Οι ερευνητές ζήτησαν αρχικά από τους συμμετέχοντες να λύσουν κάποιους γρίφους με λέξεις. Αυτό υποτίθεται ότι ήταν και το αντικείμενο της έρευνας. Παράλληλα μετρούσαν την αρτηριακή τους πίεση με ασύρματα πιεσόμετρα. Κάποια στιγμή επικαλούμενοι ότι τα iPhones δήθεν προκαλούσαν παρεμβολές στη Bluetooth σύνδεση των πιεσόμετρων με το μόνιτορ καταγραφής, ζήτησαν από τους εθελοντές να τα απομακρύνουν από το δωμάτιο.
Οι νέες μετρήσεις κατέδειξαν την επίδραση που είχε ο χωρισμός από τα κινητά τους τηλεφώνα: Υψηλότερη πίεση, ενδεικτική του άγχους που ένιωθαν οι συμμετέχοντες και χαμηλότερες επιδόσεις στην επίλυση των λεκτικών γρίφων.
Οι εθελοντές κλήθηκαν να αξιολογήσουν πόσο ευχάριστα ή δυσάρεστα αισθάνθηκαν στις δυο φάσεις της δοκιμής. Ακόμα, κατά τη διάρκεια του πειράματος και προτού τους ζητηθεί να απομακρύνουν τα τηλεφωνά τους, δέχτηκαν μια αναπάντητη κλήση. Αυτή αύξησε επίσης στους περισσότερους τα επίπεδα του στρες, όχι όμως στο βαθμό που συνέβη όταν αποχωρίστηκαν τις συσκευές τους.
«Τα ευρήματα δείχνουν ότι το κινητό τηλέφωνο μπορεί να γίνει προέκταση του εαυτού μας, σε τέτοιο βαθμό που όταν το αποχωριζόμαστε να νιώθουμε ότι χάνουμε ένα κομμάτι του, βιώνοντας μια αρνητική ψυχολογική κατάσταση», υποστήριξε ο Ράσελ Κλέιτον, επικεφαλής της μελέτης.
