Εκτός από τις καταστροφικές φλόγες, ο γοτθικός ναός της Παναγίας των είχε να αντιμετωπίσει και έναν άλλον κίνδυνο, το ίδιο το μέσο που καλείται να τη σώσει από τη φωτιά: το νερό.

Αυτό επεσήμανε από την πρώτη στιγμή της είδησης για την πυρκαγιά στη «Νοτρ Νταμ» ο καθηγητής Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής και Αποκατάστασης Μνημείων και υποδιευθυντής του Ινστιτούτου Εθνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ισπανίας Χαβιέρ Ριβέρα Μπλάνκο, επικαλούμενος το προηγούμενο παράδειγμα του καθεδρικού ναού της Λιόν, ο αντίστοιχος ναός στη Νότιο Γαλλία σώθηκε το 1966 επειδή αποφεύχθηκε να κατασβεστεί η πυρκαγιά με τη χρήση νερού.

Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι προτιμότερο να αφεθούν τα ξύλινα και γύψινα δομικά στοιχεία στους υποστηρικτικούς αρμούς και στις αντηρίδες της «Νοτρ Νταμ» να καούν παρά να ρίξουν νερό στις νευρώσεις, διότι αυτές θα απορροφούσαν την υγρασία, αυξάνοντας έτσι το βάρος τους, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν κατάρρευση όλου τού συνόλου.

«Στη Λιόν συνέβη το ίδιο πριν πενήντα χρόνια. Οι ειδικοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, αποφεύχθηκε να βρέξουμε τις πέτρες και ο Καθεδρικός σώθηκε».