ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ
Και αυτό διότι χθες ανακοινώθηκε ότι «ο υφυπουργός Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων Θεοδόσης Πελεγρίνης και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ιωάννης Παντής θα επισκεφθούν το Σάββατο 26 Μαρτίου, στη 1 μ.μ., τον καταυλισμό προσφύγων στην Ειδομένη, ώστε να δουν από κοντά τις συνθήκες φιλοξενίας». Την ίδια στιγμή, η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου, μιλώντας στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για τα πανεπιστήμια, δήλωσε ότι «το καθαρό πανεπιστήμιο δεν είναι απαραίτητα και καλό πανεπιστήμιο»… Αρα μάλλον προτιμά ένα καλό πανεπιστήμιο, έστω και βρώμικο. Στην ίδια ομιλία είχε χαρακτηρίσει «απολύτως ανοικονόμητο το τέρας των Ιδρυμάτων που αναπαράγει πελατειακές σχέσεις» και για την αντιμετώπισή του –δηλαδή για να προχωρήσουν συγχωνεύσεις και καταργήσεις ΑΕΙ– ζήτησε διακομματική… συναίνεση.
Για το ίδιο θέμα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων Κώστας Γαβρόγλου προτείνει «να προχωρήσει ο διάλογος, για να προσδιοριστούν συγκεκριμένα κριτήρια, με βάση τα οποία θα αξιολογηθεί και θα εξορθολογιστεί ο χάρτης των Ιδρυμάτων», ενώ στο κείμενο των 20 σημείων που κατέθεσε στην Επιτροπή κάνει λόγο επίσης για «ενθάρρυνση της αυτενέργειας και της ερασιτεχνικής δημιουργίας από εκπαιδευτικούς και μαθητές» και για «ουσιαστική μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών μέσα από σοβαρά προγράμματα επιμόρφωσης». Και όταν η Μαρία Αντωνίου (Ν.Δ.) του είπε: «Δεν είμαστε μαθητές, κύριε πρόεδρε. Δεν είστε καθηγητής σε πανεπιστήμιο, κύριε πρόεδρε», της απήντησε: «Τυχαίνει να είμαι, λοιπόν»…
Συμπέρασμα από τις τρεις παραπάνω «παραστάσεις»: Παρά τις καλές προθέσεις τους, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και οι κ. Γαβρόγλου και Αντώνης Λιάκος, που οργανώνουν τον διάλογο σε Βουλή και ακαδημαϊκό χώρο, μοιάζουν να αδυνατούν να προχωρήσουν σε ρεαλιστικές προτάσεις για αλλαγές στις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Εγκλωβισμένοι στο όνειρο μιας ουτοπικής εκπαίδευσης που ποτέ δεν έγινε εφικτή ως τέτοια (είτε επειδή είναι δαπανηρή είτε επειδή είναι ανεφάρμοστη), αλλά και σε ένα ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο πολιτικού διαλόγου, το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξελίσσονται σε πρωταγωνιστές μιας κακοπαιγμένης παράστασης που λέγεται «εθνικός διάλογος». Τουλάχιστον ή ας βρουν έναν καλό σκηνοθέτη (τόσοι καλοί απόφοιτοι του Εθνικού Θεάτρου κυκλοφορούν) ή ας αφήσουν τον πρώτο ρόλο σε δοκιμασμένους… «σταρ», όπως ο Θεοδόσης! Το αντέχουν;
