Η Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, , ανέφερε:

«Θεωρώ ότι τα δύο θέματα που διαπραγματευόμαστε σήμερα, ο εθελοντισμός και η σπατάλη τροφής παρά το ότι αποτελούν αυτόνομα και ισχυρά θέματα, συγχρόνως είναι παράγοντες ενός ενιαίου κύκλου.

Ένας ενιαίος κύκλος που ενεργοποιείται κυρίως σε εποχές κρίσης. Όπως ζήσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα της κρίσης. Διότι η σπατάλη τροφής είναι η άλλη όψη της έλλειψης τροφής και διότι στην Ελλάδα της κρίσης είδαμε ένα πρωτοφανές κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης να αναπτύσσεται παντού και να αυτόοργανώνεται για να αντιμετωπίσει την έλλειψη των πιο βασικών αγαθών των συμπολιτών μας. Δηλαδή την έλλειψη τροφής, υγείας, παιδείας.

Έκανα λόγο για ένα πρωτοφανές κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης, με εκατοντάδες αυτοοργανωμένες κοινωνικές δομές, με κοινές αρχές, χωρίς νομική κατοχύρωση ή κάλυψη. Δεν μίλησα για κίνημα εθελοντισμού.

Νομίζω ότι το παράδειγμα της Ελλάδας μας καλεί να αναστοχαστούμε τι θα πει εθελοντισμός σε εποχές κρίσης και σε εποχές κανονικότητας. Να μελετήσουμε, να ερευνήσουμε και να διδαχθούμε απ’ αυτό που συνέβη στην Ελλάδα από το 2011 και μέχρι σήμερα, με τις 300 περίπου δομές αλληλεγγύης που αυτοοργανώθηκαν για την επιβίωση του Ελληνικού λαού.

Να συνδέσουμε αυτό το γεγονός με αυτό που συνέβη το 2015-2016 με την προσφυγική κρίση, που οι ίδιες οργανώσεις πρωτοστάτησαν στην αλληλεγγύη για τους πρόσφυγες, συνεγείροντας την ιστορική μνήμη του λαού μας που δεν ξέχασε τη δικιά του προσφυγιά. Ακόμη και αυτή την περίοδο της πιο μεγάλης του ανέχειας και κρίσης.

Και το μεγάλο ερώτημα: Πώς μετασχηματίζεται αυτό το μεγάλο κίνημα της αλληλεγγύης κατά της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, σε εποχές κανονικότητας όπως αυτές που ελπίζουμε ότι μπαίνει η Ελλάδα.

Οι 300 αλληλέγγυες δομές, που δημιουργήθηκαν με αυτοτοοργάνωση σε όλη την Ελλάδα, περιείχαν κυρίως 3 περιοχές δράσης:

Η πρώτη, τροφή και ένδυση με συλλογή τροφίμων και ρούχων που περίσσευαν από τα σπίτια, τις λαϊκές αγορές, τα σούπερ μάρκετ.

Η δεύτερη μεγάλη δράση είναι η υγεία με τη δημιουργία 40 κοινωνικών φαρμακείων και κοινωνικών ιατρείων σε όλη την Ελλάδα. 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστοι χωρίς πρόσβαση στα νοσοκομεία, την υγεία, τα φάρμακα ωθούν γιατρούς και φαρμακοποιούς να μαζεύουν φάρμακα και να ενισχύουν τα κοινωνικά φαρμακεία.

Η τρίτη δράση που πραγματοποιήθηκε είναι κατά της σχολικής διαρροής. Μέσα στην κρίση τα παιδιά αρχίζουν να μην πηγαίνουν στο σχολείο για πολλούς λόγους. Τα κοινωνικά φροντιστήρια αναπτύσσονται για να βοηθήσουν τα παιδιά στα μαθήματά τους και τους έφηβους να αντιμετωπίσουν τις πανελλήνιες εξετάσεις.

Ποια ήταν όμως η ειδοποιός διαφορά αυτών των δομών από τις εθελοντικές δομές; Ήταν η κατάργηση των ορίων μεταξύ αλληλέγγυων και ωφελούμενων. Η κατάργηση των σχέσεων εξουσίας και εξάρτησης μεταξύ εθελοντή και ωφελούμενου. Η αλληλεγγύη όχι ως ελεημοσύνη αλλά ως πράξη συνύπαρξης, συναπόφασης και συνέργειας. Δηλαδή όλοι μαζί αποφασίζουμε, όλοι μαζί δουλεύουμε. Με κοινή γενική συνέλευση, με μια ψήφο το κάθε άτομο.

Το πιο σημαντικό είναι οι ωφελούμενοι να κερδίσουν την αξιοπρέπειά τους. Για μας αυτός είναι ο πυρήνας όλων αυτών των δράσεων. Αξιοπρέπεια, ισοτιμία, δικαιώματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως ξέρετε μετείχε ενεργά σε αυτά τα κινήματα ως αντιπολίτευση και μετά διδάχθηκε απ’ αυτά τα κινήματα ως κυβέρνηση. Ποια μαθήματα πήραμε; Και ποιες καλές πρακτικές εφαρμόζουμε σήμερα ως κυβέρνηση.

Φέραμε το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση. Κάναμε την κάρτα αλληλεγγύης. Είναι μια κάρτα προπληρωμένη, για τρόφιμα. Πιστώνουμε στον κάθε ωφελούμενο από 70 -220 ευρώ το μήνα, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών του, ώστε με αξιοπρέπεια, χωρίς σακούλες και ουρές να προμηθεύεται τρόφιμα.

Στη συνέχεια θεσμοθετήσαμε το νόμο για τους ανασφάλιστους: 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι που δεν είχαν πρόσβαση στην υγεία, σήμερα έχουν ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία και στα φάρμακα.

Τρίτον, οργανώσαμε τα σχολικά γεύματα. Σήμερα, 130 χιλιάδες γεύματα σερβίρονται κάθε μέρα στα σχολεία της χώρας που βρίσκονται σε περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση, δηλαδή στις περιοχές με τη μεγάλη ανεργία και τη μεγάλη φτώχεια. Θα επεκτείνουμε το θεσμό αυτό σε 500 χιλιάδες γεύματα το επόμενο έτος γιατί πιστεύουμε στον παιδαγωγικό του ρόλο, πέρα από τον ανθρωπιστικό.

Επίσης, έχουμε έτοιμο και πρόκειται να υποβάλλουμε προς ψήφιση ένα νόμο κατά της σπατάλης τροφής, ο οποίος εμπνέεται από τις αντίστοιχες διατάξεις του γαλλικού νόμου.

Παράλληλα, θεσμοθετήσαμε τις αγορές χωρίς μεσάζοντες. Ένας από τους πρώτους μας νόμους, με επικεφαλής της προσπάθειας την υπουργό Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Έφη Αχτσιόγλου, είναι ο νόμος για τις Κοινωνικές Αλληλέγγυες Οικονομίες, τις ΚΑΛΟ, ΚΟινΣΕΠ κλπ, που θα πριμοδοτηθούν από εμάς, ώστε να ριζώσουν ως αντίληψη και πρακτική στον ελληνικό λαό.

Αυτή είναι η εμπειρία μας και αυτή την εμπειρία, σαν καλή πρακτική, θέλουμε να τη μεταδώσουμε σε όλο τον κόσμο.