Την προηγούμενη πενταετία λόγω του μαζικού διορισμού δασκάλων στη δημόσια εκπαίδευση είτε ως μονίμων είτε ως αναπληρωτών δημιουργήθηκε πρόβλημα στα ιδιωτικά σχολεία. Πολλά εξ αυτών δεν μπορούσαν να βρουν δασκάλους. Η λύση ήταν τελικά να δοθεί το δικαίωμα σε εκπαιδευτικούς που δεν έχουν βασικό πτυχίο δασκάλου αλλά μεταπτυχιακό σε Παιδαγωγικό τμήμα να προσληφθούν ως δάσκαλοι.
Σίγουρα η παραπάνω ρύθμιση είναι θετική για τους εκπαιδευτικούς αυτούς άλλα αδικεί τους χιλιάδες δασκάλους που βρίσκονται στην ανεργία. Επίσης δε μπορούμε να αντιληφθούμε με ποιο σκεπτικό η εμπειρία σε τάξεις δημοτικού πρέπει να προσμετρηθεί ως εμπειρία στον κλάδο των φιλολόγων που εργάζονται σε γυμνάσια και λύκεια που φυσικά έχουν άλλες απαιτήσεις.
Το παραπάνω μας θυμίζει κάτι απο το παρελθόν. Την περίοδο 1995-2000 λόγω της έλλειψης καθηγητών πληροφορικής εκπαιδευτικοί με σεμινάρια 400 ωρών αμφιβόλου ποιότητας εργάζονταν ως καθηγητές πληροφορικής και μπορούσαν φυσικά να μεταφέρουν την προϋπηρεσία τους στον κλάδο όπου ανήκουν. Η ιστορία κάνει κύκλους.
