ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Tης Μαρίας Σαμουρκασίδου

Αφορμές για να γράψει κάποιος κάτι ή να σκεφτεί να πει πολλά, υπάρχουν ουκ ολίγες. Προσωπική αφορμή στάθηκε το βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου, “Η Μετακόμιση” (που δεν έπεσε βεβαίως τυχαία στα χεριά μου).

Η συγγραφέας μέσα από την πραγματική ζωή της Ευρυδίκης Ματθαίου γερνάει, θυμάται, λαχταρά, επινοεί, επισκευάζει μνήμες, ανακαλύπτει και γεννιέται ξανά. Μαζί της γεννιόμαστε ξανά και εμείς περιοδεύοντας σε όλα αυτά τα συναισθήματα με τη δική της μετακόμιση.

Πόσο δύσκολο όμως μπορεί να είναι να ξαναγεννηθείς μετακομίζοντας και πόσο εύκολο είναι να μετακομίζεις κάθε τόσο; Αύριο, από ώρα σε ώρα, μεθαύριο, γενικώς και ειδικώς (καθώς με το Υπουργείο Παιδείας έχεις χάσει το στοίχημα με το χρόνο πριν καν το βάλεις), ανακοινώνονται οι χιλιάδες προσλήψεις αναπληρωτών σε όλη τη χώρα. Όλοι με μια βαλίτσα ,που είτε έχει πάει ξανά στα μέρη που θα κληθούν να υπηρετήσουν οι εκπαιδευτικοί είτε θα πάει για πρώτη φορά, άλλοτε μισογεμάτη ,άλλοτε άδεια… Όλοι όμως έτοιμοι(;) για μια ακόμα μετακόμιση…

Το καλό και το κακό με μια μετακόμιση είναι ότι συνοδεύεται από ποικίλα συναισθήματα. Νοσταλγία για αυτό που αφήνεις πίσω. Ένα κομμάτι δικό σου που χρόνια έχτιζες και είχες πίσω από αυτό οχυρωθεί. Κομμάτι που ίσως και αυτό δύσκολα να είχε αρχίσει. Σαν το πάζλ όταν συμπληρώθηκε και είδες επιτέλους την εικόνα γεμάτη. Αλλά αλήθεια, πόσο διάστημα πρόλαβες να την απολαύσεις ολοκληρωμένη;

Η ζωή δε ρωτάει απαραίτητα πριν απαιτήσει μετακόμιση…

Μια νέα αρχή κατά πάσα πιθανότητα να συνοδεύεται από ενθουσιασμό για εκεί που πηγαίνεις. Λαχτάρα για το καινούριο. Καινούριες ελπίδες. Καινούρια όνειρα. Μα σίγουρα θα εμπεριέχει και φόβο, η σελίδα είναι πάλι κενή. Η εικόνα ανολοκλήρωτη…και αν τα όνειρα δεν πραγματοποιηθούν; Τι είναι αυτό στο οποίο βρίσκομαι; Φτου και πάλι απ’ την αρχή…φτου…φτου και βγαίνω…

Και κρατάει όλο αυτό και κρατάει και κρατάει…λες και δεν θα τελειώσει ποτέ…

Η αλλαγή σε θέλει όρθιο όμως για να την απολαύσεις…

Καλή δύναμη σε κάθε εκπαιδευτικό!