Το ΠΣΕ περιφρονεί την Ορθόδοξη Εκκλησία
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Την ώρα που η Ορθόδοξη Εκκλησία, στο επίπεδο των ποιμένων της, ταλανίζεται από διαιρέσεις, το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών δείχνει το έναντι της γεμάτο αλαζονεία και περιφρόνηση πρόσωπό του.
Στις 3 Ιουνίου 2016, σε ανακοίνωσή του, ενημερώνει ότι εκπρόσωποί του συναντήθηκαν στην έδρα του, στη Γενεύη, με εκπροσώπους της Παγκόσμιας Ευαγγελικής Ένωσης. Η συνάντηση έγινε στις 20 Μαΐου και οι εκπρόσωποι συσκέφθηκαν «επί των τρεχουσών εξελίξεων της κοινωνίας και των Εκκλησιών όπως επίσης για τα ευαγγελικά και οικουμενικά κινήματα». Και πάρα κάτω στην ίδια Ανακοίνωση αναφέρεται: « Οι δύο οργανισμοί συνεργάσθηκαν επί των σχεδίων τους και συζήτησαν τις δυνατότητες ενισχύσεως της συνεργασίας τους επί των θεμάτων και ». Ο ΓΓ του ΠΣΕ πάστορας Όλαφ Τβάϊτ δήλωσε σχετικά: «Το ΠΣΕ καλεί όλες τις Εκκλησίες να κινηθούν μαζί, να ατενίσουν μια κοινή ζωή, μια πορεία πίστεως, ως να κάνουν όλες μαζί προσκύνημα προς την δικαιοσύνη και την ειρήνη και να συναθροισθούν για συγκεκριμένο καθήκον, να μεταμορφώσουν τον κόσμο…». Τι σχέση μπορεί να έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία με τα «ευαγγελικά και οικουμενικά κινήματα» και αυτές τις «ενατενίσεις»;». Τι σχέση μπορεί να έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία με τη συνεργασία των Ευαγγελικών ομάδων που προωθούν την παγκοσμιοποίηση, τον συγκρητισμό και κοσμικές γεωστρατηγικές; Οι Ευαγγελικοί δρουν ως να είναι μόνοι τους στο ΠΣΕ και έχουν τους Ορθοδόξους ως «γλάστρες».
Ως να μην έφτανε αυτό το ΠΣΕ στις 9 Ιουνίου ανακοίνωσε ότι το 2017 θα διοργανώσει «Διαδρομές στην Ευρώπη της Μεταρρύθμισης». Το 2017 συμπληρώνονται 500 χρόνια από τότε που ο Λούθηρος τοιχοκόλλησε τις 95 θέσεις του κατά του Βατικανού και το 1517 θεωρείται το γενέθλιο έτος της Μεταρρύθμισης. Για τις συγκεκριμένες εορταστικές δράσεις του ΠΣΕ ο ΓΓ του, πάστορας Τβετ, δήλωσε: « Είναι απολύτως λογικό το να εορτάσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις του κόσμου μας στο φως της παράδοσης της Μεταρρύθμισης…». Τί δουλειά μπορεί να έχουν οι Ορθόδοξοι σε αυτούς τους εορτασμούς; Και γιατί να συμμετέχουν σε όλες αυτές τις ξένες προς αυτούς δράσεις «στο φως της παράδοσης της Μεταρρύθμισης»; Γιατί να ακολουθούν αδιαμαρτύρητα κινήσεις, με τις οποίες δεν έχουν τίποτε το κοινό; Γιατί δεν επισημαίνουν στους Ευαγγελικούς ότι δεν είναι μόνοι τους και πως δεν συμφωνούν με την αλαζονεία τους και την έναντι τους περιφρόνηση που επιδεικνύουν;
