Διανύοντας το μέσο της φετινής σχολικής χρονιάς, είναι πλέον σαφές στο σύνολο των συναδέλφων ότι η όχι μόνο δεν αποτελεί «εξαίρεση» και «προσωρινό φαινόμενο», αλλά έχει καταστεί κανονικότητα, αναφέρει Ε΄  ΕΛΜΕ  Θεσσαλονίκης  σε ανακοίνωση της.

Η καθολική πρόσβαση των παιδιών, όλες οι παιδαγωγικές μέθοδοι, όλα τα εργαλεία μάθησης και τα προσωπικά δεδομένα έχουν καταργηθεί, δίνοντας τη θέση σε μία μονόδρομη μετάδοση πληροφοριών εν είδει «ραδιοφωνικής εκπομπής».

Σε αυτές τις συνθήκες, ένας αριθμός μαθητών έχει ήδη αποκλειστεί εκ των πραγμάτων από τη στοιχειώδη επαφή με το μάθημα, είτε επειδή δεν έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή ή τη δυνατότητα σύνδεσης, είτε επειδή παρακολουθεί σποραδικά με προβλήματα συνδεσιμότητας, άρα είναι δέκτης θραυσμάτων τηλεκπαίδευσης ως στιγμιοτύπων ενός ιδιότυπου «ζάπινγκ». Ουσιαστικά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ιδιότυπη σχολική διαρροή, ιδίως των παιδιών των λαϊκών οικογενειών. Συγχρόνως, διακυβεύεται και η ψυχική υγεία των μαθητών/-τριών μας, σε συνθήκες μάλιστα οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, φτωχοποίησης και αλλαγής των ενδοοικογενειακών ισορροπιών λόγω του υποχρεωτικού εγκλεισμού.

Σε αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες η πολιτική ηγεσία και στελέχη εκπαίδευσης πιέζουν να παραδώσουμε βαθμούς για να αποδείξουν ότι όλα «βαίνουν καλώς» με την τηλεκπαίδευση: ως διά μαγείας δεν υπάρχουν μορφωτικές ανισότητες και τεχνικά προβλήματα, η πολιτική του υπουργείου είναι αποτελεσματική και η εξ αποστάσεως δικαιώνεται.

Απέναντι σ’ αυτήν την εικονική πραγματικότητα, εκείνο για το οποίο πρέπει να αναρωτηθούμε είναι αν στη δεδομένη συγκυρία, έχουμε πράγματι τη δυνατότητα να σχηματίσουμε γνώμη για την πρόοδο κάθε παιδιού, να εκτιμήσουμε την προσπάθειά του και να συμβάλλουμε παιδαγωγικά στη συνέχισή της μέσω της κατάθεσης βαθμολογίας.

Είναι προφανές ότι για τη μεγάλη πλειονότητα των μαθητών και των συναδέλφων/-ισσών, αυτό δεν μπορεί να γίνει:

Πώς μπορεί να αξιολογηθεί και να βαθμολογηθεί ένας μαθητής που δεν βλέπουμε, που καλά-καλά δεν ακούμε μία ολόκληρη διδακτική ώρα;

Τι θα γίνει με τα παιδιά που δεν έχουν εξοπλισμό και δυνατότητες πρόσβασης;

Τι βαθμός θα παραδοθεί στα εργαστηριακά μαθήματα, που πρακτικά δεν έχουν πραγματοποιηθεί;

Μία αναπάντητη ερώτηση προς τον μαθητή, αποτελεί τεκμήριο ικανό για να καταλήξουμε σε βαθμό;

Υπάρχει η δυνατότητα ο μαθητής, στο πλαίσιο της σημερινής κατάστασης, να κινητοποιηθεί, να διορθώσει, να αλλάξει στάση;

Θα μπορούσε κάποιος συνάδελφος με κάποιες ερωτήσεις μέσω webex να διαμορφώσει εικόνα του μαθησιακού επιπέδου του μαθητή; Το μέσο δε δίνει τη δυνατότητα σε κάθε παιδί να εκφραστεί, τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο που αυτό θα ήταν εφικτό στη δια ζώσης διδασκαλία. Η συστολή, ο δισταγμός, δεν μπορεί να θεωρούνται πάντα ως ένδειξη αδιαφορίας.

Είναι δυνατόν ένα διαγώνισμα που παραδόθηκε πριν το κλείσιμο των σχολείων, να αρκεί για να διαμορφωθεί πλήρης εικόνα για τη μαθητική επίδοση;

Ειδικά οι αναπληρωτές μετά τη 2η φάση έχουν γνωρίσει ελάχιστα ή καθόλου τους μαθητές τους. Η παράδοση βαθμών για τους συναδέλφους αυτούς είναι «άλυτη άσκηση».

Θα χρειαστεί να σταθμίσουμε πολύ προσεκτικά όλα αυτά τα δεδομένα πριν θεωρήσουμε ότι αυτονόητα αξιολογούμε τους μαθητές μας, και σε αυτές τις συνθήκες, σα να μην τρέχει τίποτα. Μια διαδικασία, είτε για παράδοση βαθμολογίας για ορισμένους μόνο μαθητές είτε η κατάθεση βαθμολογίας μόνο για τυπικούς λόγους, υποβαθμίζει την αξία του μαθήματος στα μάτια των μαθητών, ευτελίζοντας την εκπαιδευτική διαδικασία κι έχει αντιπαιδαγωγικές συνέπειες, καθώς τους διαχωρίζει.

Οφείλουμε να λειτουργήσουμε με παιδαγωγικές αρχές με το βλέμμα μας στραμμένο στις ανάγκες και τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των μαθητών μας. Ο βαθμός του τετραμήνου, είναι ένας από τους δείκτες της εκπαιδευτικής διαδικασίας, είναι αποτύπωση της συλλογικής προσπάθειας που καταβάλλεται μέσα στην σχολική αίθουσα, σε συνδυασμό με την ατομική προσπάθεια του κάθε μαθητή σε συγκεκριμένο, οικογενειακό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο. Αυτό αναιρείται στις σημερινές συνθήκες των κλειστών σχολείων.

Η αξιολόγηση των μαθητικών επιδόσεων είναι εργαλείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, και για να επιτελεί το ρόλο της πρέπει να υπάρχει εκπαιδευτική διαδικασία άξια να δώσει στο μαθητή τα εφόδια, για να ανταποκριθεί στους διδακτικούς στόχους, κάτι που δε συνέβη κατά το πρώτο τετράμηνο του σχολικού έτους.

Υπενθυμίζουμε ότι μη κατάθεση βαθμολογίας είναι κάτι που προβλέπεται με βάση το υπάρχον νομικό πλαίσιο, και συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 103 του Ν. 4610/2019 και το άρθρο 12 του Π.Δ. 126/2016, όπως έχει επισημάνει και η ΟΛΜΕ.

Με βάση τα παραπάνω και το συγκεκριμένο πλαίσιο:

·         Να μην καταθέσουμε βαθμολογία. Να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα του νόμου, με αιτιολογημένο σημείωμα, να βάλουμε βαθμούς μόνο στο 2ο τετράμηνο.

·         Κανένας συνάδελφος να μην παραδώσει βαθμολογία σε συνθήκες τηλεκπαίδευσης.

·          Αναπροσαρμογή και μείωση της διδακτέας ύλης των μαθημάτων όλων των τάξεων, επανάληψη της εξ αποστάσεως παραδοθείσας.

·         Όχι τηλεαπουσίες. Κανένας μαθητής μας να μη χάσει τη χρονιά του για απουσίες που έγιναν την περίοδο της τηλεκπαίδευσης.

·         Κατάργηση τράπεζας θεμάτων – να μην εφαρμοστεί φέτος.

·         Καμία αλλαγή στο σύστημα πρόσβασης, απόσυρση νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

·         Άμεση εκκίνηση της Ενισχυτικής Διδασκαλίας.

·         Να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα που θα εξασφαλίσουν το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων.

Η επάνοδος  στη  ζωντανή  εκπαιδευτική   διαδικασία  είναι   η  μόνη  προτεραιότητα. Για να μην υπάρξει μια ακόμα χαμένη χρονιά για την πλειοψηφία των μαθητών και των μαθητριών.

Καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων, κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα να  σταθούν με αίσθημα παιδαγωγικής ευθύνης απέναντι στους μαθητές μας  και  να πάρουν ανάλογες αποφάσεις. Αποστέλλουμε ανάλογα σχέδια για αξιοποίηση από τους συλλόγους και τους συναδέλφους.