: Εδώ και τώρα πρέπει να μπει τέρμα στο καθεστώς της ελαστικής εργασίας και της αναπλήρωσης. Οι αναπληρωτές καλύπτουν στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων και έπρεπε ήδη να εργάζονται με μόνιμη σχέση εργασίας, αναφέρει σε ομιλία της η Φωτεινή Τσιούνη, εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας αναπληρωτών στην πανελλαδική τηλεδιάσκεψη σωματείων ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ.

Είμαι η Φωτεινή εκ μέρους της Πρωτοβουλίας αναπληρωτών – και ελαστικά εργαζόμενων στην εκπαίδευση. Ειδικά η φράση ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών νομίζω ότι συμπυκνώνει και χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση την οποία βιώνουμε ως συμβασιούχοι. Δηλαδή είχαμε τον θεσμό του αναπληρωτή πλήρους και αναπληρωτή ωρομισθίου, όμως απ’ ότι φαίνεται και για την κυβέρνηση της ΝΔ, «το βαρέλι δεν έχει πάτο» όπως λέμε.

Αφού άνοιξαν φέτος τα σχολεία χωρίς κανένα μέτρο για την προστασία της υγείας εκπαιδευτικών και μαθητών και πλήθος συναδέλφων βγήκαν σε άδειες «ευπαθών ομάδων», βρήκαν την ευκαιρία να θεσμοθετήσουν τρίμηνες συμβάσεις αναπληρωτών για να καλύψουν τα «προσωρινά» κενά. Οι συνάδελφοι που προσλήφθηκαν με αυτές τις συμβάσεις εκτός από την εργασιακή ανασφάλεια, έχουν να αντιμετωπίσουν και φαινόμενα αυθαιρεσίας αφού σε διάφορες περιοχές τους μετακινούν από σχολείο σε σχολείο, χωρίς να δίνονται από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης τα κενά που υπάρχουν.

Και σαν να μην έφτανε αυτό εν μέσω lockdown και περιορισμών φέρνουν μέσα στο σχέδιο νόμου για την επαγγελματική εκπαίδευση μία ακόμη «καινοτομία». Συγκεκριμένα, δημιουργείται η δυνατότητα για «Τοπική πρόσκληση πρόσληψης ωρομισθίων» σε εξαιρετικές περιπτώσεις κατά τις οποίες αντικειμενικοί λόγοι δεν επιτρέπουν την πρόσληψη προσωρινού αναπληρωτή, θα μπορεί ο οικείος διευθυντής εκπαίδευσης να προχωρήσει σε πρόσληψη κι αν υπάρχει έλλειψη ωρομισθίων, θα καταρτίζει τοπικούς πίνακες υποψηφίων. Η απαράδεκτη αυτή ρύθμιση είναι στην κατεύθυνση αποκέντρωσης της εκπαίδευσης και καταστρατηγεί τους πίνακες κατάταξης.

Εδώ χρειάζεται να σημειώσουμε ότι οι αυτοί έχουν φτιαχτεί με βάση το προσοντολόγιο του Γαβρόγλου, το οποίο σαφώς και πρέπει να καταργηθεί, όμως αναδεικνύουμε τον κίνδυνο καθώς καταργείται η ενιαία διαδικασία τοποθέτησης ωρομισθίων που μέχρι τώρα ελέγχεται από το Υπουργείο. Επίσης, είναι σχετικό το ποιες θα χαρακτηρίζονται ως «εξαιρετικές περιπτώσεις» κενών που χρήζουν πρόσληψη ωρομισθίου μιας και κοστίζει λιγότερο από τον αναπληρωτή πλήρους ωραρίου.

Τέλος, η εξάρτηση της τοπικής πρόσκλησης από τους διευθυντές εκπαίδευσης ανοίγει το δρόμο για κάθε είδους πελατειακές σχέσεις , θυμίζοντας αρνητικές καταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί αντίστοιχα με τους εκπαιδευτικούς της ενισχυτικής διδασκαλίας. Γι’ αυτό λοιπόν απαιτούμε το υπουργείο να αποσύρει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που χτυπάει τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας.

Συνάδελφοι, όλο αυτό το διάστημα και παρά τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε, οι αναπληρωτές μέσα από τα σωματεία και τις κατά τόπους επιτροπές αναπληρωτών προσπαθήσαμε να οργανώσουμε τον αγώνα με βασικό αίτημα τους μόνιμους, μαζικούς διορισμούς. Από την πρώτη στιγμή προπαγανδίσαμε και στηρίξαμε τις κινητοποιήσεις των συναδέλφων που ήταν απορριφθέντες λόγω παραβόλου (περίπου 12.000), ώστε να μην αποκλειστούν από τους πίνακες και καταδικαστούν στην ανεργία για 2 χρόνια.

Επιπλέον αναδείξαμε με κινητοποιήσεις, ψηφίσματα και καταγγελίες ζητήματα που προέκυπταν όπως η αντιμετώπιση των κρουσμάτων στα σχολεία, τοποθετήσεις αναπληρωτών, κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό, παράτυπες μετακινήσεις, εμπόδια στη χορήγηση αδειών ευπαθών ομάδων. Αλλά και τώρα μετά το κλείσιμο των σχολείων και την έναρξη της , με τη βοήθεια των σωματείων διεκδικήσαμε τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό για μαθητές και εκπαιδευτικούς και συμμετείχαμε στην απεργία στις 26/11.

Κάναμε παρεμβάσεις σε ειδικά σχολεία για τις συνθήκες λειτουργίας τους, απαιτώντας να μειωθούν οι μαθητές ανα τμήμα, να προσληφθεί άμεσα το απαραίτητο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό και να σταματήσουν να μετακινούν σε αυτά συναδέλφους από τμήματα ένταξης όμορων σχολείων, καταργώντας ουσιαστικά τη λειτουργία των τμημάτων ένταξης και αφήνοντας αβοήθητους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Προσπαθούμε να είμαστε σε επαφή με τους συναδέλφους μέσα από τηλεδιασκέψεις, αλλά και με άλλες μορφές όπως η πρωτότυπη ιδέα της Πρωτοβουλίας αναπληρωτών στην Καβάλα που διοργανώνει ψηφιακή έκθεση «Έργα και ημέρες ενός αναπληρωτή».

Εδώ και τώρα πρέπει να μπει τέρμα στο καθεστώς της ελαστικής εργασίας και της αναπλήρωσης. Οι αναπληρωτές καλύπτουν στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων και έπρεπε ήδη να εργάζονται με μόνιμη σχέση εργασίας. Η επιλογή όλων των κυβερνήσεων, διαχρονικά, να διατηρούν χιλιάδες συναδέλφους στην ομηρεία της αναπλήρωσης είναι βολική για το κράτος μια και μπορεί να έχει χιλιάδες εργαζομένους λάστιχο, να προσλαμβάνει όσους θέλει, όποτε θέλει, με όποιους όρους θέλει.

Είναι επίκαιρο όσο ποτέ το αίτημα για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων που δούλεψαν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση. Οι μόνιμες προσλήψεις στην ειδική αγωγή που ήρθαν ύστερα από αγώνες ετών αλλά και η εξαγγελία για 10.500 διορισμούς στη γενική αγωγή είναι πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες αν σκεφτούμε ότι πέρσι προσλήφθηκαν περίπου 45.000 αναπληρωτές με βάση τα ήδη κουτσουρεμένα κενά που υπάρχουν στα σχολεία σε Α’ βάθμια και Β’ βάθμια.

Κρατάμε τη θετική πείρα από τη δράση μας και με πείσμα συνεχίζουμε να οργανώνουμε τα επόμενα αγωνιστικά μας βήματα. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες ως εργαζόμενοι και ως παιδαγωγοί είναι κρίσιμο να μην δεχόμαστε ότι η επόμενη γενιά θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ιστορικά οι δάσκαλοι αποτέλεσαν σύμβολο αγώνα, αντίστασης και πάλης για την πρόοδο της κοινωνίας. Έχουμε ευθύνη να διδάξουμε και με το παράδειγμά μας τους μαθητές μας να αγωνίζονται γιατί τίποτα δε θα τους χαριστεί