Επειδή το – άνευ λόγου και αιτίας – συχνά ανακινούμενο ζήτημα των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών δημιουργεί σύγχυση, παραπληροφόρηση και παιγνίδι εντυπώσεων, μάλλον ήρθε η ώρα να καταλάβουμε όλοι μας ότι τα ευκόλως εννοούμενα δεν παραλείπονται!
α) Κάθε φορά διαβάζουμε ανακοινώσεις της ΟΛΜΕ ή των κατά τόπους ΕΛΜΕ για το ζήτημα. Από τις πρώτες προτάσεις είναι φανερό από ποια ιδεολογική στρέβλωση πάσχει ο συντάκτης. Και όταν βρίσκεις τον πρόεδρο ή κάποιο μέλος για διευκρινίσεις, σου λέει αθώα «όχι εγώ, το Δ.Σ». Ας ξεκαθαρίσουν λοιπόν εκεί στα σωματεία ότι είναι εκπαιδευτικοί και συνάδελφοι και όχι κομματικά γραφεία τύπου. Επίσης, ας καταλάβουν ότι είναι συνδικαλιστικό σωματείο και δεν μπορούν να αποφαίνονται επί επιστημονικών και παιδαγωγικών ζητημάτων (χαρακτήρας μαθήματος, τρόπος διδασκαλίας, κ.λ.π.) που δεν γνωρίζουν.
β) Ντόρος γίνεται για τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Η άγνοια ή διαστρέβλωση (ακόμη και της νυν αναπληρώτριας Υπουργού) περιλαμβάνει την κατηγορία ότι απαιτείται η δήλωση του θρησκεύματος που πιστεύει (αν πιστεύει) ο καθένας. Μέγα ψέμα!! Οποία άγνοια!!
Δεν είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων η απαλλαγή από το μάθημα της Γυμναστικής με συγκεκριμένη ιατρική γνωμάτευση; Και μάλιστα όχι με την αιτιολογία ότι είναι άρρωστος ή μη ικανός, αλλά με αναλυτικά επί της υγείας του παιδιού δεδομένα. Επίσης, τι προτίθεται να πράξει το Υπουργείο στα μειονοτικά σχολεία, όπου φοιτούν αρκετοί μουσουλμάνοι μαθητές; Εκεί δεν δηλώνεται ξεκάθαρα το θρήσκευμα;
γ) Στην εγκύκλιο λοιπόν δεν απαιτείται η δήλωση θρησκείας ή αθεϊας (σωστό), απαιτείται όμως η επισήμανση του κηδεμόνα ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος (επίσης σωστό). Γιατί, πώς αλλιώς θα ισχύσει η από το Σύνταγμα θεμελιωμένη υποχρεωτικότητα του μαθήματος; Για όσους είναι υπέρμαχοι απλά και μόνο της επίκλησης της θρησκευτικής συνείδησης, ας σκεφτούν τι θα γίνει όταν αυτή η επίκληση επεκταθεί και στην εθνική και πολιτική συνείδηση. Τότε θα μιλάμε για Ιστορία, Πολιτική Παιδεία και άλλα γνωστικά αντικείμενα. Ας το έχουν στο νου τους γονείς και συνάδελφοι που τώρα δεν ενδιαφέρονται ή ακόμη και επιχαίρουν.
δ) Ενώ ο νόμος δίνει το δικαίωμα της απαλλαγής σε αλλόδοξους ή αλλόθρησκους, ποιο είναι το ποσοστό των πραγματικά δικαιούχων που κάνουν χρήση του νόμιμου δικαιώματός τους; Κάντε μια βόλτα σε κανένα σχολείο και ρωτήστε να μάθετε. Ρωτήστε θεολόγους καθηγητές να μάθετε πόσο καλή συνεργασία έχουν με μαθητές που είχαν το δικαίωμα να πάρουν την απαλλαγή και δεν πήραν.
Από το καλοκαίρι του 2008 έως τον Ιανουάριο του 2015 που έκλεισε το θέμα, ποιοι ψάχνονταν για απαλλαγές; Έλα, μεταξύ μας τα λέμε μια χαρά. Ας είμαστε ειλικρινείς. Ποια ήταν τα «επιχειρήματα»; Ένα μάθημα λιγότερο, η (αλήστου μνήμης) τράπεζα θεμάτων, να μην κουράζεται, δεν τα βρίσκει με τον καθηγητή(ενώ με όλους τους άλλους… Ας του έδιναν και σε άλλα μαθήματα την άδεια της ψευδο-απαλλαγής…). Αυτό το σχολείο θέλουμε; Γονείς και εκπαιδευτικοί, αισθανόμαστε τιμή με όσα λέγαμε και με όσα δεχόμασταν; Κανείς δεν αναρωτιέται που θα οδηγήσουν αυτά και όλα τα παραπάνω;
ε) Μετά δυσκολίας κρατιέμαι να μη γράψω και άλλα για λόγια και υπονοούμενα από όσους δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει ότι είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα και άλλες θυμόσοφες λαϊκές παροιμίες…
Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής