Πολύ συχνά οι καθηγητές ξένων γλωσσών τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα έχουν να αντιμετωπίσουν το θέμα της ένταξης των μαθητών με δυσλεξία στις τάξεις τους χωρίς να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις αλλά και υποστήριξη. Η άγνοια των χαρακτηριστικών της δυσλεξίας οδηγεί τους καθηγητές στο χαρακτηρισμό των μαθητών ως «τεμπέληδες», «αδιάφορους» ή ακόμα και «χαμηλού νοητικού επιπέδου». Οι μαθητές αυτοί χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη συχνά εγκαταλείπουν την εκμάθηση της ξένης γλώσσας όταν δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του προγράμματος σπουδών.