Ο Eddie ήταν μόλις λίγων μηνών, όταν ο Matt και η σύζυγος του Marge παρατήρησαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον πρωτότοκο γιο τους.
Ο Eddie όμως συνέχισε να χάνει και άλλα ορόσημα ανάπτυξης και δεν ανέπτυξε την ομιλία καθόλου. Φαινόταν σαν να κλεινόταν ολοένα και περισσότερο σε ένα δικό του κόσμο. Τότε οι γονείς του θεώρησαν ότι ίσως έφταιγε το γεγονός ότι είχε προβλήματα ακοής και αποφάσισαν να επισκεφθούν έναν ωτορινολαρυγγολόγο. Ο συγκεκριμένος ιατρός παρατήρησε και αυτός ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Eddie, αλλά τους παρέπεμψε σε αξιολόγηση από αναπτυξιακό παιδίατρο.
Oι φόβοι τους, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Aυτισμός. Εκτός όμως από τον αυτισμό, ο Eddie διαγνώστηκε και με λεκτική απραξία, μια διαταραχή του νευρικού συστήματος όπου κανείς δεν μπορεί να μιλήσει ακόμη και αν καταλαβαίνει τι του λένε ή έχει την επιθυμία να επικοινωνήσει. «Ο Eddie είχε πρόβλημα στο να φέρει στο στόμα του τις λέξεις που είναι μέσα στο μυαλό του. Όταν μιλούσε, έβγαζε μόνο ήχους φωνηέντων» δηλώνει ο πατέρας Matt. Ανέπτυξε όμως ένα είδος δικής του γλώσσας, την οποία δεν την καταλάβαινε κανείς εκτός από τους γονείς του.
Ο Matt ήξερε κατά βάθος ότι ο γιος του όπως όλα τα παιδιά είχε ιδέες στο κεφάλι του αλλά του έλειπε η ικανότητα να τις εκφράσει. Άρχισε λοιπόν να αναρωτιέται: «Μήπως στο μυαλό του έπαιζε με δεινόσαυρους;».
Τον Οκτώβριο του 2011, ο Matt άρχισε να χρησιμοποιεί τις δεξιότητες του γύρω από τη φωτογραφία και τη ψηφιακή επεξεργασία για να δημιουργήσει μια σειρά από φωτογραφίες του Eddie σε υποθετικές/φανταστικές καταστάσεις με όνομα «Φαντασία» που θέτουν το ερώτημα «τι θα συνέβαινε αν».
Σε κάθε φωτογραφία ο Eddie φοράει τις πυτζάμες του, γιατί ο πατέρας του ήθελε να μεταφέρει μέσα από αυτές την ονειρική δραστηριότητα κατά την κατάσταση του ύπνου.
