Θυμίζουμε ότι το Κερατσινίου-Δραπετσώνας έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί με την αμαρτωλή μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα, αναφέρει η ΕΛΜΕ Πειραιά.

H ανακοίνωση

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν οι ίδιοι οι συνάδελφοι σε υπόμνημά τους, δεν επαρκούν ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες για τη διδασκαλία των καλλιτεχνικών μαθημάτων και συγκεκριμένα: χορός (ειδικός μεγάλος χώρος με μπάρες και κατάλληλο δάπεδο για να μην υπάρχουν τραυματισμοί), εικαστικά (χώροι μεγάλοι ως προς το εμβαδό και με επαρκή φωτισμό), θέατρο (μεγάλη αίθουσα με παρασκήνια), κινηματογράφος (αίθουσες με τον απαραίτητο εξοπλισμό προβολής και δυνατότητα συσκότισης)!

Το σχολείο, από την στιγμή που αναπτύχθηκε πλήρως (σε λειτουργία όλες οι τάξεις Γυμνασίου και στην συνέχεια του Λυκείου), κυριολεκτικά ασφυκτιά από την έλλειψη χώρων!

Δυστυχώς παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών του σχολείου, για εξεύρεση-διαμόρφωση χώρων, όπου θα πραγματοποιούνται με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα τα καλλιτεχνικά μαθήματα, αναδεικνύεται η έλλειψη ειδικών χώρων σε μείζον πρόβλημα, που δυσχεραίνει την απρόσκοπτη και ολοκληρωμένη διδασκαλία των καλλιτεχνικών μαθημάτων, θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των μαθητών/τριών, αλλά και καθιστά εντελώς προβληματική ή και αδύνατη τη διαμόρφωση του συνολικού προγράμματος μαθημάτων.

Ταυτόχρονα, δεν υφίσταται ικανοποιητικός εξοπλισμός των εργαστηρίων Φυσικών Επιστημών και Πληροφορικής, με ευθύνη του Υπουργείου και οι συνάδελφοι επιβαρύνονται προσωπικά με το κόστος για τον εξοπλισμό τους, προκειμένου να γίνεται ολοκληρωμένα και με ασφάλεια το μάθημα!

Θυμίζουμε ότι το Καλλιτεχνικό Σχολείο Κερατσινίου-Δραπετσώνας έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί με την αμαρτωλή μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Πρόκειται δηλαδή για ένα σχολείο που (κτιριακά) ανήκει σε ιδιωτική εταιρεία και για το οποίο το ελληνικό δημόσιο πληρώνει ένα τεράστιο ποσό σαν ενοίκιο. Η οποιαδήποτε παρέμβαση προϋποθέτει την έγκριση από την εταιρεία-ιδιοκτήτη, ενώ ενδέχεται να συνοδεύεται από νέες απαιτήσεις από την πλευρά της. Την ίδια ώρα, οι τεράστιοι πια λογαριασμοί ΔΕΚΟ καλύπτονται από το Δήμο, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το ΕΠΑΛ Κερατσινίου (επίσης κατασκευή με ΣΔΙΤ). Είναι τέτοιο το ύψος των ενοικίων, για περίπου 30 χρόνια, που θα επαρκούσε για την κατασκευή, όχι ενός, αλλά 3 τουλάχιστον σχολείων. Επίσης, τα σχολεία αυτά παραδόθηκαν “γυμνά” από κάθε εργαστηριακό εξοπλισμό, με τους εκπαιδευτικούς να πραγματοποιούν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να λειτουργήσουν τα εργαστήρια.

Αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι η ιδιωτικοποίηση πλευρών της δημόσιας εκπαίδευσης, η κατάργηση του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ), η συνειδητή απουσία ολοκληρωμένου κρατικού σχεδιασμού για την κατασκευή νέων σχολείων, την επισκευή/συντήρηση/βελτίωση άλλων, αποτελεί μια επικίνδυνη πολιτική, που στρέφεται τελικά ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα των ίδιων των παιδιών.

Θεωρούμε αδιανόητο σήμερα να πρέπει να αποφασίσουμε, το αν οι μαθητές/τριες μας, θα στερηθούν τη γενική παιδεία προς όφελος της καλλιτεχνικής ή το αντίθετο, με το να τίθενται διλήμματα για το πώς τελικά θα διατεθούν οι χώροι διδασκαλίας και ποιος εκπαιδευτικός θα καταφέρει τελικά να κάνει ένα ικανοποιητικό μάθημα δίχως εκπτώσεις, οι οποίες ως είθισται, στην εκπαιδευτική διαδικασία, ζημιώνουν την πορεία και την πρόοδο των μαθητών αλλά και το συνολικό διδακτικό έργο των δασκάλων τους. Η Τέχνη και η Επιστήμη είναι πεδία αλληλένδετα και δεν πρέπει να λειτουργούν η μία σε βάρος της άλλης και εν τέλει εις βάρος των μαθητών/τριών.

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πειραιά θα αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανάδειξη και επίλυση κτιριακών/χωροταξικών των προβλημάτων του Καλλιτεχνικού Σχολείου, από κοινού με τους συναδέλφους του σχολείου, τους γονείς και τους μαθητές.

Ταυτόχρονα, επανέρχεται στο αίτημα για σύσταση κλάδων χορού και κινηματογράφου και την πραγματοποίηση μαζικών, μόνιμων διορισμών. Θυμίζουμε ότι τόσο στα Καλλιτεχνικά Σχολεία, όσο και στα Μουσικά, ένα μεγάλο τμήμα συναδέλφων εργάζεται με την απαράδεκτη εργασιακή σχέση της ωρομισθίας, με πενιχρές αποδοχές, πολύ εργασιακό άγχος και ανασφάλεια. Η πρόσληψή τους γίνεται έως και 4 μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους, γεγονός, το οποίο δημιουργεί σειρά μεγάλων προβλημάτων σε όλα σχεδόν τα σχολεία της επικράτειας αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Δεν παζαρεύουμε τα αυτονόητα. Απαιτούμε να επιλυθούν τα χρόνια προβλήματα στον χώρο της Παιδείας (π.χ. έγκαιρος διορισμός εκπαιδευτικών στην αρχή του εκάστοτε σχολικού έτους και κατάλληλες, σύγχρονες υποδομές) με στόχο την πρόοδο και την προκοπή των μαθητών.