Όπως έχω ξαναγράψει, η καλύτερη μέθοδος διδασκαλίας των παιδιών με δυσλεξία είναι η πολυαισθητηριακή μέθοδος – που συνδυάζει εικόνες, αφή, ήχους και οπτικά ερεθίσματα, καθώς και την ενεργή συμμετοχή του μαθητή. Ωστόσο κάτι τέτοιο στις σχολικές τάξεις με τα 25 και βάλε παιδιά αλλά και με εκπαιδευτικούς συχνά άπειρους σε θέματα δυσλεξίας είναι δύσκολο έως απίθανο να γίνεται.
Υπάρχουν όμως πιο απλά πράγματα που μπορεί να κάνει κάθε εκπαιδευτικός για να βοηθήσει τους μαθητές με δυσλεξία ή άλλες μαθησιακές δυσκολίες. Το πρώτο και κυριότερο είναι …..να ενδιαφερθεί για αυτούς τους μαθητές! Να μπει στη διαδικασία να τους γνωρίσει, να τους μιλήσει και μαζί να βρουν λύσεις στις δυσκολίες τους.
Για μικρότερους μαθητές κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει με συνεργασία με τους γονείς. Για παράδειγμα αν ο μαθητής δεν προλαβαίνει να αντιγράφει σημειώσεις από τον πίνακα, καλό θα ήταν ο δάσκαλος να μοιράζει σε φωτοτυπίες και να μειώνει των όγκο της αντιγραφής. Αν ένα παιδί είναι αργό στην ανάγνωση καλό είναι να αποφεύγεται η δημόσια ανάγνωση που θα φέρει σε δύσκολη θέση τον μαθητή. Αυτά είναι μερικά παραδείγματα μόνο! Το σωστότερο είναι ο εκπαιδευτικός γνωρίζοντας τον δυσλεξικό μαθητή του να βρει τρόπους που θα τον βοηθήσει στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.
Tελευταίες Ειδήσεις για την Παιδεία και την εργασία στο ipaidia.gr
Διαβάστε Ακόμα
