Η Δια βίου Εκπαίδευση έχει στόχο να εκπαιδεύσει σε νέες γνώσεις και επαγγελματικές ικανότητες όλους τους εργαζομένους και σε όλα τα επίπεδα , που παράγονται με εκρηκτική ταχύτητα στην εποχή μας , και  στις οποίες δεν εκπαιδεύτηκαν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους .

Νίκος Ηλιάδης, Πολ/κός Μηχ/κός Ε.Μ.Π.  ,  M.Sc. ( Concordia University Montreal Canada ) , Ph.D.  ( University of Maryland USA,  ) Technology and Vocational Education, τ.καθηγητής ΠΑΤΕΣ/ΣΕΛΕΤΕ, τ.Καθηγητής ΤΕΙ Πειραιώς, τ.Ειδ.Γραμματέας του ΥΠΕΠΘ για τα ΤΕΙ ,τ. εκπρόσωπος των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες ( Μ.Ε.Α. )  τ. Διοικητής ΠΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ ,  τ. μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Παιδαγωγικών Ινστιτούτων της Ευρώπης (http://www.cidree.org/), τ. εκπρόσωπος της Κυβέρνησης στο Δ.Σ. του CEDEFOP (https://www.cedefop.europa.eu/ )του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση ,  Επίτιμος Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Σε σύγχρονες χώρες απαιτείται σε πολλές περιπτώσεις – για παράδειγμα που συνδέονται με την ασφάλεια-  η παρακολούθηση προγραμμάτων δια-βίου εκπαίδευσης , προκειμένου οι εργαζόμενοι να διατηρήσουν την άδεια εργασίας που διαθέτουν .

Στη χώρα μας δεν παράγεται εφαρμοσμένη γνώση , και μεταφέρεται από τα κέντρα παραγωγής και διάχυσης με σημαντική χρονική υστέρηση , γεγονός που δεν συμβάλλει στην εξασφάλιση ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 2 γενιών έχουμε την εμπειρία : των αεροπορικών ταξιδιών , των διαστημικών πτήσεων, των μικροκυμάτων, της τεχνολογίας των ακτίνων  Laser, των ραγδαίων επικοινωνιών, των υπολογιστών, των μεγάλων επιτευγμάτων στον τομέα της ιατρικής, των κατασκευών, την τηλεόραση κ.ά Σχεδόν όλα έγιναν κατά την διάρκεια των τελευταίων 2 γενιών. Δυστυχώς τίποτα σχετικά με τις ανακαλύψεις αυτές δεν έγιναν στη χώρα μας , από εμάς με τους σπουδαίους προγόνους.  Ούτε τα πανεπιστήμιά μας σήμερα που σε οποιαδήποτε κλίμακα αξιολόγησης δεν βρίσκονται στις πρώτες εκατοντάδες θέσεις , και δεν πραγματοποιούν εφαρμοσμένη έρευνα , κάνουν κάτι προς αυτή την κατεύθυνση, που θα εξασφάλιζε ανταγωνιστικότητα , και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Οι αλλαγές όμως που συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο είναι  τεκτονικές και η αντιμετώπισή τους απαιτεί μηνύματα αλήθειας και προοπτικής.

Επιπλέον δεν υπάρχουν ορατοί και συγκεκριμένοι μηχανισμοί, φορείς εκπαίδευσης ,  εκπαιδευτικοί, που να παρακολουθούν οργανωμένα τις ραγδαίες εξελίξεις και να τις  μεταφέρουν σε ενδιαφερόμενους  εργαζόμενους ή μη , με ανάλογους των απαιτούμενων στη σύγχρονη εποχή  ρυθμών .

Στο πλαίσιο των ελλείψεων αυτών, προφανώς δημιουργείται πλήθος προβλημάτων στην παρεχόμενη επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση , αφού δεν παρακολουθεί τις ραγδαίες εξελίξεις , οι εξοπλισμοί στα εργαστήρια δεν ανανεώνονται με τους απαιτούμενους ρυθμούς , τα εγχειρίδια / βιβλία ( που θα μπορούσαν να προσφέρονται και ηλεκτρονικά για να παρακολουθούν τις εξελίξεις )  , προγράμματα ,  έχουν ανάλογη  υστέρηση κλπ.  Απαιτείται η δημιουργία ενός πλαισίου ικανού να παρακολουθεί τις εξελίξεις , και που θα αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό , τον σπουδαιότερο πάντοτε αλλά ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή συντελεστή της οικονομίας  της γνώσης.

Τα πραγματοποιούμενα πολυάριθμα προγράμματα δια- βίου εκπαίδευσης, επιδοτούμενα στις περισσότερες περιπτώσεις,  στην πραγματικότητα είναι επαναλαμβανόμενα προγράμματα βασικής εκπαίδευσης , και όχι εκπαίδευσης στη νέα γνώση που παράγεται , όπου παράγεται, και που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γνωρίζουμε κατά οργανωμένο τρόπο.

Ο ρυθμός των αλλαγών στο κοινωνικό περιβάλλον ως συνάρτηση του χρόνου μπορεί να απεικονιστεί χονδρικά με μια ευθεία γραμμή με μικρή κλίση όπως στο παρακάτω σχήμα ( Σχήμα 1 ), μέχρι τον 18ο και 19ο αιώνα . Η ευθεία αυτή μετατρέπεται σε καμπύλη με μεγάλη κλίση στην αρχή του 20ου αιώνα , και ο ρυθμός των μεταβολών αυτών αυξάνει δραματικά στις μέρες μας , και όχι μόνο σ’

ένα τμήμα του γνωστού σήμερα κόσμου .

Ο ρυθμός των μεταβολών ποικίλλει ανάμεσα στις διάφορες χώρες , και είναι αποτέλεσμα του ρυθμού ανάπτυξης , των Εθνικών φιλοδοξιών, των οικονομικών δεσμών με κράτη που παρουσιάζουν υψηλό ρυθμό μεταβολών , καθώς επίσης και των εξωτερικών πιέσεων που δέχεται μια χώρα , για να είναι τα προϊόντα της ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο .

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου