Η μοναξιά, μια κατάσταση που συχνά υποτιμάται, φαίνεται πως μπορεί να έχει πολύ πιο σοβαρές συνέπειες από ό,τι πιστεύαμε έως σήμερα. Νέα μετά-ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «BMJ Oncology» δείχνει ότι η κοινωνική απομόνωση και η απουσία ανθρώπινης επαφής αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου σε ασθενείς με καρκίνο και άλλες νόσους.

Οι ερευνητές, αναλύοντας τα δεδομένα 16 μελετών που αφορούσαν συνολικά πάνω από 1,6 εκατομμύριο άτομα με μέση ηλικία τα 63 έτη, κατέληξαν σε εντυπωσιακά συμπεράσματα. Οι έρευνες είχαν πραγματοποιηθεί σε επτά χώρες –τον Καναδά, την Αγγλία, τη Φινλανδία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ– και από αυτές οι 13 πληρούσαν τα κριτήρια για να συμπεριληφθούν στη μετά-ανάλυση.

Η μοναξιά αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μοναξιά συνδέεται με 34% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, ενώ για τους ασθενείς με καρκίνο ο κίνδυνος θανάτου αυξάνεται κατά 11%. Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι, αν και οι αριθμοί αυτοί δεν αποδεικνύουν άμεση αιτιώδη σχέση, υποδεικνύουν έναν σαφή δεσμό ανάμεσα στην κοινωνική απομόνωση και στην επιδείνωση της υγείας.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι τα ευρήματα πρέπει να ερμηνευτούν με προσοχή, καθώς υπήρχαν διαφοροποιήσεις στον σχεδιασμό και στις μεθόδους των επιμέρους μελετών. Ωστόσο, η συνολική εικόνα ενισχύει την άποψη ότι η ψυχοκοινωνική κατάσταση του ατόμου επηρεάζει άμεσα την πορεία σοβαρών ασθενειών.

Δείτε εδώ 

Πώς επηρεάζει η μοναξιά το σώμα και το μυαλό

Η ομάδα των επιστημόνων εξηγεί ότι η μοναξιά μπορεί να λειτουργήσει καταστροφικά σε πολλαπλά επίπεδα. Σε βιολογικό επίπεδο, το χρόνιο στρες που προκαλεί η απομόνωση οδηγεί σε εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος και σε αυξημένη φλεγμονώδη δραστηριότητα, που με τη σειρά τους επιταχύνουν την εξέλιξη νοσημάτων όπως ο καρκίνος.

Σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο, πολλοί ασθενείς βιώνουν απομόνωση εξαιτίας της ίδιας της ασθένειας και της θεραπείας. Η δυσκολία των οικείων τους να κατανοήσουν τις ψυχικές και σωματικές συνέπειες της νόσου, ο φόβος του στιγματισμού και το άγχος που συνοδεύει την επιβίωση συμβάλλουν στη δημιουργία ενός κύκλου μοναξιάς και ψυχικής εξάντλησης.

Ανάγκη για ψυχοκοινωνική φροντίδα στην ογκολογία

Οι συγγραφείς της μελέτης υπογραμμίζουν ότι τα αποτελέσματα αυτά θα πρέπει να οδηγήσουν στην ενσωμάτωση συστηματικών ψυχοκοινωνικών αξιολογήσεων και στοχευμένων παρεμβάσεων στην ογκολογική φροντίδα. Όπως τονίζουν, η αντιμετώπιση της μοναξιάς δεν αφορά μόνο την ψυχολογική στήριξη, αλλά μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη βελτίωση της υγείας και της επιβίωσης των ασθενών.

Η έρευνα καταλήγει ότι η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά δεν είναι απλώς συναισθηματικές καταστάσεις, αλλά παράγοντες κινδύνου για τη ζωή. Εάν τα ευρήματα αυτά επιβεβαιωθούν από μελλοντικές μελέτες, η φροντίδα των ασθενών θα πρέπει να περιλαμβάνει όχι μόνο την ιατρική αλλά και την κοινωνική διάσταση της υγείας.ελέσματα των ασθενών.