Πολύς λόγος γίνεται και έχει ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων στον εκπαιδευτικό κόσμο, για το σκούπα που ψηφίζεται αυτές τις ημέρες, ως προαπαιτούμενο για το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης με τους δανειστές, και περιλαμβάνει ειδικά για την εκπαίδευση ρυθμίσεις που αφορούν την υποχρεωτική των εκπαιδευτικών στο σχολείο, πέραν του διδακτικού τους ωραρίου αλλά και την μη προσμέτρηση στο διδακτικό ωράριο της ώρας σίτισης.

Ολυμπία Ζαραμπούκα,  Msc Εκπαιδευτικός ΠΕ11

 

Εκ μέρους του υπουργείου γίνεται μια προσπάθεια να κατευναστούν οι αντιδράσεις, ειδικά για την υποχρεωτική παραμονή μέχρι 30 ώρες την εβδομάδα στο σχολείο, με το επιχείρημα ότι η διάταξη αυτή νόμου υπήρχε από το 1985 στον νόμο 1566 και δεν αλλάζει με τον νέο νόμο.

Για τον λόγο αυτόν και για να διαπιστώσουμε εάν το υπουργείο έχει δίκαιο, σκόπιμο είναι να παρατεθεί η διάταξη όπως υπήρχε στον νόμο 1566 σε αντιπαραβολή με την προτεινόμενη να ισχύει στον νέο νόμο που ψηφίστηκε:

 

Ο μέχρι σήμερα ισχύων νόμος:

Άρθρο 13 παρ. 8 του ν. 1566/1985: «Όλοι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της  πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο  σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως συμμετοχή σε γιορταστικές, αθλητικές και  πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και  κηδεμόνων, τήρηση βιβλίων του σχολείου και εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Κάθε εκπαιδευτικός παραμένει  υποχρεωτικά στο σχολείο, στις εργάσιμες μέρες πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου που του έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα, με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 της περίπτωσης ΣΤ ` του άρθρου 11. Από τις πρόσθετες αυτές υπηρεσίες απαλλάσσονται οι μητέρες παιδιών μέχρι δύο ετών.».

 

Ενώ με τον νέο νόμο προτείνεται να ισχύει:Η παρ. 8 του άρθρου 13 του ν. 1566/1985 (Α΄ 167) αντικαθίσταται ως εξής: «8. Oι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή 30 ώρες την εβδομάδα και με την επιφύλαξη της παρ. 2 του Κεφ. ΣΤ του άρθρου 11, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που ανατίθενται από τα όργανα διοίκησης του σχολείου και συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως η προετοιμασία του εποπτικού εκπαιδευτικού υλικού και των εργαστηριακών ασκήσεων, η διόρθωση εργασιών και διαγωνισμάτων, η καταχώρηση- ενημέρωση της αξιολόγησης των μαθητών, η συμμετοχή στην προετοιμασία και την πραγματοποίηση εορταστικών, αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, ο προγραμματισμός και η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, η επικοινωνία με δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, η συνεργασία με εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στο ίδιο τμήμα ή που διδάσκουν τα ίδια γνωστικά αντικείμενα, οι παιδαγωγικές συναντήσεις για την κατάρτιση ομαδικών ή εξατομικευμένων προγραμμάτων υποστήριξης συγκεκριμένων μαθητικών ομάδων ή μαθητών, η επίβλεψη σχολικών γευμάτων, η ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, η τήρηση βιβλίων του σχολείου και η εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Με την επιφύλαξη της περίπτ. α΄ της παρ. 2 του άρθρου 53 του ν. 2721/1999 (Α΄ 112), από τις πρόσθετες αυτές υπηρεσίες απαλλάσσεται ο γονέας παιδιού μέχρι δύο ετών.».

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να παραθέσουμε και την διάταξη της παρ. 2 του Κεφ. ΣΤ του άρθρου 11 του Ν 1566/1985 με την επιφύλαξη της οποίας ισχύει η υποχρεωτική παραμονή και αυτό για να μην υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με την επίδικη ρύθμιση. Η διάταξη αυτή ορίζει: «Ο σύλλογος των διδασκόντων συνεδριάζει, ύστερα από πρόσκληση του προέδρου του, τακτικά τουλάχιστο μία φορά πριν από την έναρξη των μαθημάτων και μία φορά στο τέλος κάθε τριμήνου και έκτακτα, όταν το κρίνει σκόπιμο ο πρόεδρος ή το ζητήσει εγγράφως για συγκεκριμένα θέματα τουλάχιστον το ένα τρίτο των μελών του. Οι συνεδριάσεις γίνονται μέσα στο ωράριο εργασίας και σε καμιά περίπτωση σε ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων.». Επομένως δεν επηρεάζει στην ουσία της την γενική ρύθμιση αφού αφορά τις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων.

Κατ’ αρχήν ως αυθόρμητη αντίδραση προς το υπουργείο και στην προσπάθεια που επιχειρεί για τον κατευνασμό των αντιδράσεων του κόσμου θα μπορούσε να τεθεί το απλό και λογικό ερώτημα: «Εάν τίποτε δεν αλλάζει από τον νόμο του 1985 τότε ποιος ο λόγος να τροποποιηθεί η ρύθμιση αυτή και να μην μείνει ως έχει;».

Στο παραπάνω λογικό ερώτημα το υπουργείο δεν θα μπορούσε να απαντήσει για τον απλούστατο λόγο ότι η σχετική ρύθμιση δεν παραμένει στην ουσία της η ίδια και εξηγούμαστε:

Στο κείμενο του μέχρι σήμερα ισχύοντος Ν. 1566/1985 προβλέπονταν η υποχρεωτική παραμονή του εκπαιδευτικού στο σχολείο και πέραν του διδακτικού του ωραρίου σε περίπτωση μόνο που του είχε ανατεθεί από τα αρμόδια όργανα του σχολείου συγκεκριμένο έργο από τα αποκλειστικώς αναφερόμενα, δηλαδή συμμετοχή σε γιορταστικές, αθλητικές και  πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και  κηδεμόνων, τήρηση βιβλίων του σχολείου και εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Δηλαδή για την υποχρεωτική παραμονή του εκπαιδευτικού πέραν του διδακτικού του ωραρίου στο σχολείο ήταν απαραίτητη συγκεκριμένη ανάθεση με πράξη των οργάνων διοίκησης του σχολείου, όπως ο διευθυντής ή ο σύλλογος διδασκόντων. Ενώ σύμφωνα με την μέχρι τώρα ρύθμιση δεν ήταν υποχρεωτική η παραμονή όλων των εκπαιδευτικών και συγκεκριμένα και αυτών που δεν τους είχε ανατεθεί συγκεκριμένο έργο, εφόσον δεν υπήρχε λόγος που να συνδέεται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο. Εφόσον λοιπόν δεν υπήρχε τέτοιου είδους λόγος, όπως αυτοί που αναφέρονταν στον νόμο, δηλαδή συμμετοχή σε γιορταστικές, αθλητικές και  πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, τήρηση βιβλίων του σχολείου και εκτέλεση διοικητικών εργασιών, η παραμονή όλων των εκπαιδευτικών δεν ήταν από τον νόμο υποχρεωτική.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι τέτοιες περιστάσεις, όπως οι παραπάνω αναφερόμενες, δεν υφίστανται σε τακτική και καθημερινή βάση, αλλά συναντώνται συνήθως λίγες ημέρες στη διάρκεια του σχολικού έτους ή και εκτάκτως. Επομένως η παραμονή όλων των εκπαιδευτικών, εκτός από αυτούς που τους είχε ανατεθεί συγκεκριμένο έργο, στο σχολείο και πέραν του διδακτικού τους ωραρίου ήταν υποχρεωτική μόνο σε έκτακτες περιστάσεις ή κάποιες ημέρες που οι περιστάσεις το απαιτούσαν, όπως γιορτές και εκδηλώσεις.

Με την νέα ρύθμιση, αφενός αυξάνονται οι περιστάσεις, για τις οποίες η παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο περάν του διδακτικού τους ωραρίου είναι υποχρεωτική, σε σημείο που περιλαμβάνονται σε αυτήν θέματα της καθημερινής λειτουργίας του σχολείου και αφετέρου δεν υπάρχει η διάκριση των εκπαιδευτικών που τους ανατίθεται συγκεκριμένο έργο με πράξη των οργάνων διοίκησης, αλλά αναφέρονται γενικά όλοι οι υπηρετούντες στο σχολείο εκπαιδευτικοί. Ενώ δηλαδή στην μέχρι τώρα ισχύουσα ρύθμιση οι εκπαιδευτικοί που τους ανατίθονταν συγκεκριμένο έργο και έπρεπε να παραμένουν στο σχολείο και πέραν του διδακτικού τους ωραρίου, περιγράφονταν στον νόμο σε ξεχωριστή παράγραφο και αποτελούσαν την εξαίρεση, με την νέα ρύθμιση δεν υπάρχει ξεχωριστή παράγραφος αναφοράς αλλά περιλαμβάνονται στη ρύθμιση όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η νέα διάταξη δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την παλαιά, όπως ανεπιτυχώς προσπαθεί να μας πείσει το υπουργείο, αλλά αντίθετα με αυτήν καθίσταται πλέον υποχρεωτική η παρουσία όλων των εκπαιδευτικών στο σχολείο πέραν του διδακτικού τους ωραρίου μέχρι 6 ώρες ημερησίως και 30 ώρες εβδομαδιαίως, όπως άλλωστε απαιτείται και περιλαμβάνεται στη λίστα των υποχρεωτικών «προτάσεων» του ΟΟΣΑ για την παιδεία στην Ελλάδα και όπως το υπουργείο ως πειθήνιο όργανο σπεύδει να θεσμοθετήσει.

Για τους ασκούς του Αιόλου που πρόκειται αυτή η ρύθμιση, μαζί με άλλες όμοιες (βλέπετε σχολική τσάντα 3 ημέρες το μήνα στην τάξη, ώρα σίτισης κλπ), να ανοίξει και το δυσοίωνο μέλλον της εκπαίδευσης στην πατρίδα μας, είναι πλεονασμός κατά τη γνώμη μου, στη παρούσα αναφορά μου, να παραθέσω οτιδήποτε, άλλωστε είναι γνωστές σε όλους οι συνέπειες και έχουν γραφεί παντοιοτρόπως και από πολλούς. Επιγραμματικά μόνο μερικές: Αύξηση ωραρίου, συγχώνευση σχολείων, αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα, μείωση επιπέδου διδασκαλίας κλπ.

Εν σπέρματι μόνο αισθάνομαι την ανάγκη με σκοπό να αφυπνιστούν όσοι έχουν ανοιχτά τα αυτιά τους, να παρατηρήσω ορισμένα πράγματα για το «στοίβαγμα των σχολικών τσαντών» στα δημόσια κτίρια για ένα ολόκληρο τριήμερο, μπορεί και δύο κάθε μήνα. Με την πρώτη ματιά όλο αυτό φαίνεται αθώο και ευπρόσδεκτο κυρίως από τους γονείς και πολλούς εκπαιδευτικούς. Ελλοχεύουν όμως διάφοροι κίνδυνοι καλά καλυμμένοι όπως: Ευθύνη χιλιάδων εκπαιδευτικών με υπογραφή στο πρακτικό για φύλαξη ξένης περιουσίας, ευθύνη από χιλιάδες εκπαιδευτικούς εκ των προτέρων για ένα εγχείρημα που δεν έχουν αξιολογηθεί και σταθμιστεί τα αποτελέσματά του για την εκπαίδευση των παιδιών στην ελληνική επικράτεια, αν υπολογιστεί ότι οι μαθητές κατά τη διάρκεια μιας διδακτικής χρονιάς θα διαβάσουν ένα μήνα ή δύο λιγότερο. Πως θα μπορέσουμε να απαντήσουμε σε κακόβουλα μελλοντικά σχόλια που θα λένε ότι, εξαιτίας του προγράμματος αυτού οι εκπαιδευτικοί εργάζονται λιγότερο!

Το μόνο που επιθυμώ να καταθέσω εδώ είναι πρώτον μία διαπίστωση: Με ποια άλλη κυβέρνηση πέραν της σημερινής, τέτοιου είδους ρυθμίσεις θα περνούσαν «αβρόχοις ποσί» και αναίμακτα; Μήπως μόνο με αυτήν την υποτιθέμενη κυβέρνηση της «αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως με οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση θα γινόταν «αίμα και άμμος»;

Δεύτερον θα ήθελα να κλείσω με μία ρήση: «Υπάρχει και μία αριστερά ή οποία είναι πολύ πιο χρήσιμη για εμάς από την δεξιά….». Αυτό είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο επικεφαλής της αυτοκινητοβιομηχανίας FIAT στην Ιταλία Τζιάνι Ανιέλι για την αριστερή κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών και των αριστερών στην Ιταλία, με την οποία ψηφίστηκαν ρυθμίσεις που βόλευαν και ευνοούσαν κατάφωρα τους βιομηχάνους στην Ιταλία χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Μάλλον θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η δική μας «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τελικά είναι πολύ πιο χρήσιμη στους δανειστές από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση με οποιαδήποτε άλλη σύνθεση.