Η παρατεταμένη υγειονομική κρίση, που προκαλεί για δεύτερο χρόνο πλέον η πανδημία και με απροσδιόριστο και μάλλον απαισιόδοξο το επόμενο διάστημα, έχει επιφέρει βαθιές πληγές στην εκπαίδευση, όπως φυσικά και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Είναι μια δυστοπική συνθήκη πρωτόγνωρη για τα μεταπολεμικά χρονικά.
Να εγκαταλείψει τον αυταρχισμό της και την μονομερή αγωνία της για τα μικροκομματικά ζητήματά της.
Να δει ποιο είναι το ιστορικό πρόβλημα στην παιδεία σήμερα. Να επιδείξει σύνεση και μετριοπάθεια – αυτές είναι αρετές ιδιαίτερα σε καιρούς σκληρής δοκιμασίας. Να αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία για κοινωνική συνεννόηση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κατάσταση στην εκπαίδευση! Το φετινό καλοκαίρι δεν μπορεί να είναι σαν το περσινό…
Η σημερινή κρίση στην παιδεία και οι πολιτικές για την αντιμετώπισή της είναι μείζον εκπαιδευτικό, κοινωνικό, πολιτικό και εθνικό πρόβλημα.
