Μερικά παιδιά θα κάνουν ότι μπορούν για να αποφύγουν τον αποχωρισμό όταν έρθει η ώρα για ύπνο. Για να καταπολεμηθούν οι περισσότερες κοινές διαταραχές ύπνου, ο γονιός πρέπει να δημιουργήσει ένα συνεπές και κανονικό ωράριο και ρουτίνα ύπνου για τα παιδιά. Οι γονείς συχνά βρίσκουν πως το να ταΐζουν και μετά να κουνούν απαλά ένα μωρό το βοήθα να κοιμηθεί. Αλλά καθώς το παιδί μεγαλώνει, οι γονείς πρέπει να τα ενθαρρύνουν να κοιμούνται χωρίς τάισμα και κούνια. Αλλιώς το παιδί θα έχει μεγάλη δυσκολία να κοιμηθεί μόνο του.
Οι εφιάλτες είναι σχετικά κοινοί κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Το παιδί συχνά θυμάται εφιάλτες, που συχνά σχετίζονται με μεγάλες απειλές προς το παιδί. Οι εφιάλτες, που ξεκινούν σε μια ποικιλία ηλικιών, επηρεάζουν τα κορίτσια περισσότερο από τα αγόρια. Για μερικά παιδιά οι εφιάλτες είναι σοβαροί, συχνοί και διακόπτουν τον ξεκούραστο ύπνο.
Οι νυχτερινοί τρόμοι (night terrors), η υπνοβασία και το να μιλούν στον ύπνο τους αποτελούν σχετικά σπάνιες διαταραχές που λέγονται ‘parasomnias’. Οι νυχτερινοί τρόμοι είναι διαφορετικοί από τους εφιάλτες. Το παιδί με νυχτερινό τρόμο θα ουρλιάζει ανεξέλεγκτα και θα φαίνεται ξύπνιο αλλά θα είναι μπερδεμένο και δεν μπορεί να επικοινωνήσει.
Οι νυχτερινοί τρόμοι συνήθως ξεκινούν στις ηλικίες μεταξύ 4 και 12. Παιδιά που υπνοβατούν μπορεί να φαίνονται ξύπνια καθώς κινούνται, αλλά στην πραγματικότητα κοιμούνται και υπάρχει κίνδυνος να τραυματιστούν. Η υπνοβασία ξεκινά από 6 έως 12 χρονών. Και οι νυχτερινοί τρόμοι και η υπνοβασία είναι κληρονομικές διαταραχές και επηρεάζουν τα αγόρια συχνότερα από τα κορίτσια. Συχνά, παιδιά με αυτές τις διαταραχές έχουν ένα ή περιστασιακά επεισόδια της διαταραχής. Παρόλα αυτά, όταν τα επεισόδια συμβαίνουν αρκετές φορές στη διάρκεια της νύχτας, ή κάθε βράδυ για μερικές εβδομάδες τη φορά, ή επηρεάζουν την συμπεριφορά του παιδιού στη διάρκεια της μέρας, μπορεί να είναι απαραίτητη θεραπεία από παιδοψυχολόγο. Υπάρχουν διαφορές μορφές θεραπείας για τις διαταραχές του ύπνου.
Πολλαπλά ξυπνήματα μπορούν να συμβούν σε μερικούς εφήβους και να προξενούν προβλήματα με την καθημερινή τους ζωή. Ο ύπνος μπορεί ακόμα να διαταράσσεται από συναισθηματικές διαταραχές, PTSD (σύνδρομο μετά-τραυματικου σοκ), χρήση υπερβολικών ουσιών, ADHD και άγχος.
Ευτυχώς, καθώς μεγαλώνουν, τα παιδιά συνήθως ξεπερνούν τις πιο κοινές διαταραχές ύπνου καθώς και τις πιο σοβαρές. Παρόλα αυτά, γονείς με παιδιά που έχουν χρόνια προβλήματα πρέπει να επικοινωνήσουν με τον παιδίατρο τους ή να απευθυνθούν απευθείας με έναν παιδοψυχολόγο.
