ΣΥΝεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις: για τις άδειες εκπαιδευτικών που ανήκουν σε . Αφού έχει ήδη δημοσιευθεί η εγκύκλιος της 8/9 (ΑΔΑ:6ΥΗΚ46ΜΤΛΗ-Π64) που ορίζει τις κατηγορίες ευπαθών ομάδων εκπαιδευτικών που δικαιούνται ειδική άδεια, με νέα εγκύκλιο του ΥΠΕΣ στις 20/9 (ΑΔΑ:ΩΩΔΩ46ΜΤΛ6-2ΞΧ) αλλάζουν τα δεδομένα, και για τους εκπαιδευτικούς, όπως επίσημα ενημερώθηκε η ΟΛΜΕ, καθώς θα εκδοθεί ανάλογη εγκύκλιος και από το Υπουργείο Παιδείας.

Η νέα αυτή εγκύκλιος έχει ως αποτέλεσμα:
• να αναιρεί περιπτώσεις ασθενειών: Ουσιαστικά εκπαιδευτικοί που μέχρι σήμερα υπάγονταν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου και δικαιούνταν ειδική άδεια απουσίας, θα πρέπει πλέον –με τα νέα δεδομένα- να επιστρέψουν στις σχολικές μονάδες! Παράλληλα ένα μεγάλο τμήμα των εκπαιδευτικών με σοβαρά προβλήματα υγείας δεν υπάγεται στο καθεστώς της ειδικής άδειας και καλούνται να «προσέχουν» μπαίνοντας σε τάξεις έως και 27 μαθητών/τριών!
• να καθιστά πολύ πιο δύσκολη τη ένταξη εκπαιδευτικών σε ομάδες αυξημένου κινδύνου: απαιτείται να συνυπάρχουν σε κάποιες περιπτώσεις δύο κατηγορίες ασθενειών! Για παράδειγμα δεν αρκεί να είναι ένας εκπαιδευτικός άνω των 65 ετών! Θα πρέπει να έχει π.χ. και χρόνια πνευμονοπάθεια! Τόσο απλά…
• να καθιστά πλέον πιο γραφειοκρατική και δυσλειτουργική τη χορήγηση των αδειών αυτών: απαιτείται αιτιολογημένη γνωμάτευση από τον θεράποντα Ιατρό σχετικής ειδικότητας ή από Ιατρό σχετικής ειδικότητας Υγειονομικής Δομής (δημόσιας ή ιδιωτικής), η οποία εκδίδεται κατόπιν σχετικού παραπεμπτηρίου εγγράφου της οικείας Διεύθυνσης Διοικητικού/ Προσωπικού.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός και ότι το ΥΠΑΙΘ θεωρεί εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες αναλώσιμους/ες.

Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται την τελευταία στιγμή και με παροιμιώδη προχειρότητα, αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες που έχουν στη λειτουργία του σχολείου, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών/τριών, τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και την υγεία όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας!
Oι αλληλοαναιρούμενες εγκύκλιοι, οι εγκύκλιοι που παραβιάζουν τους υφιστάμενους νόμους, οι ασαφείς και αλληλοσυγκρουόμενες οδηγίες αποτελούν τη μόνη συνέπεια και σταθερά του «επιτελικού» κράτους αυτής της κυβέρνησης. Η διάλυση του δημόσιου σχολείου είναι πολιτική επιλογή και επιχειρείται σε όλα τα επίπεδα.