Πόσο ασφαλή είναι τα σχολεία που καθημερινά φιλοξενούν τα παιδιά μας; Πόσο αδιάφορη μπορεί να σταθεί μια Πολιτεία απέναντι στην ίδια τη ζωή;

Η πρόληψη είναι δημόσιο αγαθό. Η ασφάλεια της εκπαιδευτικής κοινότητας δεν μπορεί να υπόκειται στη λογική του “βλέποντας και κάνοντας”. Τα περισσότερα σχολικά συγκροτήματα παρουσιάζουν εικόνα εγκατάλειψης. Ένα κράτος που νοιάζεται, προλαμβάνει.
• Χιλιάδες σχολεία χτίστηκαν πριν από δεκαετίες , χωρίς ελέγχους στατικότητας με εξαίρεση ελάχιστα που στεγάζονται σε προκάτ.
• Στην Εύβοια, έλεγχοι ξεκίνησαν μετά τον σεισμό. Στη Θεσσαλονίκη, από το 1978, σχεδόν τίποτα.
• Σαράντα επτά χρόνια μετά, δεν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο προσεισμικού ελέγχου για τα σχολικά κτίρια του Νομού Θεσσαλονίκης.
• Κάθε ημέρα, μαθητές και εκπαιδευτικοί ζουν για ώρες μέσα σε γερασμένες, εν δυνάμει επικίνδυνες κατασκευές.

Γκρεμίζονται σε ώρες μαθημάτων χωρίς σεισμό ταβάνια στα κεφάλια των μαθητών κι εκπαιδευτικών. Μπορούμε να περιμένουμε τον επόμενο σεισμό για να δράσουμε; Θα συνεχίσουμε να αφήνουμε την τύχη να προστατεύει τα παιδιά μας; Ή θα διεκδικήσουμε τώρα καθολικούς ελέγχους στατικότητας και σχέδιο αντισεισμικής προστασίας για κάθε σχολική μονάδα στη Θεσσαλονίκη και σε όλη τη χώρα;

Ο Αναστασιάδης Χρήστος είναι μέλος του Δ.Σ. του Ζ΄Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης, μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος Δημοκρατίας