Στην ελληνική εκπαίδευση υπάρχουν καθηγητές διοίκησης επιχειρήσεων, οικονομολόγοι, λογιστικής, εμπορίας και διαφήμισης και οικιακής οικονομίας. Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι σε έναν μόνον κλάδο (τον πανεπιστημιακής εκπαίδευσης 14.04) υπάγονται δέκα ειδικότητες: ενδεικτικά, γεωπόνοι/ δασολογίας και φυσικού περιβάλλοντος/ φυτικής παραγωγής/ ζωικής παραγωγής/ ιχθυοκομίας – αλιείας/ γεωργικών μηχανών και αρδεύσεων – γεωργικής μηχανολογίας και υδάτινων πόρων/ θερμοκηπιακών καλλιεργειών και ανθοκομίας κ.λπ.
Η ελληνική εκπαίδευση κατέχει μάλλον το παγκόσμιο ρεκόρ ειδικοτήτων, συνολικά 157. Ετσι, και μόνον η παραπάνω απαρίθμηση ορισμένων ειδικοτήτων που ανήκουν σε έναν κλάδο καταδεικνύει τον λαβύρινθο που επιχειρεί να ομαδοποιήσει το υπουργείο Παιδείας με βάση την πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ).
Οπως αναφέρει η πρόταση του ΙΕΠ, με τις ομαδοποιήσεις επιδιώκονται η πλήρης αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, ο περιορισμός στην πολυδιάσπαση σε ίδια ή παρεμφερή αντικείμενα, ο περιορισμός στην τοποθέτηση εκπαιδευτικών σε πολλά σχολεία για συμπλήρωση ωραρίου και η αξιοκρατία στις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις. Την ομαδοποίηση των ειδικοτήτων έχει προτείνει ο ΟΟΣΑ και είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη από τα μέσα του 2014 το ΙΕΠ κατέθεσε στο υπουργείο Παιδείας δύο σχετικές μελέτες. Η πρώτη ομαδοποιούσε τις ειδικότητες σε 52 και η δεύτερη σε 40.
