Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (ΠΕΚ) – Η όλη διαδικασία της επιλογής Διευθυντών δεν αποσκοπεί στην επιλογή των καλύτερων στελεχών ούτε και στην καλή λειτουργία των σχολείων. Ουσιαστικά είναι μια ενέργεια αντιπερισπασμού, για να μην θέτουν οι εκπαιδευτικοί καθόλου το δικό τους προβληματισμό, να μην έχουν στην επιφάνεια των πραγμάτων τα πιο ουσιώδη προβλήματα, του σχολείου και τα δικά τους.
Μια ολόκληρη χρονιά ασχολούμαστε με το αν η νομοθετική ρύθμιση είναι αντισυνταγματική ή όχι και τώρα αναρωτιόμαστε για το ίδιο πράγμα αλλά και για τον ευτελισμό της όλης διαδικασίας εκ μέρους της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας.
«Πες μας τη γνώμη σου και θα δούμε τι θα την κάνουμε», αυτή είναι η ρύθμιση του Υπουργείου. Αντιμετωπίζει τους Συλλόγους διδασκόντων και τους εκπαιδευτικούς σαν πελάτες σε ερωτηματολόγιο εμπορικού προϊόντος!
Πρόκειται για μια νομοθετική πρωτοβουλία που έχει και πάλι αντισυνταγματικά προβλήματα, αφού η στελέχωση των Συμβουλίων Επιλογής έχει τα ίδια χαρακτηριστικά στοιχεία που είχε και η προηγούμενη αποτυχημένη απόπειρα του Υπουργείου και η οποία εξέπεσε, αλλά ήδη δημιούργησε αδικίες και ανομίες που δεν διορθώθηκαν.
Έχουμε δημοσιεύσει τη θέση μας ως προς τη διαδικασία επιλογής των Διευθυντών των σχολείων πολύ έγκαιρα και – κατά τη γνώμη μας – με αρκετή σαφήνεια.
Η ΠΕΚ θεωρεί ότι ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να έχει διοικητικό ρόλο. Ασκεί τη δράση του κινηματικά και σε επίπεδο θεσμών. Πιστεύουμε ότι η στάση των συναδέλφων πρέπει να είναι απόρροια της δικής τους συνείδησης και της ελευθερίας της σκέψης τους.
Το Υπουργείο Παιδείας πάσχει από το σύνδρομο της ήδη οριστικά χαμένης αριστερής ταυτότητας. Η ηγεσία του εκτιμά ότι αν και εφαρμόζει ένα απόλυτα νεοφιλελεύθερο και αντιεκπαιδευτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα και μια σκληρή μνημονιακή πολιτική – που την εξόρκιζε για να αναρριχηθεί στην εξουσία –, θα τα αντισταθμίσει φτιάχνοντας φτηνά επιχρίσματα επί των ερειπίων που αφήνει πίσω της.
Η πρωτοβουλία αυτή είναι ενταγμένη στην επικείμενη για τη νέα σχολική χρονιά αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, όπως αυτή περιγράφεται στις μνημονιακές δεσμεύσεις του αριστερού ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέναντι στους δανειστές από τους οποίους θα μας …απελευθέρωνε.
Με αυτές τις στοχευμένες κινήσεις του Υπουργείου έχουμε «ξεχάσει» τα τόσα και τόσα προβλήματα των σχολείων και του κλάδου μας: τη συρρίκνωση των γνωστικών αντικειμένων, τους μισθούς και τις συντάξεις, τους
διορισμούς και τις μεταθέσεις, τις περικοπές του δημοσιονομικού κόφτη και την άγρια φορολογία, το ασφαλιστικό σύστημα και την υγεία κλπ κλπ
Με τη συνέργεια των δίχρονων διακοπών της ΟΛΜΕ έχουμε φτάσει στο σημείο να «ζούμε» την εκπαιδευτική πραγματικότητα μόνο με ό,τι θέτει η μνημονιακή, αντιμεταρρυθμιστική και αντιεκπαιδευτική πολιτική του κ. Γαβρόγλου!
Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ο Υπουργός ότι δίνει «δημοκρατία» στους εκπαιδευτικούς και αυτοί να την αρνούνται, όταν το μόνο που κάνει είναι να εμπαίζει τους σχολικούς θεσμούς και τους εκπαιδευτικούς, την παιδαγωγική κουλτούρα και τον ορθολογισμό;
Όμως είναι προφανής ο ουσιαστικός σκοπός του. Σπέρνει κλίμα διχασμού στο εσωτερικό των εκπαιδευτικών, για να μην ασχολούνται με τα τόσα και τόσα καυτά και καίρια προβλήματα των σχολείων και του κλάδου των. Τα ερωτήματα όμως τα γεννάει η ίδια η πραγματικότητα:
- Τι θα γίνει στην πράξη, αφού θα έχουμε διαφορετικές συμπεριφορές των εκπαιδευτικών στο επίμαχο θέμα;
- Πώς θα λειτουργεί συνολικά και συγκριτικά η γνωμοδοτική συμβολή των Συλλόγων Διδασκόντων, αφού σε άλλα σχολεία μπορεί να υπάρχει «απόφαση» / γνωμοδότηση και σε άλλα όχι;
- Οι προκύπτοντες Διευθυντές θα έχουν δύο όψεις: α) με γνωμοδότηση του Συλλόγου και β) χωρίς αυτή. Τι θα σημαίνει αυτός ο διαχωρισμός τους και ως προς τη νομική εκδοχή αλλά και για το εσωτερικό του κλάδου;
- Γιατί ευτελίζεται ο Σύλλογος των Διδασκόντων με απόφαση (μη απόφαση) που δεν γνωρίζει ποια είναι η τελική σημασία της;
Με ποιο νόμο ο Υπουργός ζητάει τη χωρίς νόημα και αξία γνώμη των εκπαιδευτικών – πού και πώς προβλέπεται θεσμικά / νομοθετικά μια τέτοια
- διαδικασία;
- Γιατί δεν αμφισβητείται και νομικά η εν λόγω απαράδεκτη ενέργεια του κ. Γαβρόγλου;
Προκύπτουν όμως βασικά ερωτήματα που θα τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας και δεν μπορούν πλέον να αποσιωπώνται, γιατί εδώ είναι η καρδιά του πραγματικού μας προβλήματος:
- Ποια είναι η θέση και η στάση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ για το θέμα αυτό;
- Για ποιο λόγο υπάρχει η ΟΛΜΕ, για να εξασφαλίζει μόνο και μόνο τη «συγκατοίκηση» των παρατάξεων στα γραφεία της;
- Γιατί οι παρατάξεις που έχουν ευθύνη στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δεν διαμορφώνουν τη συλλογική μας θέση και απλώς εκτοξεύουν βέλη η μια στην άλλη;
- Γιατί δεν αναπτύχθηκε ο ίδιος αγωνιστικός οίστρος στα ακόμα πιο μείζονα θέματα των σχολείων και των εκπαιδευτικών: μισθών και συντάξεων, διορισμών, μεταθέσεων, ειδικής αγωγής, επαγγελματικής εκπαίδευσης, αναθέσεων μαθημάτων, αλλαγών στο σχολείο κλπ κλπ;
- Έτσι θα αντιμετωπίζουμε και τα ζητήματα που θα έρχονται συνεχώς στη ζωή των σχολείων και των εκπαιδευτικών;
Υπάρχει η απόφαση της ΑΔΕΔΥ απέναντι στην οποία η στάση των εκπαιδευτικών είναι θεσμικά προσδιορισμένη. Και τίθεται πλέον ένα νέο ερώτημα: Εφεξής οι εκπαιδευτικοί θα κινούνται με βάση τη λειτουργία της ΑΔΕΔΥ, και τότε ποιος θα είναι ο ρόλος της ΟΛΜΕ – ως προς τι η ύπαρξη της ΟΛΜΕ;
Ο κ. Γαβρόγλου θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν τον σώζει καμιά προστασία του κόμματός του και της παράταξής του.
Και δεν χρειάζεται να πάει μακριά στο παρελθόν. Πολύ πρόσφατα ήταν στη θέση του οι κκ Μπαλτάς, Κουράκης, Φίλης και πολύ γνωστό είναι το τελικό εκβάν τους και μάλιστα σε περίοδο συνδικαλιστικής άπνοιας. Αλλά η εκπαίδευση είναι ο πιο ζωντανός θεσμός της κοινωνίας και απορρίπτει εύκολα κάθε εκτρωματική πολιτική!
Όμως δεν είναι πρόβλημα η όποια απόληξη των Υπουργών. Το βασικό πρόβλημα είναι η σκληρή αντιεκπαιδευτική πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που έχει ρημάξει την εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό αλλά και η ανυπαρξία της ΟΛΜΕ, της ΟΛΜΕ που υποδύεται το ρόλο του κυανόκρανου σαν ουδέτερος παρατηρητής, όταν σχολεία και εκπαιδευτικοί πλήττονται από τις θύελλες των μνημονίων!
Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (ΠΕΚ)
