Κατά τη διάρκεια της επταετίας, οι χουντικοί, εκτός από τα βασανιστήρια, τις εξορίες και τη λογοκρισία, επέβαλλαν τους δικούς τους κανόνες και στην καθημερινότητα των πολιτών. Στον τομέα της παιδείας, οι συνταγματάρχες απέλυσαν όσους εκπαιδευτικούς θεωρούσαν επικίνδυνους για το καθεστώς. Δάσκαλοι και καθηγητές με αριστερές καταβολές ή αντιχουντική δράση, εκδιώχθηκαν και στη θέση τους διορίστηκαν «συνάδελφοι» με πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.