Κάθεσαι αμέριμνος μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή σου ή έστω κρατάς το κινητό σου μπροστά από τα μάτια παίζοντας τέλεια το ρόλο του αντικοινωνικού τύπου της παρέας, ξέρεις σαν κι αυτόν που κάθεται σε μια γωνία λες και είναι το παιδί από το ίδρυμα που το βγάλαμε βόλτα μια Κυριακή πρωί να πάρει αέρα.
Είμαι σίγουρος ότι κι εσύ θα κάνεις ακριβώς τις ίδιες σκέψεις: Από που ήρθε αυτός ο τύπος, στο γραφείο δεν είμαι; Γιατί να μου βάλει πιστόλι στον κρόταφο και να μου κάνει μια τόσο γελοία ερώτηση; Πως και δεν με ληστεύει; Μήπως θέλει να με βιάσει; Ευτυχώς που άλλαξα σώβρακο. Γεμιστά.
