Να αποσύρει την τροπολογία 150 σελίδων του υπουργείου Παιδείας, ζήτησε από τον υπουργό Κ. Αρβανιτόπουλο, η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΚΚΕ Δ. Μανωλάκου, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τις λαϊκές αγορές.
«Είναι κοροϊδία. Δώστε τη δυνατότητα σε κάθε πολιτική ομάδα να μιλήσει εκτενώς. Υπάρχει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για την ειδική αγωγή, είναι κρεμασμένο. Να ενσωματωθούν εκεί. Γιατί δεν είναι σωστό. Είναι απαράδεκτη αυτή η διαδικασία. Είναι σε τελευταία ανάλυση φιμωτική. Σας ζητάμε την ύστατη στιγμή να τα αποσύρετε», είπε χαρακτηριστικά η κ. Μανωλάκου και σηεμίωσε:
Η τροπολογία του υπουργείου Παιδείας είναι εκατόν πενήντα σελίδες με πολλά αντιδραστικά σημεία, με νέες συγχωνεύσεις σε νηπιαγωγεία, με αναγνώριση πτυχίων κολλεγίων και άλλα αντιδραστικά. Τελικά είναι τροπολογία αυτό το πράγμα;
Δεχόμαστε μόνο όσα είναι απολύτως αναγκαία και πραγματικά με επείγοντα χαρακτήρα σε ό,τι αφορά την Κεφαλονιά και τις επιπτώσεις που είχε από το σεισμό.
Βεβαίως, όταν εμείς ως Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στις 11-2-2014 ρωτήσαμε τον κ. Αρβανιτόπουλο εάν επρόκειτο να αλλάξει τους όρους ισοτίμησης επαγγελματικών δικαιωμάτων, μας απάντησε εγγράφως ότι το ΥΠΕΘ δεν προτίθεται να δώσει στο ΣΑΕΠ την αρμοδιότητα αναγνώρισης τίτλων προερχόμενων από χώρες εκτός ΕΕ, καθώς αυτό θα παραβίαζε την κοινοτική νομοθεσία.
Αλλά, δεν βαριέσαι! Αυτά νομίζω ότι είναι πταίσματα, διότι από την πληθώρα των θεμάτων, στα οποία θα επανέλθουμε αναλυτικά τη Δευτέρα θα σταθώ σήμερα σε δύο μείζονα κατά την άποψή μου θέματα, τα οποία συνδέονται με έναν ομφάλιο λώρο, τον ομφάλιο λώρο της επιχειρηματικότητας, της καταλήστευσης ενός φτωχού λαού, της τρομακτικής ανεργίας των νέων παιδιών από τη μια και από την άλλη της προσπάθειας να βουτήξουμε ό,τι έχει απομείνει στις ελληνικές οικογένειες, δημιουργώντας προσδοκίες πτυχίων και επαγγελματικών αποκαταστάσεων.
Αυτό είναι ένα τρομακτικό, κατά την άποψή μου, κομμάτι, το οποίο είναι ανήθικο στην κεντρική του σκέψη. Δεν είναι εδώ μόνο η τόνωση της επιχειρηματικότητας, που θα ήταν το λιγότερο. Και αναφέρομαι σε δύο μεγάλες κατηγορίες άρθρων.
Η μία αφορά την περιβόητη «λευκή εβδομάδα». Προσέξτε να δείτε τώρα εδώ: θα στέλνουμε, λοιπόν, τα σχολεία διακοπές την εβδομάδα της Καθαρής Δευτέρας, σε μια χώρα η οποία δεν έχει τα σουσούμια των ευρωπαϊκών χωρών, δηλαδή ένα χειμώνα που τους απαγορεύει να δουλέψουν κανονικά τα σχολεία και επομένως την περίοδο της κακοκαιρίας κλείνουν τα σχολεία. Εμείς πάνω στο πιο δημιουργικό κομμάτι, δηλαδή το Φεβρουάριο, θα κλείσουμε τα σχολεία, γιατί τότε είναι άδεια τα ξενοδοχεία, γιατί τότε πρέπει να στείλουμε τα παιδιά διακοπές, γιατί τότε πρέπει να εκβιάζεται κάθε οικογένεια που θα της λέει το παιδάκι της «γιατί, ρε μάνα να μην πάω και εγώ εκδρομή;».
Γι’ αυτό εγώ πιστεύω ότι αυτό που γίνεται εδώ είναι άηθες. Αλλά η ιστορία προεκτείνεται με χειρότερους βέβαια όρους στην αναγνώριση ισοτιμίας επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ότι δίνουμε στα παιδιά πτυχία τα οποία είναι άχρηστα χαρτιά, με γνώσεις εξειδικευμένες, κατακερματισμένες, τις οποίες δεν μπορεί ο πτυχιούχος να χρησιμοποιήσει παρά πρόσκαιρα, έτσι ώστε συνεχώς να επιμορφώνεται πληρώνοντας βεβαίως.
Όμως, τους υποσχόμαστε επαγγελματικά δικαιώματα. Και μάλιστα στο άρθρο 3, στη σελίδα 107, στις καταργούμενες και τροποποιούμενες διατάξεις υποσχόμαστε σε όλα αυτά τα κολέγια τον τίτλο των δημόσιων πανεπιστημίων. Γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνω πώς τροποποιείται ή καταργείται η διάταξη που λέει «Πλην των δημόσιων πανεπιστημίων δεν επιτρέπεται η χρήση του όρου “πανεπιστήμιο” στην ελληνική ή σε ξένη γλώσσα από οποιονδήποτε πάροχο υπηρεσιών εκπαίδευσης και κατάρτισης για το χαρακτηρισμό αυτού του ιδίου».
Είναι στις καταργούμενες και τροποποιούμενες διατάξεις. Τι δουλειά έχει εδώ μέσα αυτό; Άρα, θα τους δώσουμε και τίτλους απέξω, να γράφουν ότι είναι πανεπιστήμια, για να κοροϊδέψουμε ακόμη περισσότερο το λαό, ο οποίος σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, πληρώνει 2 δισεκατομμύρια στην ιδιωτική εκπαίδευση. Τι γίνεται τώρα λοιπόν;
Ακούστε ένα καταπληκτικό για τα επιμελητήρια για το πώς γίνεται δηλαδή παράλληλα όλη η ιστορία, αφού τα επιμελητήρια καταργήθηκαν. Στο ΤΕΕ, παραδείγματος χάρη, μπορεί ένας τέτοιος κάτοχος πτυχίου κολεγίου -σαν και αυτό που περιέγραψα μόλις τώρα και το οποίο ονομάζεται και πανεπιστήμιο ίσως- να μην γράφεται μεν μέλος του ΤΕΕ, γιατί το ΤΕΕ απαγορεύει να γράφονται μέλη ή μη έχοντες πενταετή ισοτιμημένη εκπαίδευση, αλλά να του παρέχονται επαγγελματικά δικαιώματα, όπως ψηφίσατε στον προηγούμενο νόμο, με τον οποίο καταργούσατε όλη τη δύναμη και την ισχύ των επιμελητηρίων.
Αυτή είναι μια εκπληκτικά αήθης συμπεριφορά προς πτυχιούχους της χώρας. Θα δίνονται δηλαδή πτυχία στα παιδιά και θα τους υπόσχεται επαγγελματικά δικαιώματα. Τι θα λέει το ΤΕΕ στον πολιτικό μηχανικό που έχει έρθει από ένα τέτοιο κολέγιο άτυπης τριετούς φοίτησης π.χ. ή και με συνέργεια μεταπτυχιακών τμημάτων απέξω; Θα του λέει «Δεν είσαι μεν πολιτικός μηχανικός, αλλά μπορείς να επιβλέπεις μέχρι μονώροφα κτήρια» κ.ο.κ. Αυτό γίνεται αντιστοίχως στους δικηγόρους κλπ. Έχει επεκταθεί αυτή η ιστορία παντού.
Τι γίνεται δηλαδή; Παίζουμε με την υγεία και την ασφάλεια του λαού, παίζουμε με την ανεργία των ανθρώπων, δημιουργούμε ανθρώπους ευάλωτους στις επαγγελματικές σχέσεις, δημιουργούμε νέους επισφαλείς εργαζόμενους και στρατιές φθηνών άνεργων επιστημόνων. Αυτά και πολλά άλλα που συμβαίνουν σε αυτό το νομοσχέδιο, θα σας τα περιγράψουμε τη Δευτέρα αναλυτικότερα.
