Σε πρόσφατη δημόσια παρέμβασή μας τονίσαμε την ανάγκη αναβάθμισης των ιστορικών σπουδών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με εμπλουτισμό των θεματικών αλλά και των διδακτικών πρακτικών που θα εστιάζουν περισσότερο στη μελέτη ποικίλων πηγών, τόσο πρωτογενών όσο και δευτερογενών, με ερευνητικές και ανακαλυπτικές διαδικασίες, ώστε να καλλιεργηθεί ο απαιτούμενος κριτικός ιστορικός εγγραματισμός των μαθητριών/μαθητών, παράμετρος που συντελεί στη συγκρότηση κριτικά εγγράμματων υποκειμένων.

Η πρόσφατη επαναφορά του μαθήματος στην γ’ λυκείου, έστω και με τη λογική του «κόντρα» μαθήματος (μόνο για τους/τις μαθητές/μαθήτριες που επέλεξαν άλλες ομάδες προσανατολισμού πλην αυτής των ανθρωπιστικών σπουδών, όπου διδάσκεται όμως μόνο Θεματική Ελληνική Ιστορία) αποτελεί θετική εξέλιξη, ωστόσο απέχει από το να καλύψει τις ανάγκες των μαθητών και μαθητριών σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον.

Παράλληλα, με ανησυχία παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα ότι δεν αντιμετωπίζεται το μάθημα της ιστορίας ως γνωστικό αντικείμενο με τις δικές του επιστημονικές πειθαρχίες και διδακτικές προσεγγίσεις, αφού το υπουργείο, αντί της θεραπείας των προβλημάτων στη διδασκαλία του αντικειμένου, δημιουργεί νέα ζητήματα με τις εναλλακτικές αναθέσεις σε ειδικότητες που πλήττονται από την ανησυχητική μείωση του ωραρίου τους.

Ως Όμιλος για την Ιστορική Εκπαίδευση στην Ελλάδα καταθέτουμε την αγωνία μας για τις εξελίξεις σχετικά με το μάθημα της ιστορίας και καλούμε το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, έστω και τώρα, να πάψει να αντιμετωπίζει τις ιστορικές σπουδές ως τον «παρία» των μαθημάτων του κλάδου ΠΕ02.

Για το ΔΣ του Ομίλου για την Ιστορική Εκπαίδευση στην Ελλάδα
Η πρόεδρος  Βασιλική Σακκά