Το σχολείο που διδάσκει να δέχεσαι τον Άλλον
«Γέφυρες εκπαίδευσης» αλλά και γέφυρες με την κοινωνία έχει πετύχει εδώ και 32 χρόνια να χτίσει η σχολική κοινότητα του 18ου Γυμνασίου Πάτρας, στο οποίο λειτουργούν ειδικά τμήματα και λυκειακές τάξεις κωφών και βαρήκοων μαθητών. Ανδρέας Ρήγας: Βγάζω το καπέλο στους καθηγητές Μαρία Ζώχιου: Εξαιρετικό το κλίμα ανάμεσα στα παιδιά. Ειρήνη Ανδρικοπούλου: Όσοι ακούν το κουδούνι, ενημερώνουν τους άλλους Ελευθερία Μπούσια: Νικήσαμε το «σιγά μην τα καταφέρει». Πηγή: Εφημερίδα «Πελοπόννησος»
Της Μαρίνας Ριζογιάννη.
«Η εμπειρία μου ως μαθητής στο σχολείο είναι ευχάριστη και θετική. Υπήρχαν και δυσκολίες. Η επικοινωνία με τους καθηγητές ήταν δύσκολη, γιατί μιλούσαν προφορικά και δεν ήξεραν τη νοηματική. Αυτό που βοήθησε εμένα αλλά και την επικοινωνία μέσα στο σχολείο ήταν ότι είμαι βαρήκοος και πολλές φορές είχα τον ρόλο του διερμηνέα μεταξύ των καθηγητών και των υπόλοιπων μαθητών. Είναι σημαντικό για μένα ως πατέρας να βλέπω τα σχολείο των παιδιών μου να συνεργάζεται μαζί μου για το καλό τους. Να συμβουλεύει εμάς και τις κόρες μου. Νιώθω ασφάλεια και σιγουριά. Όλα αυτά όμως δε γίνονται αυτόματα πατώντας ένα κουμπί. Οι καθηγητές προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο. Ψάχνουν και βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα των παιδιών μας, τα στηρίζουν. Βγάζω το καπέλο σε όλους τους καθηγητές αλλά και στον διευθυντή που τρέχει, αγωνίζεται και αγωνιά μαζί μας».
• Απόφοιτος ο ίδιος, γονιός κωφών μαθητριών στο ίδιο σχολείο, σήμερα.
«Έχω αρκετή εμπειρία στο συγκεκριμένο σχολείο. Και η εμπειρία αυτή έχει μόνο θετικά χαρακτηριστικά. Υπάρχει ένα εξαιρετικό κλίμα μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Οι ακούοντες μαθητές μας επιδιώκουν να μπαίνουν σε εθελοντικά προγράμματα εκμάθησης της νοηματικής γλώσσας για να επικοινωνούν με τους κωφούς μαθητές μας. Από την άλλη, οι κωφοί μαθητές καταβάλλουν προσπάθεια να επικοινωνούν και να δημιουργούν φιλίες με τους ακούοντες. Καθημερινά στην πράξη αποδεικνύεται η αποδοχή των κωφών από μαθητές και γονείς. Πλέον έχει γίνει κατανοητό ότι είναι μία άλλη κοινότητα, η οποία όμως έχει κλειδιά τα οποία πρέπει να αναζητήσεις για να την ξεκλειδώσεις και να επικοινωνήσεις μαζί της. Άλλωστε τα παιδιά έχουν πάντα καλές προθέσεις και προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο δυνατό».
• Είναι θεολόγος καθηγήτρια στο σχολείο.
«Διδάσκω στα τμήματα κωφών και η εμπειρία μου δείχνει ότι οι μαθητές μας βρίσκονται σε ορμονική συνύπαρξη με τους ακούοντες. Ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα. Αντίθετα οι ακούοντες μαθητές αναζητούν τρόπους να επικοινωνήσουν με τους κωφούς. Παίζουν μαζί τους αρκετοί είναι φίλοι, συμμετέχουν από κοινού στις σχολικές δραστηριότητες και κάνουν παρέα κι εκτός σχολείου. Όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε κανένα περιστατικό περιθωριοποίησης κωφού παιδιού. Μάλιστα, μπορώ να πω ότι ακούοντες μαθητές φροντίζουν τους κωφούς. Για παράδειγμα, εάν χτυπήσει κουδούνι και δεν είναι κάποιος καθηγητής με νοηματική να ειδοποιήσει τους κωφούς μαθητές, οι ακούοντες τρέχουν να τους ενημερώσουν. Υπάρχει ένα εξαιρετικό κλίμα, που συμβάλλει και γενικότερα στην αποδοχή των κωφών παιδιών από την κοινωνία και την ομαλή ένταξή τους σε αυτή».
• Είναι δρ. Φιλολογίας, διερμηνέας νοηματικής γλώσσας.
«Οι συνθήκες ήταν πολύ πιο δύσκολες πριν από 15 χρόνια που ήταν μαθητής ο γιος μου. Αυτός ήταν που με παρότρυνε να στείλω την κόρη μου στο 18ο Γυμνάσιο διότι μου έλεγε ότι εκτός από γνώσεις είναι καλό για την κοινωνικοποίησή της. Η κόρη μου σήμερα φοιτά στο Λύκειο όπου υπάρχουν εξειδικευμένοι καθηγητές που γνωρίζουν τη νοηματική γλώσσα και με το σχολείο υπάρχει άψογη συνεργασία. Αισθάνομαι το σχολείο αυτό σαν οικογένεια διότι μου παρέχει ασφάλεια και σιγουριά σε σχέση με το παιδί μου. Δεν αισθάνθηκα ποτέ απόρριψη γι’ αυτό. Αντίθετα με τη γειτονιά μου, όπου δεχόμουν ερωτήσεις γιατί να πάει το παιδί στο γυμνάσιο και ότι δεν έχει κάτι παραπάνω να μάθει ένας κωφός. «Σιγά μη τα καταφέρει το παιδί σου» μου έλεγαν. Αυτή η προκατάληψη έχει καταρριφθεί στην πράξη και από το αποτέλεσμα που προσφέρει το συγκεκριμένο σχολείο και η εκπαιδευτική κοινότητα».
• Είναι μητέρα κωφών μαθητών
