Έτσι, ο δρ Χαν-Σέοκ Σέο, καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης της Διατροφής στο πανεπιστήμιο, και οι συνεργάτες του επιστράτευσαν 99 εθελοντές για να κάνουν ένα ενδιαφέρον πείραμα. Πήραν το έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ “Air on the G String” και το διασκεύασαν σε τζαζ, χιπ-χοπ και ροκ, που άλλοτε παιζόταν σόλο και άλλοτε από ορχήστρα. Στη συνέχεια, ζήτησαν από τους εθελοντές τους να μπαίνουν σε ηχομονωμένους θαλάμους και να φορέσουν ακουστικά, με τα οποία άκουγαν κάποια από τις διασκευές ή το γνήσιο έργο της κλασικής μουσικής. Στα 45 δευτερόλεπτα κάθε μουσικού κομματιού, οι ερευνητές προσέφεραν στους εθελοντές τους είτε σοκολάτα είτε πιπεριές και τους ζητούσαν να βαθμολογήσουν τη γεύση και την έντασή της σε μία κλίμακα από 0 (εντελώς δυσάρεστη ή αδύναμη) έως 15 (εξαιρετικά ευχάριστη ή δυνατή).
Αποτέλεσμα: οι εθελοντές έδωσαν υψηλότερη βαθμολογία και στα δύο όταν άκουγαν τζαζ μουσική, αλλά χαμηλότερη όταν άκουγαν χιπ χοπ. Παραμένει άγνωστο γιατί αυτά τα δύο είδη μουσικής ασκούν αυτή την επίδραση.
