Η πλαστική ρύπανση αναδεικνύεται σε μία από τις πιο σοβαρές και υποτιμημένες απειλές για την ανθρώπινη , με ετήσιο κόστος που ξεπερνά τα 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό προειδοποιούν επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις, επικαλούμενοι μελέτη που δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση The Lancet. Ο καθηγητής Philip Landrigan από το Boston College στις ΗΠΑ υπογραμμίζει ότι οι μεγαλύτερες επιπτώσεις πλήττουν τις πιο ευάλωτες ομάδες, ιδιαίτερα τα παιδιά. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, όπου, σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κιτουμαϊνί Τσικουανίνε, επικεφαλής της ΜΚΟ Solidarité pour la Protection des droits de l’enfant, τα μικροσωματίδια πλαστικού στα μολυσμένα ποτάμια και λίμνες συνδέονται με σοβαρές ασθένειες στον παιδικό πληθυσμό.

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, εκπρόσωποι από 180 χώρες συναντώνται στη Γενεύη για να καταρτίσουν την πρώτη παγκόσμια συνθήκη με στόχο τη μείωση της πλαστικής ρύπανσης. Υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, οι διαπραγματεύσεις διαρκούν δέκα ημέρες και εντάσσονται σε μια διαδικασία που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια. Το κείμενο θα είναι νομικά δεσμευτικό, ωστόσο, όπως δήλωσε ο επικεφαλής των συνομιλιών, Λουίς Βάγιας Βαλδιβιέσο από το Εκουαδόρ, η συμφωνία «δεν θα έρθει αυτόματα».

Η σημερινή σύνοδος, γνωστή ως CIN5-2, πραγματοποιείται έπειτα από την αποτυχημένη προσπάθεια στο Μπουζάν της Νότιας Κορέας στα τέλη του 2024, όταν η αντίθεση ομάδας πετρελαιοπαραγωγών χωρών και οι έντονες γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις ματαίωσαν κάθε πρόοδο. Οι ίδιες εντάσεις εξακολουθούν να περιπλέκουν τις συζητήσεις, κάνοντας την επίτευξη συμβιβασμού ιδιαίτερα απαιτητική.

Η εικόνα συμπληρώνεται από έντονες εκφράσεις διαμαρτυρίας και δημιουργικές παρεμβάσεις. Ένα εντυπωσιακό έργο τέχνης, αντίγραφο του «Σκεπτόμενου» του Ογκύστ Ροντέν τοποθετημένο μέσα σε θάλασσα απορριμμάτων, φέρει τον τίτλο «Το Άχθος του Σκεπτόμενου» και αποτελεί δημιούργημα του Καναδού ακτιβιστή Benjamin Von Wong. Ο στόχος του είναι να υπενθυμίσει στους διαπραγματευτές τις συνέπειες της αδράνειας απέναντι στην κρίση.

Παράλληλα, οργανώσεις όπως η Greenpeace και η ελβετική ΜΚΟ Trash Hero World ζητούν ριζικές αλλαγές. Ο Graham Forbes από τη Greenpeace καλεί να σταματήσει η υπερπαραγωγή πλαστικού, ενώ η Seema Prabhu της Trash Hero World προωθεί τη «δίκαιη μετάβαση» σε πρακτικές επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και συστηματικής συλλογής απορριμμάτων, τονίζοντας ότι σε πολλές ασιατικές χώρες η βιομηχανία πλαστικών και τα πετροχημικά εργοστάσια εξακολουθούν να αποτελούν βασικούς εργοδότες.