Η εκπαιδευτική κοινότητα βρίσκεται αλληλέγγυα με όλη την κοινωνία σε μια κοινή προσπάθεια για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του Covid 2019 στην Ελλάδα.
Από την πρώτη στιγμή που ανεστάλη η λειτουργία των σχολικών μονάδων οι εκπαιδευτικοί άμεσα και με δική τους πρωτοβουλία δημιούργησαν δίκτυα επικοινωνίας με τους μαθητές και τις μαθήτριές τους, για να τους στηρίξουν ψυχολογικά και να τους υποδείξουν με ποιον τρόπο έπρεπε να αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση. Στη συνέχεια – και σε χρόνο, πριν την ανάληψη πρωτοβουλίας από το Υ.ΠΑΙ.Θ – αναπτύχθηκαν οι πρώτες διαδικτυακές κοινότητες μάθησης, με όποιο μέσο κρίθηκε κάθε φορά πρόσφορο, προκειμένου να μην αποκοπούν οι μαθητές μας από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Συνεπώς, δεν υπήρξε άρνηση από την μεριά των εκπαιδευτικών για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όταν αυτή σε δεύτερο χρόνο ανακοινώθηκε από το Υπουργείο και παρά το γεγονός ότι όλοι, εκπαιδευτικοί και κοινωνία, γνωρίζουμε ότι η τηλεκπαίδευση λειτουργεί μόνον συμπληρωματικά στην τυπική και διά ζώσης διδασκαλία.
Σε ότι αφορά την εξ αποστάσεως διδασκαλία, σύγχρονη ή ασύγχρονη, επισημαίνουμε:
- το εγκαταλελειμμένο από το 2011 ψηφιακό σχολείο και το πανελλήνιο σχολικό δίκτυο δεν «αντέχουν» τις αυξημένες ανάγκες της τρέχουσας συγκυρίας,
- το εγχείρημα πραγματοποιείται βιαστικά, χωρίς σοβαρή οργάνωση και επιστημονικό εκπαιδευτικό σχεδιασμό, υπό το άγχος της επικοινωνιακής διαχείρισης από το Υ.ΠΑΙ.Θ,
- ένας αριθμός μαθητών και μαθητριών δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, ούτε οικιακή τεχνολογική υποδομή που να επιτρέπει ουσιαστική και αποτελεσματική συμμετοχή στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση,
- αντίστοιχο ζήτημα αντιμετωπίζει και ένας αριθμός συναδέλφων,
- Τέλος, τίθεται σοβαρό ζήτημα με την εκχώρηση προσωπικών δεδομένων στις ιδιωτικές εταιρείες που «δωρίζουν» τα συστήματα τηλεκπαίδευσης.
Όλα αυτά τα γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι μαθητές, οι μαθήτριές μας και οι οικογένειές τους, που μαζί μας δίνουν καθημερινά τον αγώνα να παραμείνουν με οποιοδήποτε εφικτό τρόπο κοντά στην εκπαίδευση και τη γνώση. Επειδή η φύση της διδακτικής εργασίας, μας κάνει αισιόδοξους (ποιος “απαισιόδοξος” πιστεύει ότι μόνος αυτός μπορεί να αλλάξει το μέλλον, όπως πιστεύει ο Δάσκαλος;) διεκδικούμε για σήμερα και για την επόμενη μέρα:
- άμεση λύση για τα προβλήματα της σύγχρονης και ασύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που να αποτρέπει τη διαμόρφωση μέσα στο Δημόσιο Σχολείο μαθητών δύο ταχυτήτων, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης των οικογενειών τους,
- δέσμευση του Υ.ΠΑΙ.Θ για έναν μακροπρόθεσμο και εθνικά χρηματοδοτούμενο σχεδιασμό για τη δημόσια εκπαίδευση.
Ο κλάδος των εκπαιδευτικών έχει αποδείξει με τη στάση του ότι τιμά το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης. Καιρός είναι το ίδιο να κ
