατεί σε άλλους θεσμούς της χώρας, είναι όμως τελικά τόσο ισότιμος ως θεσμός ή μήπως αναπαραγάγει τις κοινωνικές ανισότητες της εποχής;

Του Άγγελου Τζίτιζιρα  Μαθητή του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλους της Γραμματείας του Κινήματος Αλλαγής

Ως προς το θέμα της ισότητας, το μόνο που μπορεί κάποιος να πει είναι ότι ο κάθε μαθητής βαθμολογείται με τον ίδιο τρόπο χωρίς να επηρεαστεί ο καθηγητής που βαθμολογεί τον μαθητή από διάφορα (πχ σχέσεις με τον μαθητή ή τον γονέα, το αν είναι γενικά γνωστός ο μαθητής κλπ ).

Για να περάσουμε ως προς την αντίθετη πλευρά όμως θα ήθελα να θυμηθούμε ένα γνωστό γνωμικό. «Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων», κάτι το οποίο θα μπορούσε να πει κανείς ότι μας δείχνει πλήρως το πως είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά καλύτερα θα ήταν να δούμε κάποια παραδείγματα:
1ον Όσον αφορά τα ειδικά μαθήματα υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών, οι οποίοι θα πρέπει να κάνουν τεράστιες μετακινήσεις για να δώσουν ένα από τα μαθήματα αυτά (πχ ένας μαθητής από την Κρήτη θα πρέπει να πάει στην Αθήνα για να δώσει Αγγλικά αλλά όχι σε κάποια πόλη της Κρήτης)
2ον Για την μεγάλη αυτή προετοιμασία των ένας μεγάλος αριθμός μαθητών προετοιμάζεται για τις εξετάσεις αυτές όχι μόλις τελειώσει την Β λυκείου αλλά πολλές φορές μόλις ξεκινήσει την Α λυκείου (ένα παράδειγμα θα ήταν οι δηλώσεις μια δημοσιογράφου η οποία ενώ μιλούσε σε έναν μαθητή έλεγε «αυτή δεν είναι μια προετοιμασία μια χρονιάς φαντάζομαι αλλά χρόνων»).
3ον και τελευταίο, υπάρχει έλλειψη καθηγητών στα σχολεία, ή ακόμη χειρότερα όταν δεν γίνεται μάθημα σε κάποιες περιπτώσεις, μπορούμε να δούμε ότι δεν δίνεται στους μαθητές άλλη επιλογή από το να πάνε σε κάποιο φροντιστήριο, ώστε να καταφέρουν τον τελικό τους σκοπό ο οποίος είναι η ένταξη τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Αυτό το άρθρο δεν το γράφω, ώστε να ζητήσω την κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων αλλά την αναδιάρθρωση τους και πιο συγκεκριμένα:
1ον Οι μαθητές, οι οποίοι δίνουν κάποιο ειδικό μάθημα, θα έπρεπε να το δίνουν στον τόπο διαμονής και όχι να πρέπει να κάνουν ολόκληρο ταξίδι.
2ον Άμεσα να γίνουν διορισμοί εκπαιδευτικών, ώστε το μάθημα να ξεκινάει στην ώρα του και όχι τον Μάρτιο!
3ον Να προβλέπεται έλεγχος προς τους καθηγητές, ώστε να γίνεται κανονικά μάθημα στα σχολεία με αποτέλεσμα να μειωθούν κατά πολύ οι περιπτώσεις καθηγητών οι οποίοι δεν κάνουν απόλυτα σωστά την δουλειά τους.
4ον Να υπάρχει ένα πιο σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών (στην βάση των σημερινών μαθημάτων), ώστε να είναι και πιο επίκαιρο αλλά και πιο κοντά στον μαθητή (πχ δεν γίνεται στην κοινωνιολογία για έρευνες να έχουμε από το 2000 ενώ σήμερα έχουμε 2020).
Καταλήγοντας νομίζω ότι μπορεί να γίνει κατανοητό από τους περισσότερους ότι, αν και οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι ένα αμετάβλητο σύστημα εξετάσεων, θα πρέπει όμως να εκσυγχρονιστεί, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει και να διατελέσει τον σκοπό του, ο οποίος είναι η επιτυχής ένταξη των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με όρους ισότητας αλλά και την ίδια ώρα με σύγχρονες υποδομές.