Δύο χρόνια πριν άρχισε η διαδικασία της αξιολόγησης στον χώρο της εκπαίδευσης. Είχε εφαρμοστεί σε όλα τα στελέχη της εκπαίδευσης ως τους σχολικούς συμβούλους. Εκεί «πάγωσε» καθώς είχε ήδη αναλάβει τις τύχες της Παιδείας νέος υπουργός, ο οποίος διαφωνούσε, όπως και το κόμμα του, με τη διαδικασία. Επειτα από μήνες ο νυν υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης ένευσε υπέρ της διαδικασίας. Οπως έγραψε και «Το Βήμα της Κυριακής», επικαλέστηκε το ΠΔ Αρβανιτόπουλου (152/2013) για να «απαγορεύσει» απόπειρα αξιολόγησης που επιχείρησε πρόσφατα ιδιωτικό σχολείο.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς γιατί χάθηκε τόσος χρόνος. Μια προσέγγιση στο θέμα επιχειρεί ο κ. Χαράλαμπος Κωνσταντίνου, καθηγητής Σχολικής Παιδαγωγικής και Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Υποστηρίζει ότι υπάρχουν «παράγοντες (παιδαγωγικοί, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί, συνδικαλιστικοί κ.ά.) στους οποίους αποδίδεται το πρόβλημα εφαρμογής της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών». Και τους συνοψίζει σε δεκατρείς αιτίες:
1. Η έλλειψη «κουλτούρας» στο θέμα της αξιολόγησης.
2. Η μη διασφάλιση των όρων που απαιτούνται για την εφαρμογή ενός αξιόπιστου συστήματος αξιολόγησης.
3. Η δυσπιστία ως προς την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα της αξιολόγησης.
4. Η απουσία αξιολόγησης όλων των συντελεστών του εκπαιδευτικού έργου.
5. Το επιβαρημένο παρελθόν του «επιθεωρητισμού».
6. Οι αντιστάσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων και γενικά της εκπαιδευτικής κοινότητας.
7. Η ελλιπής ενημέρωση για τις σύγχρονες εξελίξεις στον χώρο της αξιολόγησης από την πλευρά μιας μεγάλης μερίδας των εμπλεκομένων σε αυτή τη διαδικασία.
8. Ο ελεγκτικός και αποσπασματικός χαρακτήρας της αξιολόγησης που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής.
9. Ο συγκεντρωτικός και γραφειοκρατικός χαρακτήρας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
10. Η άμεση εξάρτηση της εφαρμογής των εκπαιδευτικών μέτρων από την πολιτική ηγεσία.
11. Η μη αξιοποίηση από την Πολιτεία των αποτελεσμάτων της εκπαιδευτικής αξιολόγησης.
12. Οι παλινδρομήσεις του υπουργείου Παιδείας και η απουσία ουσιαστικού διαλόγου με την εκπαιδευτική κοινότητα.
13. Η δυσπιστία των εκπαιδευτικών απέναντι στις προθέσεις και στη σκοπιμότητα των αξιολογικών διαδικασιών της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Από την πλευρά του, ο κ. Σταμάτης Αλαχιώτης, πρώην πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που ασχολήθηκε με το θέμα της αξιολόγησης επί σειρά ετών και υπήρξε ο «αρχιτέκτονας» των πρώτων κριτηρίων της, επισημαίνει μιλώντας προς «Το Βήμα»: «Κανένα σύστημα δεν μπορεί να προοδεύσει αν δεν αξιολογείται. Ακόμη και το DNA μας αξιολογείται και αντιγράφεται. Οταν διαιρείται ένα κύτταρο, αξιολογούνται οι νέες αλυσίδες του και μειώνονται τα λάθη στο μισό. Διαφορετικά το κύτταρο δεν θα άντεχε. Το ίδιο πρέπει να γίνεται στην εκπαίδευση. Στους εκπαιδευτικούς εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας. Ενα από τα πρώτα πράγματα που προσπάθησα να ολοκληρώσω ήταν ένα σύστημα κριτηρίων αξιολόγησης όπου ο αξιολογών αξιολογείτο πάντα για να είναι αντικειμενικός» αναφέρει.
«Δεν έφτασε ποτέ στα σχολεία για τους γνωστούς λόγους» συνεχίζει ο κ. Αλαχιώτης. Και στην αυτονόητη ερώτηση, εξηγεί: «Ο συνδικαλισμός…».
Τι δείχνουν οι έρευνες που έχουν γίνει
Tελευταίες Ειδήσεις για την Παιδεία και την εργασία στο ipaidia.gr
Διαβάστε Ακόμα
