Πολλά έχουν ακουστεί τους τελευταίους μήνες για τα παιδιά των προσφύγων που έχουν κυριολεκτικά εγκλωβιστεί στη χώρα μας. Ζώντας τον εφιάλτη του πολέμου και καταφέρνοντας μέσα από αντίξοες συνθήκες να γλιτώσουν από το θάνατο, παραμένουν στην Ελλάδα επ’ αορίστου χρόνου, μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση των οικογενειών τους για άσυλο σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Αυτά τα παιδιά έχουν χάσει ό,τι δικαιούται κάθε παιδί της ηλικίας τους: την ασφάλεια του σπιτιού τους, τους συγγενείς τους, αλλά και μια φυσιολογική φοίτηση σε ένα σχολείο της πατρίδας τους. Την ίδια ώρα που οποιοδήποτε παιδί, το οποίο ζει σε μια χώρα εν καιρώ ειρήνης, έχει όλα τα εφόδια να μορφωθεί και να επιτύχει αυτό που θέλει για το μέλλον του.
Φέτος, λοιπόν, στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν οι τάξεις υποδοχής προσφύγων μέσα στα σχολεία, είτε για το πρωινό τμήμα είτε για το απογευματινό 14:00 με 18:00. Οι αντιδράσεις από τους τοπικούς φορείς και από τους γονείς ήταν άπειρες. Καθημερινά βλέπουμε στην τηλεόραση τα επεισόδια που γίνονται μέσα στα σχολεία και που κατά τη δική μου γνώμη, δεν μας τιμούν καθόλου ως έθνος και ως πολιτισμένους ανθρώπους. Δικαιολογώ φυσικά την αρχική αγωνία των γονιών όσον αφορά τις συνθήκες υγιεινής, ωστόσο από το να ακούμε κακοπροαίρετες και ξενοφοβικές γνώμες που μας τρομοκρατούν, προτίμησα να δημοσιεύσω την προσωπική μου εμπειρία ως δασκάλα σε τάξη υποδοχής.
Μύθος που καταρρίπτεται…
«Τα προσφυγόπουλα κουβαλούν αρρώστιες και δεν έχουν εμβολιαστεί. Θα μολύνουν τα παιδιά μας». Να ενημερώσω όλους τους γονείς πως οποιοδήποτε προσφυγόπουλο φοιτά σε τάξη υποδοχής μέσα σε ένα ελληνικό σχολείο, έχει προσκομίσει με την εγγραφή του όλα τα απαραίτητα έγγραφα και βεβαίως το βιβλιάριο υγείας με τα απαραίτητα εμβόλια. Ο κάθε διευθυντής/ντρια της εκάστοτε σχολικής μονάδας βρίσκεται σε συνεργασία με τους κοινωνικούς λειτουργούς των παιδιών αυτών και μεριμνούν πρωτίστως για θέματα υγείας. Δεν θα ξεχάσω μάλιστα την πρώτη μέρα που μπήκα στην τάξη, ένα κοριτσάκι μου ζήτησε να πάει τουαλέτα, έβγαλε από την τσάντα της χαρτομάντιλα και προσωπικό σαπουνάκι. Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός πως και αυτές οι οικογένειες είχαν όπως όλοι μας τα σπίτια τους και «τη σειρά τους» προτού καταλήξουν σε κάποιον καταυλισμό προσφύγων.
“Αυτά τα παιδιά έχουν χάσει ό,τι δικαιούται κάθε παιδί της ηλικίας τους: την ασφάλεια του σπιτιού τους, τους συγγενείς τους, αλλά και μια φυσιολογική φοίτηση σε ένα σχολείο της πατρίδας τους”
dazzein.blogspot.gr/ Κική Γκρεκίδου δασκάλα
